Temat: Mam 30 lat i nadal jestem sama.

Nic strasznego, ale ile można zwlekać ;)

zazdroszczę ci tej wolności!

Nie naciskaj ... weź to na spokojnie. Byłam taka, jak Ty i wiali, dlatego sobie odpuściłam. Znalazłam zainteresowania, które sprawiały mi frajdę, wychodziłam z przyjaciółmi i znajomymi z pracy - poszukałam, jak to ktoś tu powiedział pozytywów bycia singielka i poznałam mojego narzeczonego majac 32 lata. W tym roku majac 33 lata wychodzę w sierpniu za maż. Akurat trafił mi się mężczyzna, który tak jak ja pragnał stabliizacji, założenia rodziny - oświadczył mi się po 8 miesiacach bycia razem. Skoro się kochamy, mamy wspólne zainteresowania, dogadujemy się w każdym temacie, idziemy na kompromis to na co czekać? Jesteśmy już dojrzałymi ludźmi, mamy bardzo podobne podejście do życia, poza tym zamieszkaliśmy razem po 3 miesiacach zwiazku i na tej płaszczyźnie też się dogadujemy. Sa spięcia, tak jak w każdym zdrowym zwiazku, ale od razu je rozwiazujemy. Także Kochana nie szukaj na siłę ... a być może trafisz na taki SKARB, jaki ja znalazłam po tylu latach niepowodzeń i bycia singlem. 

Jeśli Cię to pocieszy, to w wieku 33 lat byłam sama, a niedługo po 34. urodzinach wyszłam za mąż. Też bym Ci radziła znaleźć sobie jakąś pasję i nie szukać na siłę. I przede wszystkim znajdź w sobie pozytywną energię, bo to przyciąga fajnych ludzi.

Ostatnio zakładałaś wątek o komunii, więc domyślam się, że jesteś samotną matkę z dzieckiem lub dziećmi, to też może wielu facetów przerażać, szczególnie jak dzieci są w wieku 8-9 lat, gdzie dużo rozumieją, mogą nie chcieć kolejnych wujków i całkiem dosadnie to manifestować przy potencjalnym kandydacie. 

Ja sama nie umiałabym się związać z kimś z dziećmi, ale ludzie są różni. Nie poddawaj się. 

dokładnie.
kumpel teraz na każdej 1 randce prosto z mostu mówił, że interesuje go tylko poważna relacja i chce założyć rodzinę;)
dziewczyna chciała tego samego, więc są razem 1,5 roku, kupili mieszkanie, w październiku idziemy na ich ślub:)

Szczerze mówiąc jak mi kiedyś chłopak po 3 miesiącach związku o ślubie zaczął mówić to też szybko się rozpadło. Ludzie muszą się poznać by móc planować ze sobą życie. Jeśli od razu wychodzisz do faceta z takimi dalekosiężnymi planami małżeńskimi to nie dziwię się, że związki się rozpadają. Niekoniecznie tych facetów z którymi się umawiałaś interesowały tylko luźne znajomości - możliwe, że po prostu jeszcze nie dotarliście do etapu gdy o związku myśli się poważniej.

Tak tylko wtedy od razu eliminuje się ludzi, z którymi mogłoby się ułożyć. Takich, w których można się zakochać z wzajemnością, stracić dla siebie głowę i wtedy oboje dążą do małżeństwa. 

Przykładem jestem ja i mój facet - ja po poważnym związku bardzo się bałam angażować, bałam się tego bólu po rozstaniu. On mimo, że zawsze marzył o rodzinie też nie od pierwszego wejrzenia widział we mnie kandydatkę na żonę. Ale spotykaliśmy się. Z każdym spotkaniem zakochiwaliśmy się w sobie bardziej i bardziej i po kilku tygodniach właściwie u mnie mieszkał aż wszyscy pukali się w głowę jak po 4 miesiącach wynajęliśmy wspólnie mieszkanie. Temat ślubu i dzieci też wypłynął jakoś po miesiącu choć na początku facet sam wystraszył się tego co powiedział ;) Bo on o tym myślał wcześniej i jak się wymsknęło to spodziewał się, że nazwę go psychicznym i tyle mnie widział. 

Mimo to gdyby na pierwszej randce wyskoczył mi z tekstem o ślubie i dzieciach i, że on szuka tylko poważnych znajomości to wiałabym aż by się kurzyło. Bałabym się tej presji, tego, że może on mnie nie pokocha a jedynie się nadaję na żonę (takie z rozsądku) i bałabym się, że zmarnuję mu czas. 

.

Noma zobacz, że ja sama szybko zaczęłam o tym rozmawiać bo trafiłam na tego jednego-jedynego (pod wieloma względami) ale mówię o zastrzeleniu kogoś taką informacją na samym wstępie, zanim kogoś choć trochę poznasz i zobaczysz czy on się nadaje dla Ciebie. 
U Ciebie też to było po kilku miesiącach, jak sama napisałaś, u mnie po kilku tygodniach. I każdego dnia przekonuję się, że tego chcę bardziej i bardziej. Ale gdyby zacząłby nawijać na pierwszej randce o ślubie i dzieciach to wykrzyknęłabym "wariat i desperat" i tyle chłop by mnie widział :)

Ale jednak dla mnie małżeństwo to przede wszystkim miłość (nie szalone zakochanie) + szereg cech. A nie szereg cech i "a może go kiedyś tam pokocham". 

I sama nie jestem już dawno nastolatką więc wiem, że wygląda to inaczej niż randki w gimnazjum ;)