Temat: Mąż = problem co robić?

eh ja mam odwrotnie wszędzie chodzę sama albo z synkiem i brakuje mi obecności mojego męża w naszym życiu... Zostaje tylko rozmowa aż do znudzenia

ciężki przypadek, choć trochę się uśmiałam czytając Twoje wypowiedzi, tak wierny mąż to rzadkość - więc powinnaś się cieszyć :)

Powiedz mu, żeby sobie znalazł jakieś hobby, to będzie miał mniej czasu dla Ciebie, oby. Ale on ma sobie znaleźć, a nie Ty mu kupujesz karnet i grę. Ustalcie np. jeden dzień w tygodniu bez siebie, tak na dobry początek, każde robi to, co lubi bez drugiej osoby.

moja bratowa by się chetnie zamieniła (to tak na pocieszenie) jej mąż (5 lat po ślubie) a mój brat pomomo ze kocha swoją żonę i dzieciaki ma swoje drogi ,a gdy jego zona wrecz błaga go "chodźmy tam razem" odpowieada "idź sama" ://

ja osbiscie Cie rozumiem bo miałam chłopaka który był gotowy isc ze mna wszedzie, oczywiscie robił to  z miłosci ,ale mnie to męczyło, taki piesek u boku ...nie wiem co poradzić, najprosciej było by porozmiawaiać ,ale na pewno juz to robiłaś duzo razy .. moze troche na siłe zaczac chodzic za nim....on do garazau- Ty do garazu, on do sklepu - Ty do sklepu, może zauwazy ze to nie jest normalne...

Mam to samo!:)8 lat razem.
Mam cichą nadzieje,ze to sie zmieni jak bedziemi mieli dziecko.Ale po przeczytaniu Twojego posta zaczynam w to wątpic:)
Widocznie takie juz przylepy z tych naszych mężulków!:)

Moim zdaniem nie powinnaś robić mu na złość, ani niczego wbrew niemu na siłę. Nie chodzi o to, czy "strzeli focha" czy nie, tylko naprawdę możesz go zranić. Może być mu przykro, może nie rozumieć tej sytuacji albo źle ją odebrać ("nie kocha", "ma innego", "jestem nudny", "nie potrafię uszczęśliwić swojej kobiety"). Wtedy może dojść do tego, że zacznie wycofywać się emocjonalnie z relacji, zamykać w sobie, albo wręcz przeciwnie - postanowi walczyć i zacznie starać się jeszcze mocniej, planując Wam jeszcze więcej, jeszcze fajniejszego czasu razem...

Może spróbuj sobie sprawę dokładnie przemyśleć. W których momentach najbardziej irytuje Cię jego zachowanie? Kiedy najbardziej chciałabyś być pozbawiona jego towarzystwa? I tak dalej... Na spokojnie, bez nerwów. Potem stwórz Wam dobre warunki do rozmowy: wybierz moment, kiedy nie będziesz zdenerwowana ani tymi, ani innymi sprawami, podobnie On; może wyjdźcie gdzieś na spacer (to moja ulubiona forma) albo usiądźcie przy kolacji we dwoje. Tak, żeby było miło, intymnie, żebyście nie mieli limitu czasu na rozmowę ani nikogo, kto mógłby Wam przeszkodzić. Porozmawiaj z nim na spokojnie, wysłuchaj uważnie jego zdania, spróbujcie razem znaleźć jakieś rozwiązanie. Pewnie obydwie strony będą musiały wykazać się cierpliwością, ale małymi kroczkami powinniście dać radę. Brzmi, jakbyś miała naprawdę kochanego, oddanego faceta, więc pewnie chce dla Ciebie jak najlepiej. Jeżeli przekonasz go, że potrzebujesz do szczęścia trochę oddechu (a nie kryje się za tym żadne ale w stylu "nudzisz mnie", "jestem z Tobą nieszczęśliwa"), najpewniej będzie próbował się przystosować, nawet wbrew sobie. Jeżeli dasz mu potem dowody swojego szczęścia - wrócisz zadowolona, zadbana, uśmiechnięta albo dla rekompensaty zrobicie potem coś ekstra razem - być może poczuje satysfakcję z tego powodu i będzie gotów do kolejnych kroków w tym kierunku. Całkiem prawdopodobne, że podczas dłuższych wyjść jakimś wsparciem dla niego mogłyby być np. pojedyncze smsy albo krótki telefon (powiesz, że bawisz się świetnie, żeby się nie martwił, albo zapytasz, czy coś kupić wracając, albo po prostu napiszesz coś miłego ala "kocham Cię", żeby czuł, że o nim pamiętasz).

Podejrzewam jednak, że po dłuższej rozłące (mówiłaś, że jesteś za granicą) Twój mąż może nie być entuzjastycznie nastawiony do natychmiastowej rozłąki z Tobą, dlatego nie wymagaj od niego za dużo i pozwól mu się trochę nacieszyć swoją obecnością. ;)

Kiedy wracasz do kraju? W razie czego, dawaj znać, jak tam postępy. Powodzenia! :)

Can to nic nie daje;)
Mój mąż ma hobby,gra w piłke,chodzi na mecze siatkówki itd.
Ale jak tylko jestesmy razem to dosłownie wisi na moim ramieniu w każdej sekundzie.Co chwila podchodzi,przytula,całuje.
Z jednej strony lepsze to niz w drugą strone,ale na dłuższą mete..no ciut uciążliwe,szczególnie jak druga strona nie jest zbyt wylewna jak np,ja;)Dlatego doskonale rozumiem autorke postu:)

poszukaj pracy, z delegacjami

Lepszy taki mąż niż olewający i znikający na całe wieczory i noce.
Gdybyś miała męża, który czas spędzał by z kolegami na piwku, przed TV lub komputerem wtedy chyba bardziej byś narzekała.
Czasami jak widzę sąsiadki wiecznie same z dziećmi to im nie zazdroszczę za to jak widzę rodzinkę w pełnym składzie to na prawdę aż miło popatrzeć.
Szkoda, ze nie potrafimy się cieszyć z tego co mamy.

Ja jestem ze swoim 4 lata. Mieszkamy i pracujemy razem. Często jesteśmy ze sobą 24h/dobę i czasami też mam dość kiedy wchodzi mi do WC i pyta "co robisz?", albo towarzyszy mi przy kąpieli i goleniu nóg bo akurat musi mi coś ciekawego w tym momencie opowiedzieć. Wolę coś takiego niż alkoholowe spotkania z kolegami 5x w tygodniu...

Na szczęście 3x w tygodniu chodzi na siłownię (czasami chodzę z nim ale ćwiczymy w różnych częściach sali), jeździ na nartach  a raz lub 2x w miesiącu spotyka się z kolegami.
Ja też bez problemu mogę "wyjść do ludzi", lub zaprosić koleżanki do nas (wtedy on wychodzi z domu, żebyśmy czuły się swobodnie)
Nie czuję się osaczona czy znudzona. Nawet jak teraz o tym myślę to cieszę się, że tak jest