Temat: Prawie dwa lata razem- co dalej?

Powiedział, że nie wytrzyma kolejnego takiego czasu osobno i że chce mieć rodzinę ze mną.... Ja wiem, że on mnie kocha, ja kocham go. Dlatego chcę być z nim do końca życia, nie chcę go sprawdzać, ani testować...

Małżeństwo dla mnie jest ważne, wspólna rodzina, dom, majątek też- nie ukrywajmy, że wspólne dorabianie się nie gra roli. 

Z praktyki zawodowej znam przypadki, gdzie kobieta zamieszkuje z facetem w jego domu, nawet kredyt pomaga mu spłacac, a potem jest papa i zostaje z niczym. 

A moze zbiera na pierscionek?

A można wiedzieć co stoi Wam na przeszkodzie w zamieszkaniu razem? I nie szukam poklasku, tylko chcę poznać doświadczenia innych osób, które są w podobnej sytuacji i rozmawiają/ planują ślub. Nie atakuję Cię, po prostu szukam odpowiedzi dla swojego "przypadku".

Cancri a moge spytac ile jest u Was ;) Btw. podalabys mi adres bloga na PW :p ?

Co do reszty to tez jestem zdania ,ze nie warto brac kota w worku... Ale z drugiej strony, na dzien dzisiejszy tez nei widze sensu tego ,,testu''. Jakos sobie nie wyobrazam,ze z nim nie jestem, kocham go i wydaje mi sie,ze nie ma takiej rzeczy ,ktora by mnie teraz od niego odepchnela. Na pewno mieszkajac razem ludzie lepiej sie poznaja ale ciezko by mi bylo rozstac sie bo cos powaznego mi w nim nie odpowiada. Nie mowimy tu o zdradach czy braku szacunku,tylko takich zyciowych sprawach.

Teraz? On ma dobra prace, ja studiuje za granica. Co stoi na przeszkodzie, tu i tak pracy w "zawodzie" nie znajdzie. I tak bedzie musial wyjezdzac, i tak, zjezdzac ewentualnie na co ktorys weekend. A w domu ma chora babcie i siostre z dwojka malych dzieci, ot caly "problem". Jak zjezdza to albo przyjezdza do mnie, albo jedziemy do nich. Nie mam najmniejszej potrzeby, zeby mi placil kase za czynsz, kiedy go tu czesciej nie bedzie, ja na moich studiach generalnie i tak nie mam czasu na romanse, widywalibysmy sie wieczorami jakbym w ogole wracala do domu, bo czasem bywa tak, ze nie wracam ze wzgledu na projekty. Teraz generalnie mielismy mu szukac pracy i mial sie przeprowadzic, ale nic z tego nie wyjdzie, bo praca dla niego jest w tych okolicach, gdzie on aktualnie pracuje, wiec bezsens totalny, a dom na wsi ma, jest na niego, wyremontowany bo go remontowal dla nas przez ostatnie lata. Nie mam do niego do domu daleko, bo jakies 70 km wiec godzina drogi samochodem (od miasta, w ktorym studiuje do jego domu, bo od mojego rodzinnego miasta to ponad 200).  A wynajem w Niemczech pochlania troche kasy, i jak na wpadanie na weekend jest to totalnie nieoplacalny biznes.

Powiem Ci, że kiedy się studiuje jest inaczej, niż kiedy pracujesz i masz tę niezależność, że raczej wszedzie znajdziesz pracę. Jestem 4 lata starsza od Ciebie, skończyłam prawo, ekonomię....mam doświadczenie kilkuletnie, mój facet jest starszy ode mnie. My nie mamy takich problemów, że nie moglibyśmy być razem.

Ok- jak przystało na prawdziwą i sumienną vitalijkę, idę uprawiać sporty. Dziękuję Wszystkim za odpowiedzi, jak widać każdemu w życiu inaczej się układa i nie ma złotej recepty na szczęście. 

Trzy lata jestes starsza .P  Nie kazdy ma zawod, ktory mu pozwoli pracowac w dowolnym miejscu. Wiec to nie jest tak, ze sobie nagle razem we dwoje wyjedziemy szukac szczescia :P Ale niewazne. Nie macie takich problemow, a mimo to jakos od dwoch lat ciagniecie zwiazek na odleglosc. Wiec chyba jakis problem jest? 

Faktycznie, jak jestes przed trzydziestka, to juz inaczej patrzysz na chec zalozenia rodziny i ustatkowania sie. Mi do tego daleko, nie jest mi to do niczego poki co potrzebne.

Dopiero w tym roku się wszystko wyprostowało, bo drugi kierunek skończyłam, a i on znalazł w końcu pracę marzeń. Wcześniej mieliśmy podobną sytuację do Waszej, praca/szkola. Ale zobaczysz, kiedyś i u Ciebie zagości ta myśl, że zechcesz czegoś więcej.

ja niestety doszłam do wniosku że faceci łatwo przyzwyczaja się do wygody - zmieszasz z nim jako dziewczyna -pełnisz rolę pełnoetatowej pani domu - sprzątasz, gotujesz, dogadzasz Mu, mijają miesiące lata i tak trwacie, a o zaręczynach rozmawiasz z wszystkimi tylko nie z Nim (bo przecież wystraszysz Misiaczka - szczerą rozmową na temat oczekiwań co do przyszłości waszego związku?!)  Oczywiście nie dotyczy to wszystkich związków, ale niestety się takie zdarzają 

rozumiem twoje oczekiwanie,aby zamieszkać z nim jako narzeczona, zwłaszcza jeżeli jest się bliżej 30-stki niż 20-stki. Mogę doradzić tylko rozmowę, ale Wy już rozmawialiście i na słowach się kończy, sama nie wiem.