Temat: Dawna przyjaciółka na weselu

Btw. Trzymałam się kiedyś z jedną dziewczyną. Dobra znajomość, bo ciężko to nazwać przyjaźnią. Tak przez kilka lat. Zaprosiła mnie na wesele. Niestety ze względu na ciężką chorobę kogoś z rodziny impreza nie miała miejsca. 

Z koleżanką kontakt nam się jakoś tak urwał. Po około 1,5 roku dostałam ponowne zaproszenie na ten ślub. Przekazane przez świadkową z którą dalej mamy kontakt. Nie poszłam. Dla mnie to było dziwne. Odgrzewanie starego kotleta

Mialam podobna właściwie analogiczna sytuację , i tej " Ani " nie zaprosiłam na panieński , ale zaprosiłam na wesele " bo tak wypada " i okazało się że to była najlepsza decyzja w moim życiu, bo ta przyjaciółka przez ten czas sporo sobie przemyślała i przy życzeniach wyszeptała mi po ciuchu " przepraszam " , wybaczyłam jej i od mojego ślubu znów się przyjaźnimy :) w sumie kazdy może mieć gorszy czas i ważne żeby umieć spojrzeć na siebie krytycznym okiem i powiedzieć właśnie to przepraszam :) ale niestety nie wiem jak będzie w twoim przypadku 

ja bym zaprosila tylko tych, z ktorymi mam jako taki kontakt, to samo sie tyczy jakichs ciotek, ktore widzialam ze 2 razy w zyciu i ich dzieci. 

ALE

Moze to bylo straszne nieporozumienie.. tzn jeśli ci nie zależy to nie czytaj dalej.. ale moze warto z nia sie spotkac, pogadać, moze ona ma swoj punkt widzenia, tez sie czuje zawiedziona... moze warto, skoro do tej sytuacji była wspaniała, stala za toba (ciężko o taka przyjazn)

Edit nie chce jej tlumaczyc ale moze byla po nieprzespanej nocy z wrzeszczacym niemowlakiem ;)

Gdyby mi zależało na tej znajomości to bym się starała odnowić kontakt i wybadać czy coś z tego jeszcze może być. Z drugiej strony gdyby mi zależało to bym już następnego dnia po kłótni wisiała na telefonie lub facebooku  i badała grunt czy przyjaciółka jest dalej wściekła , czy możemy na spokojnie to przegadać i wyjaśnic. Bez względu na to co tu napiszemy i co powie twoja mama to powinnaś zapytać przede wszsytkim siebie czy ci sie chce ładować zasoby emocjonalne w reanimację tej znajomości. 

Na weselu powinni być goście mile widziani a nie " bo tak wypada".

To zalezy... 

Mialam sytuacje podobna. Kumpel ze studiow, tez duuuuzo razem przeszlismy, sklocilismy sie o glupote  w sumie i nie rozmawialismy chyba z 5 lat. On mi wyslal zaproszenie na slub, ja pzyjelam. Pogadalismy dlugo i szczerze (rzecz jasna nie na slubie, ale to zaproszenie bylo wyciagnieciem reki z jego strony) i wyjasnilismy sobie pewne kwestie. 

Niestety odleglosc u nas jest za duza i nic z odgrzania tej przyjazni nie wyszlo... 

Jesli Ci zalezy zeby sprobowac odnowic kontakty - zapros. 

Jesli na bank ja przekreslasz jako przyjaciolke - nie zapraszaj (jak sie dowie, ze jej nie zaprosilas na slub, to podejrzewam, ze bedziesz miala w tej relacji spalony most kompletnie)

Ne zapraszałabym ... ba nie zaprosiłam, bo też miałam takie "przyjaciółki" - to dokładnie reanimowanie trupa.

Nie miej wyrzutów, bo sama bym nie miała, a mamy nie słuchaj, bo każda matka mam wrażenie, że zaprosić pół miasta i rodziny - BO WYPADA.

A ja tam nie wiem. W końcu to jakaś jedyna Wasza większa kłótnia a przyjaznilyscie się wieki. Jeśli Ci jej nie brakuje, to okej. Ale jeśli byś ją zaprosiła, to może to byłoby jak wyciągnięcie ręki na zgode z Twojej strony. Zresztą z małym dzieckiem i weselami różnie bywa. Może wcale nie chcieć przyjść.

Przyjaźnie nie rodzą się na kamieniu. Oddaliłyście się od siebie z powodu zupełnie nieistotnych drobiazgów, jakieś ambicjonalne fochy bo jedna zachwyca się swoim dzieckiem a druga nie podziela zachwytów i jeszcze ją to drażni. Nie chciałaś kontaktów z dawną przyjaciółką bo bałaś się ze znowu tematem numer jeden będą jej pociechy, ich zupki, kupki i cudowne osiągnięcia, a Ty zejdziesz na dalszy plan i nie przebijesz się ze swoimi problemami i sukcesami. Przyjaciółka mogła się pomylić, komu innemu coś opowiadać a potem wpierać, że Tobie mówiła - czy to naprawdę było tak ważne?  Tak najczęściej rozchodzą drogi młodzieńczych przyjaźni. O nowe nie jest łatwo. Po latach koncentrowania się na dzieciach i domu rzesze kobiet stwierdzają, że nie mają z kim pogadać, do kogo wyskoczyć na kawę i kogo zabrać na polowania w galeriach, że nic ich nie łączy z ludźmi którzy kiedyś byli im bliscy. No nie łączy bo nie dbają o te znajomości. Ja bym Ci radziła spotkać się z dawną przyjaciółką, pogadać od serca a potem zaprosić ją na wesele. 

Oczywiste, że Ty masz rację. Na wesele się powinno zapraszać tych, z którymi chce się spędzić ten dzień, nie tych których zaproszenie mama uważa za słuszne, bo było się u nich. Zaproszenie na wesele to nie pożyczka, nie musisz jej "oddawać".