Temat: Związek z niepełnoprawnym

Gdybym się zakochała to tak. 

Moj bliski przyjaciel jest sparalizowany od lini sutkow w dol. Wlasciwie sprawna ma tylko glowe i ramiona. Jest super czlowiekiem, mamy zajebisty kontakt ale nie moglabym zwiazac sie z kims takim. Nawet nie dlatego, ze przeszkadzalalaby mi opieka. Przy moich schorzeniach za kilkanascie lub kilkadziesiat lat sama bede wymagac opieki i nie moglabym byc z czlowiekiem, ktorym nie dam rady sie zajac. Jesli chodzi o ogarniecie i sile psychiczna mojego przyjaciela jest osoba, ktora bardzo podziwiam. Jakis czas temu wykryli u niego nowotwor. Mimo wszystko chlopak funkcjonuje normalnie, rodzina mu pomaga- ma duzo rodzenstwa. Skonczyl studia prawnicze jednak nie dostal sie do pracy w zawodzie, mimo to szukal dalej i pracuje zdalnie za dobre pieniadze. Ma duzo znajomych, jezdzi sam na spacery w lecie. Jest mega usmiechnietym i pozytywnym czlowiekiem.

Nie.

Ale nie wykluczam tego tak ostatecznie. Gdyby był samodzielny i zaradny - pracował zdalnie i sobie radził, był fajnym człowiekiem to może. Ale gdyby to był jakiś człowiek kompletnie niezaradny to w życiu.

Nie zostałabym też nigdy ukochanej osoby gdyby jej się coś złego przytrafiło, ale to inna sprawa.

Roogirl, "jakiś down"? Serio? 

no w sensie z zespołem downa?

ja też nie, bo to niepełnosprawność umysłowa

a co jeśli po kimś choroby/niepełnosprawności nie widać, a za jakiś czas może wylądować na wózku? np. takie SM?

Ok, dzięki że edytowałaś

ale tobą ktoś ma się zajmować więc musi być zdrowy?

serio pytam, to nie krytyka

Zależy czy ten człowiek by wiedział, że jest chory czy nie. Jak nie to nie jego wina i ja bym nie zostawiła kogoś kogo kocham w takiej sytuacji. Poza tym SM może mieć różny przebieg.. jest tyle postaci tego, że trudno przewidzieć jak się choroba skończy. Z resztą SM to nie jest najgorsze co może spotkać człowieka.

Ciężki temat, i myślę że to by zależało od danego człowieka. Są niepełnosprawni którym ta niepełnsprawność zdaje się w niczym nie przeszkdzać, radzą sobie tak samo dobrze jak reszta ludzi, mają pasje, uprawiają sport... A są i tacy co się nad sobą użalają. 

O tyle o ile w przypadku nowej znajomości na pewno nie była by to łatwa decyzja, o tyle tak jak dziewczyny wyżej pisały, gdyby mojemu mężowi coś się stało, to na pewno zostałabym przy nim. Natomiast mamy z mężem umowę że jeśli któreś z nas skończy kiedyś jako warzywo, z demencją albo niepełnosprawnością umysłową, to drugie owszem, będzie się opiekować, będzie blisko, ale ma sobie kogoś znaleźć i próbować ułożyć jeszcze sobie życie. 

Przecież napisała wyraźnie, że sama będzie wymagać opieki, a tym samym nie będzie się mogła zajść kimś chorym nie, że wymaga żeby ktoś był zdrowy i zajmował się nią.