Temat: Zostawiłam wszystko za sobą.

Przeżywałam to samo co ty i czasem też jest mi tu źle i bardzo tęsknie za PL tyle że ja mam tu rodzinę męża, synka i pracę i jakoś leci dzień za dniem

Może odwiedzaj, dzwoń itp. Ja z moją bratową nawet wódkę piłam przez skype ;d

poznaj kogos, nie siedz w domu, znajomych mozna miec wszedzie, wystarczyc wyjsc do ludzi i chciec :D

Cala prawda o emigracji , prawdziwych przyjaciol mam TYLKO w Polsce , tu gdzie jestem , ludzie nie sa tak otwarci , a jesli juz to interesowni , zawiodlam sie. Mysle ze ogolnie najlepszych przyjaciol poznaje sie w dziecinstwie... Trzymajmy sie jakos i zycze nowych i fajnych znajomych :)

Ja mieszkam w Anglii od trzech lat. I tez czasami czuje sie samotna. W dodatku ze mój chlopak mieszka w Polsce.. jak go nie ma otacza mnie totalna pustka.. ale za rok juz bedziemy razem na stale ;) Tak wiec mam nadzieje ze moje zycie bedzie wygladalo lepiej. Mam tu znajomych i uwierz ze potrzeba czasu by znalezc chociaz ZNAJOMYCH NORMALNYCH DO POGADANIA.Trudno tu o takich ludzi ktorzy nadaja na tych samych falach co ty. Ja mam 18 lat i mieszkam na samym dole Anglii ( bognor regis ) , ale sluze rozmowa na fejsie, bo GG nie uzywam ;) a nawet i mozemy wymienic sie numerami telefonu zeby sie poznac ;) a moze i kiedys sie odwiedzimy :) Buzka :*

Może kogoś poznasz nawet tu na V, z Twojej okolicy  Na pewno jest ciężko, rozumiem Cię doskonale, byłam w podobnej sytuacji, ale znajomi się sami znaleźli i teraz jest już normalnie

Z czasem się do tego na pewno przyzwyczaisz. W sumie potrafię sobie wyobrazić,
co to za uczucie. Tęsknota, sentyment za czymś co było.

ja mam w zasadzie to samo, przeprowadziłam się do miasta mojego męża, 450 km od moich rodziców, zostawiłam za sobą wszystko i niestety ale coraz częściej tego żałuję, bo nie mam tu swoich znajomych, przyjaciółek, rodziny...mam pracę i dobrze bo inaczej bym oszalała i wspólnych znajomych, ale to nie to samo, im jestem starsza tym jest mi trudniej się z kimś zaprzyjaźnić, poza tym każdy ma swoje życie i swoją rodzinę, na szczęście pracuję, jeszcze się uczę i ogólnie wypełniam sobie czas, ale to nie to samo co jakbym było u "siebie" 

To prawda, ciężko jest poznać kogoś nowego w obcym kraju. Zwłaszcza, że nie wszystkie osoby, które spotykasz na swojej drodze muszą ci przypaść do gustu, albo ty im. Z dziewczynami, z którymi pracuję utrzymuję fajne stosunki w pracy, ale nie spotykami się prywatnie. Mamy swoje sprawy, swoich znajomych i plany, jakoś to nie działa. Ale może w twoim przypadku zadziała?

Kilkoro fajnych ludzi poznałam za to w szkole. Pierwszy rok pobytu spędziłam w collegu doszkalając angielski i spotykałam wielu ludzi. Do dzisiaj pozostaję z nimi w kontakcie. A ty i twój chłopak nigdzie nie wychodzicie? Do klubu, pubu, do jego znajomych?

Nie wiem w jakim wymiarze godzin pracujesz i na jakim poziomie jest twój angielski, ale może taki kurs w jakimś collegu? Coś związanego z twoim hobby lub zainteresowaniami. Jest naprawdę wiele kursów wieczorowych. Albo inne zajęcia w grupie: aerobik, zumba, etc.

Spróbuj poszukać forum na którym kontaktują się ludzie z Ketteringu i okolic. To zagłębie imigrantów z Polski. Albo ktoś z twojej starej szkoły mieszka w pobliżu? Mnie aż wcięło jak przeczytałam ile osób z mojej przeszłości też wyemigrowało.