Temat: Wspólne zamieszkanie

Tak czas randek jest wspaniały, ale to nie jest prawdziwe życie. Jeżeli faceta traktujesz poważnie to wcześniej czy później przyjdzie stabilizacja i kolejny etap czyli wspólne życie i co wtedy ? Wycofasz się, znajdziesz kolejnego tylko do randkowania i tak w kókło ? Znowu się rozejdziesz, bo będą kłótnie, bo się wypaliło ?  A co Ty powiesz po 20 latach małżeństwa ? 

Ja nie mieszkałam z mężem przed ślubem z przyczyn ekonomicznych, do końca zbieraliśmy na mieszkanie. ale jeżeli Ty masz problem z codziennością i jakiś strach przed tym to nie jesteś jeszcze gotowa do poważnego związku. Wiadomo, że po 10, czy 20 latach związku nie jest już tak jak po 2 latach. Związek przechodzi przez różne etapy i na każdym z nich towarzyszą ludziom różne emocje o różnej intensywności. Zycie to nie tylko randki i spijanie sobie z dziubków, tak samo jak i prawdziwa miłość. Życie to też kłótnie, kryzysy, problemy, taka codziennośc jak wzajemne obowiązki, oglądanie TV zamiast romantycznych randek, dzieci czyli kupki, zupki, problemy wychowawcze itp. 

A różnie ta codzienność się kończy, bo ludzie za słabo się kochają, źle się dobrali, nie byli odpowiednio dojrzali i co chcesz trwać w takiej iluzji  randek ? 

A co jak przeczekacie, minie kilka lat, będziecie się cały czas spotykać na randkach i wyjazdach, on wybuduje w końcu ten dom, weźmiecie ślub, zamieszkacie razem i... stanie się to, co poprzednim razem? Nie boisz się tego? Przecież zamieszkując z byłym też było wszystko super, a popsuło się dopiero potem. Moje życiowe doświadczenia jasno pokazują, że człowieka można poznać tak naprawdę dopiero, jak się z nim mieszka. I nie dotyczy to wyłącznie relacji męsko-damskich, przyjaźnie też potrafią się posypać...

To wcale nie musi tak być. My zamieszkaliśmy razem po 2 latach związku, mieszkamy ze sobą 5 lat i nadal jest jak na początku. Nadal chodzimy na randki, wyjeżdżamy, dbamy też o sprawy intymne.. Jeśli po zamieszkaniu z kimś związek się rozpada, oznacza to, że to nie był ten i trzeba żyć dalej...

Bardzo ryzykujecie oboje. Ty juz wiesz, ze nie kazdy mezczyzna moze sie sprawdzic w tzw codziennosci przy twoim boku, a twoj partner nawet i o tym nie ma zielonego pojecia. Wspolczuje. Tylko nie rozumiem dlaczego chcesz pokonywac chec zamieszkania razem.... gdy przeczytalam twoj post, myslalam, ze bedziesz pytac odwrotnie - jak go przekonac do zamieszkania razem. Ja tutaj chyba czegos nie rozumiem....

yyy... Jak pokonac ta  chęć? Nie  pokonywać tylko  zamieszkać razem. To właśnie to  jak mina randki i przyjdzie codziennośc będzie dla was sprawdzianem, nie to co jest teraz.

Właśnie - ale o tym można się przekonać tylko i wyłącznie zamieszkując razem.

jedyna opcja żeby się dowiedzieć czy będzie dobrze zamieszkać razem. 

sorry, ale randek jest 5 lat, a później życia razem 50. jeśli po 1 roku mieszkania razem będziecie mieli siebie dosyć to jak chcecie wytrwać w tym związku "życie" ? :|

U mnie to wygladalo bardzo powoli. Randkowanie, pomieszkiwanie co znaczylo, ze mialam u niego duzo swoich rzeczy i zostawilam na noc kiedy chcialam, czasem na pare dni pod rzad. Niedlugo przed slubem zamieszkalismy razem. Ale yo soe wiazalo z przeprowadzka do innego kraju wiec naturalne bylo ze zamieszkamy juz razem. I to na poczatek w jednym pokoju! Ale sie wtedy drzwiami natrzaskalam. A teraz, pare lat po ślubie, uwazam ze dobrze sie ulozylo. Nie zalezalo mi nigdy by mieszkac z chłopakiem. Cenilam sobie randkowanie i u niego bylam gosciem takze nie robilam nic