Temat: wspólna sypialnia

Ja po ślubie 11 lat i uważam że spanie osobno jeśli któreś z małżonków nie chrapie jak lokomotywa to już początek końca. Moja babcia z dziadkiem spali osobno właśnie przez jego chrapanie. Nikogo więcej w takim układzie nie znam ani nie słyszałam...

Śpimy razem choć mąż chrapie niemiłosiernie. Niestety, czasem jak się nawet wyniosę z sypialni po cichu jeśli już się naprawdę nie da wytrzymać i pojde do drugiej sypialni to on za mną podąża jak tylko się przebudzi i zorientuje ze mnie nie ma :)

Taka jedna moja uwaga - bo jako argument spania oddzielnie najczęściej pada chrapanie - oprócz problemu dla partnera w spaniu to chyba przede wszystkim problem zdrowotny - i wydaje mi się że partner zamiast się wynosić powinien wysłać chrapiącego do lekarza :)

Razem. I nie wyobrażam sobie inaczej. Jak był na delegacji trzy noce to ledwo sama zasypiałam. Wszystkie pary/małżeństwa które przestały spać ze sobą (które znam) w momencie którym to nastąpiło baaaaaaaaardzo oddaliły się od siebie. 

Od zawsze śpię z mężem i jakoś nie wyobrażam sobie spać bez niego. Zawsze się można przytulić, a żadnego chrapania nie słyszę. Córka (ma 4 latka) często do nas przychodzi w środku nocy, ale wtedy śpimy w trójkę na jednym łóżku. Kołdrę mamy jedną, 220x240 więc jest tak duża, że pomimo dużego łóżka, czasem trochę spada na podłogę - tak ją skopiemy. Gdy mieliśmy mniejsze łóżko i tak spaliśmy nawet w trójkę, żadne nie spało osobno. 

Jak na wiosnę wyprowadzimy się do naszego mieszkania sama nie wiem jak będzie, możliwe, że czasem będziemy spać osobno, bo będzie i więcej łóżek i pokoi na to, więc będzie okazja

O, dziękuję za pomysł! Nie wiedziałam, że produkują takie "wielkoludy" :) Chyba jednak lepiej kupić większą a pojedynczą. Dziś bez problemu spaliśmy pod jedną, a póki co mamy taką standardową 160x200.

U nas powodem jest to, ze lubimy spac sami. 

Jak zaczęliśmy to nie chcemy przestac. Z tym, ze ja mam w lozku jeszcze syna to to nie to samo ale czasem sie wymieniamy i on spi z nim a ja sama i czuje sie jak za czasów singielskich :D a potem wstaje i singielka nie jestem :P

Na co dzień śpimy w jednym łóżku. Mamy dwie kołdry, ale to bardziej w ten sposób, że ja jestem z nim pod jedną dużą, ale awaryjnie mam też obok mniejszą, bo niestety mąż ma tendencję do zabierania kołdry w nocy. Co jakiś czas śpimy osobno - mam takie momenty, że potrzebuję porządnie się wyspać sama. Śpimy osobno też wtedy, kiedy jedno z nas jest chore. Myślę, że dobrze mieć możliwość co jakiś czas spania w pojedynkę, ale też uważam, że spanie razem "zbliża". Dziwnie bym się też czuła, idąc do innego łóżka po seksie. Jakbym była z kochankiem, a nie z mężem ;)

Niewątpliwym plusem spania razem jest też możliwość wyłapania problemów ze snem u partnera. Może zgrzyta zębami, albo ma złe sny i lepiej go wybudzić. Jeśli z kolei notorycznie chrapie, to koniecznie trzeba z tym iść do lekarza.

Mamy z mężem po 27 lat, 2 lata po ślubie. Łóżko 160 cm, każdy ma swoją kołdrę, poduszkę, więc w sumie jak osobno:P Ja bardzo nie lubię jak mi jest gorąco i mnie mąż tuli przez sen, zaraz go wyganiam :) ale rano, albo przed spaniem lubimy się poprzytulać do siebie :)

Spimy osobno, spaliśmy już trochę zanim się młoda pojawiła. On pracował na 3 zmiany, ja musiałam wstawać do dziecka, denerwowało mnie, że mi się tłucze wychodząc do pracy albo tłucze wracając z pracy. Gdybym nie musiała się prócz tego budzić 100 razy do dziecka czy zasypiała przed północą, to byłoby okej. I tak śpimy po dziś dzień. Próbuje młoda przetransportować do niej do pokoju, ale różnie to wychodzi. Do tego on musi słuchać jakiś dokumentów jak śpi a mnie to wkurza i nie mogę przez to spać.