Temat: Nie będzie ślubu

Jestesmy 11 lat razem, mamy dziecko, slubu nie mamy. Ja nawet nie chce i wlasciwie to nigdy nie chcialam. Jesli wezmiemy, to ze wzgledu na w teorii obnizone podatki, ale watpie. Oswiadczyl mi sie 2 lata temu, wlasciwie nie wiem po co. Pierscionek gdzies tam lezy, nawet go nie nosze. 

Grunt, zeby obydwie osoby wiedzialy, czego one oczekuja a czego partner. Moja przyjaciolka przyjela zareczyny a teraz rok pozniej pierscionek oddala, bo stwierdzila, ze przeciez i tak slubu nie wezma. Tez mieszkaja razem i maja dziecko, ale maja zupelnie inne oczekiwania. Jej sie nie spodobal sposob, w jaki sie jej oswiadczyl - pierscionek za kilka ladnych tysiecy wreczony jak stala zasmarkana nad przewijakiem. 

mojej kolezance facet zapowiedział ,ze sie z nia nie ożeni ,zawiedziona na pewno była.gorsze ,ze zapowiedział jej również ,ze nie wie ,czy bedzie chciał mieć tez dzieci ,jest od niej 6 lat młodszy i ta czeka i czeka ,zalamana już jest ,bo ma 34 lata a bardzo chce mieć dzieci.3 lata temu ,już zapowiadała ,ze go zostawi ,jak nic sie nie ruszy i nadal czeka...

Ja bym swojego faceta zabiła śmiechem za taki tekst :D skoro to tylko papier to tym bardziej - umawiamy sie do urzędu i podpisujemy ten papierek. Dla mnie to wymówka, którą powinno się tłumaczyć "mam psychiczną barierę przed takim zobowiązaniem". A ja nie moglabym poswiecac zycia dla kogos, kto ma psychiczna bariere zeby byc ze mna na 100 %. (I żeby nie było to działa w obie strony, bo są też kobiety które nie chcą formalizować związku)

Warunki między innymi były takie, abym nie przyjmowala jego nazwiska i że rejestrujemy ślub w Polsce dopiero jak jego dzieci skończą 18 lat. Datę on ustalil, i w sumie bralibyśmy ślub w tym miesiacu. Chyba brak zgody na przyjęcie jego nazwiska przewazylo wszystko. 

Zadowolenie bo ja myślę tak samo. W końcu tak się złożyło że wzięliśmy ślub, rzecz jasna cywilny.

Z moich obserwacji wynika, że każdy oporny przed ślubem mięknie jak poznaje odpowiednią osobę. 

Mówię o ślubie - wspólnym nazwisku, dziedziczeniu, zeznaniu podatkowym, nie o weselu. Ten "tylko papier" ułatwia życie, a nie je utrudnia, więc dla mnie to tylko kwestia dojrzałość do zobowiązania.

Mój mąż;) też uważał, że ślub to tylko papier. A mi było wszystko jedno. Tzn. w ogóle nie przeszkadzało mi to, że ślubu nie mamy. Bo od samego początku bardzo mu na związku zależało, bardzo szybko zaproponował mi, żebym się do niego przeprowadziła. I żyliśmy w konkubinacie ponad 10 lat. Ale dostał pracę, która wiązała się z przeprowadzką za granicę (a ja musiałabym wszystko zostawić). Więc powiedziałam mu, że jak mamy razem wyjechać, to najpierw chcę wziąć ślub. Bo papier papierem, ale sporo spraw ułatwia. W naszej sytuacji mamy wymierne korzyści z bycia małżeństwem. Były romantyczne zaręczyny (tego się w sumie nie spodziewałam;), był ślub cywilny i małe wesele.

Uff, na szczeście nie mam tego problemu. Nie wyobrażam sobie życia w "wolnym związku" i mój narzeczony także nie.  Małżeństwo to dla mnie taka "deklaracja" że traktujemy się poważnie . Myślę,  że po prostu trzeba się dobrać pod kątem priorytetów .

Mój mąż był totalnie antyślubny. Ja też. Dominowała niechęć do ślubów cywilnych i kościelnych. W końcu wzięliśmy cywilny w tajemnicy i humanistyczny przed weselem, co było strzałem w dziesiątkę. Żadne z nas nie czuło się nieswojo. Małżeństwo ułatwia sporo - daje zniżki podatkowe, możliwość ubezpieczenia, etc. Warto.

Rozstałam się.

Niedługo poznałam obecnego męża.