Temat: Wasze zaręczyny

Mój obecnie już mąż oświadczył mi się w naszą 4 rocznicę. Umówiliśmy się, że nie robimy sobie żadnych prezentów, tylko pójdziemy do kina i spędzimy miło wieczór. Kiedy weszliśmy na salę kinową i szukałam naszego miejsca, mój jeszcze wtedy chłopak stwierdził, że mamy czas aby usiąść i wolał przepuszczać inne osoby. Zaczęłam się denerwować, że stoimy jak słup soli a zaraz się film zacznie. Kiedy zgasły światła byłam już naprawdę porządnie wkurzona... Wtedy na wielkim ekranie zobaczyłam mojego chłopaka, który mówi, że dzięki mnie jego życie nabrało barw, że spędził ze mną cudowne 4 lata itp. po czym klęka (zarówno na dużym ekranie jak i na żywo przede mną) i pyta się czy sprawię aby był najszczęśliwszym mężczyzną na świecie i zostanę jego żona Byłam w takim szoku, że nawet nie powiedziałam TAK tylko przytakiwałam głową i ocierałam łzy wzruszenia Cała sala ludzi zaczęła bić brawo a ja z filmu nie pamiętam oczywiście nic, bo cały czas tuliłam się do NARZECZONEGO Cudownie to wspominam

kamila870605 ale Ci się fajne zaręczyny trafiły :D mega:D

No, super kamila870605, wzruszyłam się czytając:) a nam dziś mija 3 rocznica poznania się, zaręczyny być może w przyszłym roku. Mam nadzieję, że będą tak samo cudowne i niezapomniane jak wasze:)

O rety, a ja bym baaaaardzo nie chciala, zeby moj ukochany zrobil to tak przed obcymi ludzmi, publicznie, ciesze sie, ze na nasze zareczyny nikt nie zwrocil uwagi.

Jak widac ile ludzi, tyle opinii, najwazniejsze, zeby sie dwoje ludzi ktorych to dotyczy dogadalo

Dzień przed moimi 23. urodzinami. Byłam cały dzień na uczelni, utrzymywaliśmy kontakt telefoniczny. Ja studiuję w Krakowie, mój obecny Narzeczony w Katowicach. Zapytałam go czy gdzieś wychodzi wieczorem. Odpowiedział mi, że nie. Kiedy dzwoniłam po zajęciach przeprosił, że nie może rozmawiać, bo prowadzi. Oddzwonił za godzinę prosząc, żebym otwarła drzwi, kiedy ktoś zapuka. Po dwóch minutach usłyszałam pukanie do drzwi mojego krakowskiego mieszkania. Otworzyłam. Stał z bukietem róż i kartkami, na których było napisane, że przyjechał walczyć o nasze marzenia. Ja jako krótkowidz musiałam podejść bliżej, żeby przeczytać :P Wszystko przy piosence "I don't wanna miss a thing" z filmu Armagedon. Zaprosiła go do pokoju. Uklęknął i otworzył pudełeczko z pierścionkiem. Zapytał czy zostanę jego żoną (a przynajmniej tak mi się wydaje, bo nie pamiętam z emocji :P) Ułożył mi pierścionek na palec, płakał. Powiedział, że chciał, żeby moje urodziny były wyjątkowe od samego początku. Rano odprowadził mnie pod klinikę, w której miałam zajęcia. Jutro mijają trzy tygodnie. Zamy się 16 lat.

Ja zostałam poproszona na szczycie wieży Eiffla na naszej piątej rocznicy! Szampan i gwiazdy nad nami! Magiczne!

Niektóre zaręczyny jak z bajki. Ale może Was zaskoczę, bo mój już mąż, oświadczył mi się na 3 tygodnie przed ślubem w łóżku po cudownym seksie. Było naprawdę romantycznie i zmysłowo!

My nie rozmawialiśmy o ślubie wcale. Ale szybko ze sobą zamieszkaliśmy. Tzn spotykac się zaczęliśmy w połowie sierpnia a w grudniu już razem mieszkaliśmy. Po roku, we wrześniu były oświadczyny :-)
... Naprawdę nie rozmawialiśmy o tym nigdy. Po prostu jakoś od razu wszystko tak szybko się potoczyło, jakbyśmy byli parą od zawsze. Bez jakiś wzlotów, upadków i pompatycznych zakochań. Po prostu jakoś tak wpłynęliśmy w ten związek...
Wyjechaliśmy na urlop we wrześniu nad polskie morze. W połowie wyjazdu podczas spaceru brzegiem morza zauważyłam, że mój obecny mąż jakoś tak z tyłu zostaje, niby szukaliśmy bursztynów... ale on jakoś dziwnie trzymał rękę w kieszeni kurtki. Pomyślałam, że znalazł pewnie jakiś ładny burszty i się czai :-) Zaczął kropić deszcz, więc przyspieszyłam kroku żeby dojść do wyjścia z plaży. Już miałam, wchodzić na schodki, kiedy mąż zawołał mnie żebym poczekała. Powiedział, że zanim wrócimy do hotelu chciałby mnie o coś zapytać :-)... Było bardzo romantycznie, z zaskoczenia całkowitego, w deszczu :-)
Potem mi się przyznał, że pierścionek kupił już dwano ale czekał na specjalny moment :-) I jak tak kitrał coś w kieszeni podczas spaceru, to właśnie pudełeczko...  A rozmiar dobrał tak...że wykradł jeden z moich złotych pierścionków, który nosiłam na tym palcu akurat i tylko miał nadzieję, że nie odkryję jego braku przez ten czas :-D Nigdy nie zapomnę tych emocji i tego jak potem wracaliśmy do hotelu i śmialiśmy się jak wariaci, bo jak opadły emocje to dopadła nas głupawka :-)

Heh... a w moim związku to ja się oświadczyłam ;D Jakoś nigdy nie rozmawialiśmy o ślubie, żyliśmy jak małżeństwo już kilka lat i byłam zdania, że to przecież i tak nic nie zmieni poza moim nazwiskiem ;)

Pojechaliśmy na ślub mojej koleżanki w moje rodzinne strony. I jak wracaliśmy po tym weselu do mieszkania moich rodziców, zwyczajnie wypaliłam: "no, a kiedy Ty się ze mną ożenisz, co?" A Mój Mężczyzna, aż przystaną z wrażenia, ja poczułam, że chyba popełniłam straszną gafę, ale on tak na mnie patrzył ze wzruszeniem i mówi: "Czuję się zaszczycony Twoimi oświadczynami. Z największą radością zostanę Twoim mężem". W poniedziałek przed wyjazdem pobiegliśmy do USC, ale oczywiście niczego nie załatwiliśmy bo nie mieliśmy odpisu aktu urodzenia M. Ale i tak udało nam się wszystko załatwić w ciągu 3 miesięcy :) Jesteśmy małżeństwem od września, a ja ciągle nie mam pierścionka zaręczynowego ( najbardziej to boli chyba moją teściową) ;D

Jak tak sobie myślę, to moja siostra dostała pierścionek jakieś 3 lata po ślubie ;) Znaczy się chyba taka nasza rodzinna tradycja ;)

W marcu będziemy mieli trzecią rocznicę, ale jeszcze nie jestem narzeczoną. ;-) Często rozmawiamy o ślubie i zaręczynach. On już mówił o tym, że przybiera się do tego, no aleee kiepsko mu idzie. Cóż, nie pozostało mi nic innego, jak czekać. A Wasze historie są cudowne i wzruszające!