Temat: Zwiazek na odleglosc (prosze o rady)

taaa....czy ja wiem... obydwoje popełniliśmy masę błędów. Myślę, że to efekt dwustronnej chłodnej kalkulacji, umiejętność przyznawania się do błędów i wybaczania ich. Bez tego ani rusz, ani w takim stacjonarnym związku, ani w takim na odległość.

Chodziło mi o to, że wybrałaś utratę związku z tym facetem.

Witaj jeśli planujesz po studiach tam zostać to faktycznie zrezygnowała bym z tego związku. Natomiast jeśli wyjeżdżasz tylko na studia to bym jakoś przetrzymała i zobaczyła jak wyjdzie.

ja w życiu nie poszłabym na taki układ i niezaleznie od zaufania. Mojemu chłopakowi moge ufać, ale nie ufam innym laskom i jeśli nie będzie mnie przy nim miesiąc, to jeszcze wytrzyma, 3 miesiące - gorzej, ale na całe studia? Na pewno znalazłby kogoś obok, bo jestesmy ludźmi i czasem trzeba się do kogoś przytulić, a przez skejpa to sobie można... 

W twoim przypadku pozostaje sprawdzić jak to będzie wygladać. Na pewno z nim nie zrywaj teraz, bo to byłoby bez sensu. 

Ja jestem z moim chłopakiem ponad 5 lat, jesteśmy w tym samym wieku (21 lat). Od 2 lat razem mieszkamy, jesteśmy ze sobą bardzo szczęśliwi. On we wrześniu również wyjeżdża na pół roku na Erasmusa, ja zostaję w Polsce. I jedyne czego się boję to tęsknota. Jeśli chodzi o zdradę, zauroczenie w kimś innym to się nie martwię. Ufamy sobie, a jeżeli miałoby się coś takiego zdarzyć to tak naprawdę może zdarzyć się wszędzie - na uczelni, w pracy, gdziekolwiek. I nie trzeba po to wyjeżdżać za granicę. Mam tylko nadzieję, że tych kilka miesięcy szybko zleci i Wam również tego życzę 

Jedź, ucz się a jak się związek na odległość rozpadnie to trudno. Powiadają, facet rzecz nabyta, a edukacji, doświadczeń, które zdobędziesz na wyjeździe nikt ci nie odda. już nie wspomnę o tym, ze w głowie będzie ci się tłukło, że zostawiłaś taką okazje i to wszystko wina tego związku i chłopaka. Rozumowo podejdź do sprawy, ponieważ w kwestii swojej przyszłości/edukacji lepiej używać rozumu.

Nie sadzę, żeby w tak młodym wieku związek na odległość przetrwał, ale też robić z niego priorytet życiowy, odrzucać intratne okazje, to głupota jak dla mnie. Jak macie wytrwać, wytrwacie tą odległość, jak się posypie (a stacjonarnie tez może się posypać) to przynajmniej masz wykształcenie i z ręką w nocniku nie zostajesz.

Nie rozumiem tego wganiania kogoś dramatycznymi tekstami w poczucie winy. wybrałaś! Łolabogadopiernika, ja też pierogi. Jakby męża z trójką dzieci i kredytami zostawiała, aby pływać na lagunach czy odwiedzać Malediwy  z jakimś fagasem u boku. A tu 19latka wybiera drogę edukacji wyższej.

No, rodzice byliby dumni.

Co tam facet! Nie ten, to inny. Takie teraz są trwałe uczucia i związki :/

i wlasnie za takie zimne kalkulowanie nigdy nie dogadam się z moimi rodzicami

ludzie są różni - jedni bardziej inni mniej uczuciowi , nie ma czegoś takiego jak : powiadają facet rzecz nabyta, bo dla jednej tak jest a dla drugiej nie ma życia bez "niego, jakiegoś"

ale o co ci znowu chodzi? Rodzice wlasnie sa ze mnie dumni, gdybym zrezygnowala z tych studiow dla chlopaka to by nie byli. Byliby wsciekli. Zreszta wychowali mnie na ambitna i "niezalezna" osobe. To nie tak, ze "nie ten, to inny", ale przeciez nie moge majac 19 lat uzalezniac mojej przyszlosci od chlopaka i od naszego zwiazku. Chcialabym zebysmy to przetrwali, ale nie jestem az tak naiwna i glupia zeby zaszkodzic mojej przyszlosci, zrezygnowac ze swojego ogromnego marzenia. Moze ty podswiadomie zalujesz, ze zrezygnowalas, i dlatego tak mnie atakujesz?

Dziewczyna dostała się na wymarzone studia, na pewno ciężko pracowała, żeby dostać się na takie studia, zarówno ona, jak i rodzice mają prawo być z niej dumni. Ile razy taka szansa może się trafić? Poza tym dlaczego ma porzucać swoje marzenia? Chłopak równie dobrze mógłby się przeprowadzić. 

Dla Ciebie ogromne gratulacje z okazji dostania się na takie studia:).