Temat: poronienie - jak się z tym uporać?

no tak teraz to myślę, czy aby nie za wcześnie  będę starać się poraz drugi, w sumie lekarka żadnych przeciwwskazań nie widzi...

Aniu, powodzenia życzę i dużo zdrówka dla Ciebie i Maleństwa :D

 

żeby nadać jakieś imię, to trzeba byłoby znać płeć, a w 11 tc żaden lekarz tego nie określi (chuć czułam, że to było dziewczę)
rocznica na pewno będzie trudna, w ogóle żeby nie małż, to bym się psychicznie przekręciła


nanuska, a tak ogólnie to jak doszłaś do jako takiego zdrowia psychicznego?

 

tak naprawdę to kobiety są zawsze silniejsze psychicznie, mój małż po niecałym miesiącu doszedł do siebie, ja też nie najgorzej się czuję, tylko jakaś taka pustka zapanowała no i strach przed kolejną ciążą...
nanuska, próbuj dalej, może się uda, chyba pozostaje nam wierzyć, ze tak właśnie będzie :)

 

a tam za późno, w tym wieku mojej mamy koleżanka z pracy urodziła swoje trzecie dziecko i dziś, mimo że dwójka starszych dzieci już dawno swoje rodziny pozakładała, ona ma w domu swojego kochanego rudzielca :))

małża będę męczyć (żebym go miała nawet "zajeździć" ;p), aż będziemy mieć synka, bo inaczej nie będzie komu nazwiska przekazać

 

 

czyli jednak jesteś szczęśliwą mamusią, no to rewelacja :)

Nanuska masz racje kiedy nadchodzi rocznica jest bardzo źle dzisiaj mija 7 miesięcy jak dowiedziałam się ze Tymcio nie żyje, dalismy imię maluszkowi i pozegnaliśmy jest pochowany na cmentarzu pomimo że był to poczatek drugiego trymestru i nawet jak pytałam pielegniarek czy widać płec odpowiadały że nie jest w stanie powiedzieć. Ja również miałam poronienie zatrzymane i maluszek juz nie zył kilka dni kiedy sie dowiedziałam że nie bije serce. I też nie mogłam przez kilka miesięcy patrzeć na kobiety w ciąży a codziennie w szkole córki widuję ich conajmniej kilka i tez pomimo że bardzo bym chciała mieć jeszcze tu na ziemi trzeciego dzieciaczka bardzo się boję pomimo, że  o niczym tak nie marzę jak o jeszcze jednym dziecku doskonale rozumiem co czujecie