Temat: Dawna przyjaciółka na weselu

nie zależy Ci na tej znajomosci wiec po co? 

Ja miałam na weselu niecałe 40 osób. Nikogo „bo wypada”. Samych najblizszych - najbliższe rodziny (kilkanascie osób) i najbliżsi znajomi. Podobno ktoś niezaproszony się obraził. A kij mu w zad jak się przez ostatnie 10 lat do męża nie odzywał to na co liczył? ;) 

Gdybym spędziła w czyimś towarzystwie prawie całe życie to jedna kłótnia i 3 lata nie byłyby dla mnie przeszkodą żeby zaprosić. A nóż wasza relacja się odbuduje albo pogodzicie się z tym co było. Ale ja to ja, każdy jest inny. 

Gdyby klotnia miala miejsce miesiac temu, a ja zaczelabym planowac slub, na pewno bym ja o tym poinformowala i zaprosila - przy okazji bylaby to szansa na pogodzenie i odnowienie kontaktu. Ale jak nie odzywacie sie do siebie juz od 3 lat, to nie widze sensu zapraszania jej na slub i wesele, szczegolnie jesli ty nie chcesz. Nie ma sensu sie zmuszac, co innego gdybys za nia tesknila i chciala sie pogodzic.

A ja bym schowała urażona dumę w kieszeń, skoro większość życia była dla mnie dobrą przyjaciółką i nie raz stawiała się za mną, a poróżniły nas jakieś pierdoły (nawet z jej winy) to i tak wysłała bym zaproszenie, a czy ona by przyszła to już jej sprawa. Zrobiłabym to nie tyle dla niej, co dla własnego czystego sumienia, bo wiem że to by mnie potem gryzło. No, ale to moje zdanie, a ty jak najbardziej nie musisz jej zapraszać, zresztą jak czujesz że niechcesz.

Szkoda że Wasza znajomość się rozpadła . I żadna przez te 3 lata nie była na tyle mądrzejsza by zakopać topór wojenny :) 

Ja Ci nie doradzę co powinnaś zrobić , bo moim zdaniem decyzję już podjęłaś i chcesz tylko się jeszcze bardziej w tym upewnić :) W każdym razie być może warto się pogodzić - ale na pewno nie w takiej chwili jak ślub czy święta . Jak już powinno być to w normalny dzień , neutralny grunt :)

Rozumiałabym naciski ze strony matki, gdyby to była jakaś nielubiana kuzynka albo ciotka - wszak to rodzina i wypada ją zaprosić. Sama mam takie osoby w rodzinie i z grzeczności dam zaproszenia bo sama od nich dostałam. Ale exprzyjaciółka z którą jak sama mówisz nie masz już kontaktu i (wcale ci to jakos bardzo nie przeszkadza) to juz inna kwestia. Wszystko zależy od Ciebie czy chciałabyś aby byla obecna z Tobą w tym dniu. Jeśli wiecej was dzieli nic łaczy to ja nie widze w tym sensu... 

No właśnie szkopuł tkwi w tym, że czasem tak sobie myślę, że fajnie byłoby odnowić kontakt, bo przecież kiedyś tyle nas łączyło... Ale jak przypomnę "se" o jej podejściu, to jakoś z powrotem schodzę na ziemię i nie mam na to ochoty. Poza tym, byłoby mi chyba trochę głupio, że nie odzywałyśmy się przez trzy lata, a tu nagle, o, "przypomniało się księżniczce o dawnej przyjaciółce" ;) Choć z drugiej strony, ona też nie dawała znać, że żyje, prawda? Na chwilę obecną nie jestem w stanie ocenić, jak odebrałaby jakąkolwiek wiadomość z mojej strony, więc chyba dlatego nie podejmuję żadnych działań naprawczych.

Ogólnie to jestem zodiakalnym bliźniakiem, dlatego czasem noszę w sobie pełno sprzeczności - stąd pewnie te rozterki, wątpliwości i brak zdecydowania (przynajmniej w tej sprawie).

Dzięki jeszcze raz.

jeśli nie chcesz odnawiać tej znajomości, to bym nie zapraszała. Argument, ze nie wypada mnie nie przekonuje, tym bardziej, ze pokolenie naszych rodziców to by pozapraszało całą część rodziny (czy się utrzymuje kontakty czy nie), bo nie wypada nie zaprosić np wujka staszka jak się zaprasza ciocię krysię ;) Natomiast jeśli choć trochę ci żal tej znajomości i w sumie chciałabyś ją odnowić, to zaproszenie na Twój ślub mogłoby być taką gałązką oliwną i pretekstem. Czy ona skorzysta czy nie, to już będziesz wiedziała czy ona też ma takie rozterki, czy może już dawno o tobie zapomiała. Moze byc tak, że jej też żal straconej przyjaźni, ale też głupiego uporu pierwsza się nie odezwała. Oczywiście trzeba brać pod uwagę, że nawet jak się spotkacie, to rozmowa nie bedzie się kleiła, bo jednak 3 lata to kupę czasu i nie macie już wspólnych tematów, więc pewnie będzie trochę niezręcznie a tematy będą głównie "Co tam, jak tam?" Ale czas swoje zrobi jeśli obie będziecie chciały. Ale na pewno nie zapraszałabym w mysl zasady, że "Głupio nie zaprosić, bo ty u niej byłaś"

Co do samej kłótni - nie usprawiedliwiam koleżanki, bo zachowała się głupio, ale szczerze powiedziawszy też miałam czasem takie wybuchy nieadekwatnej do sytuacji agresji jak syn był mały. Był bardzo absorbujący, ciężko było mi iść do kibla, czasem były momenty ze miałam dosyć wszystkiego. Niewyspanie, stresy robiły swoje i czasem mężowi się zgarniało za to że krzywo spojrzał :P Wiem to teraz i wiedziałam chwilę po zdarzeniu, że moje zachowanie było głupie i bezsensu, ale ile się nadarłam tyle mojego ;) Może jej potem było najzwyczajniej głupio. Lub faktycznie jest madką i uraziłaś bombelka, więc Ci nie wybaczyła:P Ciężko stwierdzić na 100%

A czyje to jest wesele? Twoje czy mamy? 

Ja uważam , że to TY decydujesz kto ma być na tym weselu, a nie mama, może czas mamie to uświadomić?

Nie zaprosiłabym. Zresztą u mnie była bardzo podobna sytuacja. Tylko kontakt się urwał niecałe pół roku przed ślubem. Ba! Dziewczyna miała być moją świadkową.Tym bardziej "wypadałoby". My nawet się nie pokłóciłyśmy, po prostu zaczęła olewać moje próby kontaktu. W efekcie końcowym na ślub nie została zaproszona bo niby miałam ją błagać o spotkanie?  No ale jak komuś na kontakcie nie zależy to ja się nie narzucam. Teraz czasem jak się gdzieś przypadkiem to owszem pogadamy. Ale to już nie te fale... Tak bywa, że pewne znajomości się kończą i tyle.

Jeśli nie zależy Ci na odnowieniu kontaktu to zrezygnuj z zapraszania.