Temat: pracowitość - cecha wrodzona czy nabyta

No ja raczej wątpię, żeby akurat wychowanie zadziałało w wieku 24 lat. Po prostu do tej pory nie widział celu i sensu. Teraz zobaczył i się zmienił. Ogólnie to zgadzam się, że wychowanie wzmacnia lub wygłusza pewne wrodzone cechy. I że większość rzeczy da się modyfikować i osiągać całkiem niezłe efekty pomimo nie najwyższych wrodzonych predyspozycji. Aczkolwiek musi być jakiś bodziec.

Po prostu się za siebie wziął, wychowanie nie ma nic do tego moim zdaniem.

wszystko zalezy od srodowiska w jakim sie dorasta. jesli otaczaja nas ludzie pracowici i ogarnieci to prawdopodobienstwo, ze i my tacy bedziemy w przyszlosci jest spore. oczywiscie jest tez cos takiego jak geny wrodzone, ktore poprzez takie a nie inne wychowanie moga byc tlumione lub poglebiane. nad naszym charakterem pracujemy cale zycie. nasze cechy wciaz ewoluuja, jedne staja sie mocniejsze, inne slabna. predyspozycje do pewnych zachowan nabywamy jednak wraz z mlekiem matki -jezeli od dzieciaka uczono nas pracowitosci, wymagano od nas czegos, wpajano ze nie ma nic za darmo, ze trzeba cos od siebie dac; to latwiej jest nam pozniej odnalezc sie w doroslym zyciu, w ktorym trzeba sie czyms wykazac jesli chce sie do czegos dojsc.

Myślę, że pracowitość można porównać do tego czy ktoś jest pedantem, czy bałaganiarzem, albo sową, czy skowronkiem. Ktoś kto lubi późno wstawać może sobie ustawić budzik na piątą rano i pewnie w końcu się przyzwyczai do wczesnego wstawania, ale nigdy tak naprawdę się w tym nie odnajdzie - i mając okazję pospać sobie bezkarnie dłużej pośpi. To samo z leniem - gen lenistwa pozostaje, ale na niego się nakłada wychowanie, własne postanowienie zmiany, powielanie pewnych wzorców i tak dalej. 

Mysle, ze wrodzona,a metody wychowawcze maja na nia negatywny lub pozytywny wplyw.

Myślę, że można się zmienić i wyrobić w sobie jakieś cechy, ale pewne predyspozycje to ułatwiają. Ja np. jestem samotnikiem i nieśmiałym człowiekiem, dobrze się uczyłam, wszystko sumiennie odrabiałam, wszystkie lektury czytałam itd. Generalnie miałam swoje hobby, do nauki mnie nie cisnęli, ale zawsze byłam, "jak nauczyciel kazał, to trzeba zrobić" i nawet mnie to nie zastanawiało. Dalej tak mam w pracy, nie trzeba stać nade mną z batem, co mam robić to robię, nawet więcej bo angażuję się w pracę. Taka pracowita w zdrowym jedzeniu nie jestem niestety.

sa osoby ktore maja to wrodzone, sa takie, ktore same lub z pomoca rodzicow wypracowaly te ceche, a sa tez takie ktore nigdy pracowite nie beda. To zalezy ogolnie od calego charakteru czlowieka moim zdaniem

 Każdy ma inny charakter ale wychowanie też robi różnicę jeśli jest wpajane że w życiu trzeba coś osiągnąć. Moja siostra bez problemu siedziała na bez robociu a pracy zawsze szukała takiej żeby zarobić  a sie nie zmeczyc. Ja jeśli chodzi o pracę ( bo w domu chętnie sobie posiedzenie) to nie wytrzymuje  usiedzieć za długo, jeśli nie wracam z pracy zmeczona to znaczy że dzień stracony. Ale tu też dużo daje ambicja, bo ludzie pracowici zazwyczaj mają ku temu jakiś cel a nie byle zarobić na życie. 

Cecha wrodzona (charakter, temperament), co nie zmienia faktu, że pracowitość można w sobie/w dziecku wyrobić. 

Zależy od środowiska, celu i sensu. Powiem na swoim przykładzie, że mieszkając z rodzicami nie znoszę jak mnie zmuszają do pracy w domu. Kiedy zaś jestem sama - pucuję aż miło. Mama twierdzi, że jestem leniem, ale ja wiem, że kiedy się wyprowadzę i nikt mi nie będzie stał nad głową - będę sprzątać. Bo lubię czystość, jednak nie widzę sensu sprzątania "po kimś", dlatego nie lubię robić w domu 

Człowiek się zmienia, pod wpływem znajomych, rodziny. Czasem lubimy rywalizować, nawet jeśli nie jesteśmy pracusiami, a znajomi podnoszą kwalifikacje - my też chcemy, mimo, że nam to nie na rękę.