Temat: Związek osoby wierzącej z niewierzącą

To nie jest tylko kwestia dojrzałości i uczucia jak napisała jedna z Was. Niby tolerancja, nowoczesność, akceptacja w 100% tej drugiej osoby.... Tylko jeśli ktoś wierzy i praktykuje (podobnie jak Cancri uwazam, że albo wszystko albo nic, nie ma takiej wygody jak wierze ale nie chodze do kościoła i nie przestrzegam 10 przykazań) i przychodzi czas na dziecko, pojawia się pytanie co z chrztem, w jakiej wierze wychowywac...powstaje ogromny problem...i wierzcie mi, że nie jest to sprawa tylko i wyłącznie tych dwóch zainteresowanych osób.... niby możecie upierać się, że to wasze życie i nikt nie ma prawa w nie ingerować ale co na to Wasi rodzice, dziadkowi, rodzina, którzy są wierzący i wychowywali ta chrześcijańską osobę z tego związku, prowadzali do kościoła, pilnowali przyjmowania sakramentów a nagle partner syna czy córki wszystko przekreśla bo on sobie nie życzy żeby jego dziecko nalezało do tej wiary...i osoba (chrześcijanin) jest w kropce... zaczynają sie kłótnie między parnerami, jak też syna/ córki z rodzicami. Symaptia do zięcia/ synowej ateisty też spada bo przecież dla nich to odmienne od ich obyczajów, przekonań.....  Znam taka sytuację z życia i nie jest tak kolorowo jak to sie najpierw wydaje ze" aaaa tam, jestem tolerancyjna, jakos sie dogadamy bo sie kochamy"....

cancri, sama zadaje sobie te pytanie :) Czasem jednak mam możliwość spotkać się z "prawdziwymi katolikami" i gdyby hipokryzja otaczających mnie "katolików" mogła zabić to już by mnie tu nie było

Masz rację niestety. Jak ktoś mówi, że jest wierzący to ZWYKLE (nie zawsze, żeby tu nikogo nie urazić przypadkiem) oznacza to tyle, że na święta ubiera choinkę. Chociaż mi bardziej chodzi o takie przypadki, gdzie człowiek chodzi co niedzielę do kościoła, czuje potrzebę bliskości z Bogiem i takie tam, jednak jego całe życie nie jest fanatycznie "dopasowane" do Boga, nie na zasadzie tak, jak któraś z Was powiedziała, że nie bierze w ogóle pod uwagę antykoncepcji itd.

Ale przecież nikt nic takiego tutaj nie powiedział. Spokojnie. ;)

Edit: Ups. Źle to zabrzmiało. Nie chciałam nikogo urazić. Nie twierdzę, że rezygnacja z antykoncepcji to fanatyzm. Każdy ma prawo do własnych poglądów, rzecz jasna. Chodzi mi jednak głównie o ludzi, którzy gdzieś tam wewnątrz naprawdę wierzą i uczęszczają na msze, jednak Kościół nie stanowi jedynego wyznacznika tego, co jest dobre.

Ja znam taka pare. Ona to Polka - wierzaca i praktykujaca katoliczka, on - Szwed, niewierzacy. Pozwolil jej chrzcic dzieci, poslala je do komunii. On nawet bierze w tym udzial, chyba dla niej- tak mysle.  Zyja w zgodzie. 

Mysle, ze gorzej porozumiec sie wyznawcom dwoch innych religii niz wierzacemu z ateista.

Trolle, to może poczytaj Środę i zobacz, czy da się z nią dyskutować, np. o religii:)

Ja jestem w takim związku już baardzo długo i nic złego się nie dzieje, nie rozmawiamy w ogóle o tych sprawach

Ja jestem w takim związku i żyje nam się bardzo dobrze, po prostu nikt, nikogo do niczego nie zmusza/namawia i jest ok:)

jezeli jedna osoba jest naprawde gleboko wierzaca a druga nie to moim zdaniem zwiazek nie ma szans. inne priorytety, inne wartosci itp