Temat: do mam, jak radzicie sobie z niesfornym dzieckiem

magdahk napisał(a):

To, że nie chce się dzielić jest normalne dla tego wieku. Do mojej córci często przychodzi młodsza koleżanka i obie się szarpią o te same zabawki. Tłumaczę że trzeba się dzielić, i jak jedna skończy się bawić to będzie mogła druga lub bawią się na zmianę: ty odkręcasz jedno kółko a ty drugie, tylko wtedy trzeba z nimi siedzieć. Obie nie są z tego zadowolone ale ja trwam przy swoim.Tak jak Matyliano wspomniała: metoda wyboru też u mnie się sprawdza, nie zawsze ale jednak np. wybierasz spódniczkę czy spodnie, wybór następuje natychmiast i dziecko ubrane jest w minutę a nie w 15.

Truskaweczka69 napisał(a):

karny jeżyk=ale wszystko spokojnie, bez krzykuzero agresji. Spokoj, cierpliwość, konsekwencjaczęsto chwal, nagradzaj, dopinguj i doceniajdaj przyklad, nie wykladnie krytykuj, ale tłumacz, czasem po 100 razywspierajnie ma opcji by takie Twoje zachowanie i reagowanie nie przyniosło rezultatu.Jestem Mamą 2,5 latka. Dziecko nie wie co to krzyk, klaps, agresja slowna. Ale wie,  że za bicie mnie np będzie przez 2 minutki izolowany od zabawy i zabawek. Zawsze działa. Poza tym bardzo dużo z nim rozmawiam. Mamy taki sposób: jesli synek nie chce zrobic czegos, co musi (np myce ząbkow) to opowiadam mu historię o innym chlopczyku, ktory nie myl zabkow i mu sie popsuły itd, a potem juz chcial myć.Zagaduję i myjemy. To świetnie dziala, takie utożsamianie się z bohaterem mojej opowieści bo dziecko odrazu slucha jak chlopczyk sobie poradzil, co zrobil lub jakie byly konsekwencje (popsute zeby).Dziala do tego stopnia, że czesto moje dziecko w tego typu syt mowi "mamusiu opowiedz mi o tym chłopczku, który.... " :) itd.To jest też tak, że tak samo jak mama musi zachowywać się Tata. Jeden front. Nie ma że mama nie krzyczy,a  tata tak. Obydwoje muszą byc bardzo cierpliwi, nie surowi, a wyrozumiali, elastyczni. Warto też czasem dziecku ustąpić (dziś posprzątam za Ciebie), albo póść na kompromis ( pojeździmy na karulzeli jak powyciągamy zakupy z wozka a Ty mi pomożes- np) Poźniej dziecko też chętnie Ci ustąpi, pomoże, da się z nim na coś umówić, bo wie i widzi, że ten system działa, że słowo dane zawsze jest spełnianie.Nigdy nie składaj obietnic bez pokrycia, nie strasz, nie groź i nie kłam.Traktuj małego człowieka z szacunkiem, nie przeceniaj jego możliwości i pamiętaj, że on żyje na tym świecie 3 lata, a TY "30". I ma prawo wielu rzeczy nie rozumieć, dziwnie reagować itd...Kochać mądrze to wielka sztuka ale bardzo się opłaca....

czekoladka.kokosowa napisał(a):

witaj w klubie :)mój syn ma spektrum autyzmu , jak bym ci napisała co wyprawia to twój synek okaże sie aniołkiem , ma opsesję na punkcie karteczek musi je rozrywać jak jestem u lekarza to lekarz nie może wypisać recepty bo on chce te wszystkie jego papiery porozrywać , podczas badania musze trzymać mu nogi i rece bo kiedyś kopną Pania doktor , ucieka i wogóle nie słucha , nie mówi  , porozumiewa się pcs i makatonem , do sklepu go juz nie zabieram po akcji zwalenia manekinów , pudełek z butami itd , tylko na spożywcze zakupy go biorę i to jak idę z mężem , skacze po parapetach w domu , wszystko rozrywa , rozsypuje jedzenie po domu , nie ukrywam że jest mi bardzo ciężko , a ludzie mówią :ALE MATKA WYCHOWAŁA SYNA !!!  przecież nie napiszę mu na czole że jest chory !!!ale są chwile kiedy przyjdzie i mnie przytuli , pocałuje cały czas wierze że będzie lepiej