Pamiętnik odchudzania użytkownika:
FreeMilka

Witajcie,

Jak Wam minął weekend?
Zrobiliście co zaplanowaliście?

Witajcie,

Oto efekt nie jedzenia pączków w Tłusty Czwartek 😂😂

😂

🥳🥳🥳🥳🥳🥳🥳
A tak serio - doczekałam się w końcu spadku 15kg w piątkowym ważeniu 😁💪😎
Waga: -15,4 kg
Cm: -77 cm:
- 5cm - szyja
- 9cm - udo
- 4cm - biceps
- 4cm - łydka
- 13cm - pępek
- 15cm - 3cm pod
- 13cm - 3cm nad
- 14cm - biust

A jak u Was?
Pochwalcie się swoimi osiągnięciami :D
Jeśli były wpadki też się nie krepujcie ;) Znacie mnie i wiecie, że potrafię zaliczyć porządną glebę :P

Dziś jestem mega zadowolona :D po ostatnich tygodniach, gdzie raz miałam spadki a następnego tygodnia wzrosty nareszcie mam to na co czekałam tak bardzo 🤗 Zajęło mi to za dużo czasu bo prawie 6 miesięcy. Jednak tak trzeźwo na to spoglądając to chyba lepiej.
Nauczyłam się bardziej racjonalnie podchodzić do ilości jedzenia:
- smakuje mi coś to jem do momentu sytości - udaję później że nie ma nic takiego jak kubki smakowe i mózg by pochłonął o wiele więcej jedzenia niż żołądek ;)
- zdarzało się, że mi zarzucano w różnych miejscach: "ketchup? - to nie zdrowe", "ogórki korniszone?- ocet, cukier", "szprotki? - sama chemia", "ser żółty? - tragedia, tłuste" itp itp itp i blablabla - a ja chcę powiedzieć, że nie biorę udziału w zawodach fitness bikini gdzie każdy kęs ma znaczenie. Jestem normalną dziewczyną (to już ten wiek gdzie trzeba sie odmładzać😂) - która chce dożyć bardzo późnej starości ;) Chcę po prostu żyć: imieniny, urodziny, spotkanie na kawę i ciacho - OK, chętnie - ale z umiarem, a później powrót na swoje zdrowe jedzonko i te "niezdrowe" też bo z korniszonymi rozwodu nie wezmę :P
Czasem wpadnę w cug 3 dniowy 🙈 ale nawet nie dłuższy bo już się źle czuję 😂
W związku z tym, że 15kg za mną, zmieniło sie trochę moje myślenie i podejście do tego całego odchudzania, mam nadzieję deczko przykręcić śrubkę i bardziej się kontrolować bo mam jeszcze jakieś 36-38kg do zrzucenia 😱 i powiem szczerze, że roku nie chciałabym na to poświęcić :P

P.S. Aż samej ciężko mi uwierzyć, że te spodnie były ciasne w sierpniu 2019 😱🧐 - to co widzimy się w tych spodniach za kolejne 15kg?

Buziaki
Wasza Jedzenioholiczka

Witajcie z rana,

Potrenowane wczoraj?
Sprawiliście że tłuszcz płakał setkami kropel potu?

Witajcie,

Ten tydzień to tydzień zmian i roszad w moim życiu ;)

Już wyszłam z lekkiej załamki - wiem, że będzie dobrze.

Piątek sporo wyjaśnił - znajomości nie urywamy bo łączą nas fajne relacje, na pomoc wszelaką mogę liczyć zawsze i wszędzie. Treningi powinno nam się udać ogarnąć razem raz na miesiąc.

We mnie siedzi wszystko czego zostałam nauczona przez 5 miesięcy.

Motywacja na wysokim poziomie.

Nie pozostaje nic innego niż działać.

Szczerze to dziwnie się czuję taka zmotywowana i działająca jakby sama  nigdy takiego stanu nie zaznałam, bo zawsze byłam pod opieką - a samej nigdy mi się nie udało. 

Powiem Wam, że to ciekawe, fajne uczucie. Jakby wiara w siebie 

Jednak mam sporo przemyśleń za sobą, sporo pracy włożyłam w ład w głowie, pozatym za stara jestem na stare błędy, co do nowych to hmmm ... postaram się ich unikać  a jak już popełnię to abym wyciągnęła konstruktywne wnioski ;)

Dziś dla uspokojenia się  poszłam do fryzjera, długo to odkładałam, bo szkoda mi było długości włosów, które tak chciałam zapuścić. I zapuściłam  Ale dziś przyszła pora na ogarnięcie ich i żartuję sobie że ścięłam głupotę zostawiając klarowny wyraźny rozum 

Tak mi się niechcący na komputerze ułożyły zdjęcia ;) nie długość włosów ale twarze 

Trzymajcie się Kochane

I zmotywowanego tygodnia Wam życzę 

Witajcie,

Witajcie,

Pora się rozliczyć z tygodnia ;)
Ciężki pod kątem emocjonalnym - ale dało się przeżyć ;)

Dietka trzymana calutki tydzień - o tyle ile zjadłam więcej w sobotę pomniejszyłam kalorie w niedzielę, pozostałe dnie bez zarzutu.

Treningowo już dawno takim przykładem nie byłam ;)
Dziś piątek - można wyluzować trochę ;)

Co prawda schudłam to co tydzień temu przytyłam :P ale jeszcze spadek 0,4kg dorzuciłam do puli :P

Łącznie spadło w tym tygodniu 2,5kg

A jak Wasze osiągnięcia?

*-*-*-*-*-*-*-*-*--*-**-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

Dziś minęło 5 miesięcy jak walczę o siebie.

Łącznie spadło mi do 114,3 kg - nie jest to 115 równe ale cóż 

Jakie były te miesiące?

Oj u mnie przewaliła sie masa przeróżnych sytuacji

* niesamowicie poważne i stresujące

* niesamowicie budujące i rozweselające

* stagnacja

* zawalanie

* wracanie na dobre tory.

5 miesięcy współpracy z trenerem dało mi bardzo dużo. Podczas treningów zaliczałam psychoterapię ogólnorozwojową  czasem mnie to irytowało jak nie wiem, ale jak juz ochłonęłam  to przyznawałam rację chłopakowi.

Przyjaciółka mówi, że widzi tą zmianę, która zaszła w mojej głowie.

Sama czuję zmianę - przede wszystkim gdy jest mi ogromnie smutno - dopadło mnie niestety wczoraj - to nie zajadłam, tylko poszłam pod prysznic wypłakać się. Wiecie woda leci i nikt nie słyszy co się dzieje  A swoją drogą mam coraz większy repertuar tego co robić aby nie zajadać  

Nie powiem, że tez nie zajadam bo i zajadam, ale już sporadycznie i nie tak intensywnie i mocno ilościowo jak kiedyś.

Mam jednak w sobie pokorę co do tego aby czuć się że oooooo opanowałam problem, nie zajadam itp. Nigdy nie wiadomo kiedy wróci. Poza tym nie jestem też robotem - mam świadomość, że nie da się wyłączyć danej funkcji. Skupiam się na tym aby jak najrzadziej miała siłę przebicia.

Ogólnie pomimo braku trenera - tego warunku koniecznego do mojej egzystencji w świecie diety i treningów  - czuję, że mam motywację. Franek nauczył mnie bardzo wiele, wiele z Jego słów pamiętam i będę pamiętała na zawsze. wierzę, też że nasza relacja nie urwie się, bo nie jesteśmy dla siebie klientem i kontrahentem, łączą nasz fajne relacje kumpelskie. Może uda mi się choć raz w miesiącu iść na trening z Nim. Nie zamierzam się poddać. Nie chce wracać do tego co było, a zaraz Wam pokażę jak było a jak jest.

Wiecie szczena nie opada - ale obiecuję, że jeszcze nie opada bo za jakiś czas to mam nadzieję i mi opadnie  - zostało jeszcze sporo do pracy około 40kg , ale wiecie że nawet to mnie cieszy? Nauczyłam się cieszyć tym czasem kiedy pracuję nad sobą. Gdyby nie było go, bardzo wiele by mnie ominęło. 

Wrzucam Wam siebie 

I miłego dnia Kochane 

            06-09-2019 vs 06-02-2020

PS. U mnie na FB pojawi się jutro ;)

EDIT

-69 cm :D

- 4cm  szyja

- 8 cm udo

- 4 cm biceps

- 4cm łydka

- 11 cm pępek

- 12 cm - 3cm nad pępkiem

-12 cm - 3 cm pod pępkiem

- 14cm - biust

Witajcie,

Nie mogę się doczekać jutra.

Standardowo "raporciki" będą do zdania i spowiedź z całego tygodnia ;)

Obiecałam sobie, że na 15kg mniej dam porównanie.

Jest może i szansa na to jutro ;)

Nie oczekujcie dużego efektu WOW - to dopiero 15kg. Jeszcze około 40 przede mną.

Sprawy siłowniowe 

Minęło juz kilka dni od momentu nieprzyjemnej informacji. Przetrawiłam to prawie.

Trener mówił, że w piątek porozmawiamy na ten temat więc też nie mogę się doczekać tego treningu jutrzejszego - ostatniego na dłuższy czas.

Na siłowni znam wszystkich trenerów - zakumplowaliśmy się po prostu. Super się nam rozmawia, a wczoraj nawet jeden gdy przyszedł na pogaduszki podczas gdy ja robiłam swój trening stwierdził, że jestem Jego "pasiapsi" 

Więc nie jest źle 

Buziaki

Witajcie,

Jakby jeszcze było mi mało zmartwień to wczoraj dosłownie 10 min przed siłownią dowiedziałam się, że firma którą księgowałam w domu likwiduje się i dobrze będzie jak wogóle dostane kasę za grudzień. Nie ukrywam, że to dzięki tej pracy nie musiałam liczyć każdej złotówki, mogłam pozwolić sobie na trenera, czy iść do fryzjera albo kupić jakieś ubrania nieplanowane.

Wczoraj w pierwszej chwili chciałam olać już siłownię i dietę.

Ale tak mi się żal zrobiło tego co wypracowałam tak ciężko. Że pomimo tylu przeszkód w ciągu ostatnich 5 miesięcy zbiłam choć te ponad 10kg. 

Poszłam na siłownię, ledwo - a miałam mieć mocny trening. Weszłam na bieżnię i czekałam tylko jak wyleją się mi łzy na policzki bo już je czułam w oczach. W tym momencie słyszę: "Siema, co u Ciebie" był to trener z którym się zakumplowaliśmy. Poprosiłam aby odczekał minutę bo muszę płacz pohamować. I tak widział więc nie miałam co ściemniać. Był ze mną ze 30-40 minut. Rozmawialiśmy o mega poważnych rzeczach i pierdołach. Trening dokończyłam sama, ale w między czasie kilka słów z trenerką zagadałysmy i z kolejnym trenerem buziak na powitanie, kilka żartasków. Swojego tez widzialam chwilę. 

Wszystko tak się świetnie złożyło, że nie miałam nawet kiedy pomysleć o tym co usłyszałam kilkanaście minut wcześniej.

Wieczorem poinformowałam swojego, że niestety musimy zakończyć współpracę  Te z Was, które wiedzą co znaczy dla mnie Trener podczas odchudzania zrozumieją mój ból. Pozostałym - tym antytrenerowskim nie będę tłumaczyła. Sorry.

Napisał, że rozumie, przykro Mu i że zawsze mogę się do niego odezwać. Ostatni trening mamy w piątek. Wykrzesałam z siebie resztkę logicznego myslenia i poprosiłam abyśmy przerobili w piątek 2 opcje różnych treningów, ktore będę mogła robić sama od poniedziałku. Zgodzil się na to bez problemu. Siłownię mam opłacona z góry do końca sierpnia.

Kurcze dziewczyny czuję sie jakby mi ktoś kogoś bliskiego zabrał. 

Wiem jednocześnie, że to nie w moim stylu abym później zwracała się do Niego o pomoc. 

Dla niektórych to dramat histeryczki - trudno. To wasze zdanie.

Postanowiłam jednak, że postaram się nie poddawać. Że będę działała na ile dam radę. Może choć raz na miesiąc czy półtora wykupie jeden trening. 

To moje motto:

Marze tylko aby mi starczyło sił.

Mój trener kończy psychologię. Nasze rozmowy były często głębokie. Twierdzi że zmieniło się moje myślenie, postrzeganie pewnych rzeczy. Te piątki naprawdę dawały mi bardzo wiele. Sporo z Was mnie wysyłało do psychodietetyka a ja miałam 2 w jednym. No cóż sprawdzimy czy wystarczająco się zmieniło to moje myślenie 

Obecnie stan wygląda tak:

@ od wczoraj

wczoraj trening na 100%

wczoraj dieta na 100%

i oby tak do piątku. a co później zobaczymy, nie patrze za daleko w przyszłość. Musze pogodzić problemy, których tu nie nazywam z imienia i nazwiska, z nowymi i z zyciem codziennym.

Trener powiedział mi kilka tygodni temu, że przeciwności są po to aby nas umacniać, czynić silniejszymi i rozwijać nas. I TEGO SIĘ TRZYMAM.

Opuszczam swoją strefę komfortu, ale może po to aby wypracować nową - pora rozwijać się dalej.

Co z moim marzeniem o napisaniu książki?

Wciąż jest marzeniem. Nie skreslam go. Zaczęłam pisac powolutku. Jednak styczeń w kadrach to kosmos  mam nadzieję, że teraz znajdę chwilkę jak już zaakceptuję sytuacje w ktorych jesteśmy. Czuję, że jeszcze chwilka mi potrzebna.

To co, chyba na tyle.

Trzymajcie się i trzymajcie za mnie kciuki 

Buziaki

FreeMilka

Witajcie,

Poprzedni calutki tydzień miałam koszmarny.

Problem, o ktorym wie część z Was urósł na sile zmieniając lekko kierunek, co sprawiło, że dieta i ćwiczenia poszły totalnie w odstawkę. Wrócił niepokój jeszcze większy, jeszcze większe rozdarcie jak z tym żyć.

Jednocześnie zarzuciałm dietę na zasadzie że nie liczyłam kalorii bo psychicznie byłam rozbita, nie gotował tak jak trzeba. Jadłam domowe jedzenie, jadłam troche więcej, czasem cos słodkiego wpadło, raz chipsy. Wpadło mi dodatkowe 2kg.

Trener wie dokładnie co się u mnie dzieje. Proponował nawet przełożenie treningu piątkowego jesli nie czuję się na siłach. 

Jednak nie odpuściłam piątku. Poszłam. Jak mi było tego trzeba. Rozmowy z Trenerem - pomimo że młody chłopak to niesamowicie mądry, ale co się dziwic jak w tym roku robi magistra z psychologii. Nasze rozmowy bardzo dużo mi dają. Było też trochę żartów i rozmów z innymi ludźmi na siłowni. Podładowałam baterie, odżyłam, uśmiechnęłam sie szczerze pierwszy raz od tygodnia.

Czasem mam jeszcze wyrzuty sumienia, że zamiast poświęcić się ogarnianiu tego ogromnego problemu robię coś dla siebie. Jednak człowiek musi mieć energię skądś aby działać dalej, aby pokonywać te mury, które znikąd nagle wyrastają tuż przed nosem.

Problemy będą zawsze, jedne są bardziej czasochłonne inne chwilowe. Z chwilowymi sobie radzę ;) Ten czasochłonny wymaga czasem zmiany priorytetów.

Cieszy mnie fakt, że powoli nauczyłam się w tym funkcjonować. Bo to że jadłam inaczej ale nie jedząc syfu non stop jest ogromnym osiągnięciem dla mnie.

Od trenera dostałam kilka ciepłych słów chwalących zmianę mojego myślenia. Uznałam po prostu że skoro po tym tygodniu nie mam dietetycznych wyrzutów sumienia to było mi to potrzebne. Czuję się teraz wypoczęta, taka zresetowana jakby, i pomimo życia w problemie mam chęć do działania. Potrzebuje kolejnej dawki malutkich sukcesów, tych kroczków jeden za drugim, które w ogólnym rozrachunku dają niezły wynik ;)

Buziaki Kochane

FreeMilka :*

Witaj,

Nie wiem czy pamiętasz jak jakiś czas temu, pisałam tu, że wracam do domu i będę płakała?
Powiem Ci, że miałam taki zamiar i czułam, że tego potrzebuję.
Siedząc w pracy, byłam przekonana, że to będzie płacz rozpaczy nad moją własną głupotą, nad tym jak mogłam się doprowadzić do tego stanu, nad tym ile wysiłku będę musiała włożyć w to aby się doprowadzić do "stanu używalności" :P