Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
nienawidze sie!!!!!!!!!!!

Hormony kochanie. Dojrzewasz z przytupem ;)

Porozmawiaj z mamą i przeproś. A na przyszłość dziel się z innymi. Nie musisz wszystkiego oddawać, ale trochę nie zaszkodzi.

wiesz, mama wszystko wybacza. Ucałuj ją, przytul i przeproś, ona też była młoda i wie co to hormony.

i cały raban o jedno jabłko ?

idz teraz i z nia porozmawiaj

szanuj rodzicow, oni dali Ci życie.. będzie dobrze, wybaczy :)

Wiesz co... idź i jej to powiedz. Pewnie teraz poszla gdzies ryczec po kątach. Powiedz ze nie radzisz sobie ze soba i ze wcale tak nie myslisz ze jestes na siebie wsciekla za to co zrobilas, ze nad sobą nie panujesz.

Miałam kiedyś podobnie... też wielokrotnie żałowałam... zawsze najbardziej żarłam się z ojcem, ale mamie też nie raz się oberwało... dziś już z nimi nie mieszkam i bardzo tęsknię. Do dziś żałuję. Tyle, że ja nie potrafiłam nigdy powiedzieć "przepraszam" .... Teraz jak mam napad szału to wyżywam się na chłopaku, ale cóż.... Chyba psycholog by się przydał........Przynajmniej mnie. Przeproś mamę i powiedz jej co czujesz, nie zrób tego błędu co ja i wyduś to z siebie. Pozdro :*

idz i przepros mame ....

wystarczy jeszcze raz porozmawiać, bez krzyków i negatywnych emocji :P

ogarnij się:* ochłoń, przeproś, postanów poprawę...

no pierwsze co to chociaz wiesz ze postapilas fatalnie sama jestem matka doroslych dzieci i nie wyobrazam sobie ze moglabym znalezc sie w podobnej sytulacji.Zastanow sie nad tym i zmien swoje zachowanie w stosunku do matki bo stracisz jej milosc.Musisz koniecznie natychmiast mame przeprosic ;)pozdrawiam

nie rozumiem jak sie mozna na wlasna matke za jablko rzucic , ja bym swojej oddala ten kg i po nastepny poszla..

Powiedz jej to co tu napisałaś i przeproś na końcu! mama zrozumie i wybaczy!:) będzie dobrze!

Przeproś mame i pogadaj z nią tak od serca. Będzie ok ;)

Zawsze mozesz to naprawic ! Idz do niej, przytul ja, pocaluj i przepros a zobaczysz ze szybko zapomni jaka jestes samolubna. Ucz sie na bledach i wiecej tego nie rob.

Niestety musisz jakoś atmosfere rozładować, może zrób miły gest dla niej

Dziwna sytuacja, która nie powinna mieć miejsce. Teraz już czasu nie cofniesz, następnym razem zastanów się co robisz a wyrzutów sumienia nie będzie. Pretensje możesz mieć tylko do siebie samej.

smutne, pracuj nad sobą !

nie jesteś okropna i zła. może zabrzmi to lekceważąco, ale opisujesz to tak, jakby kontrolę nad tobą przejęły hormony. takie sytuacje się zdarzają - robimy coś, wydaje nam się, że wszyscy są przeciwko nam, że są obok na złość, a później zastanawiamy się, co nam do cholery strzeliło do głowy, żeby się tak zachowywać. sama mam nerwicę więc wiem, przez co przechodzisz. jeśli dręczą cię wyrzuty sumienia, to przeproś mamę i przede wszystkim jej się zwierz ze swojego problemu. rozumiejąc twój stan nie tylko będzie jej łatwiej to przyjąć, ale też ci pomóc. mama powinna wiedzieć, że nie chcesz robić tego, co robisz, że nie jesteś taka z premedytacją.