Temat: Niepracujące matki

mynte napisał(a):

nihilll napisał(a):

To wybór indywidualny. W Krakowie do przedszkoli chodzą 2latki więc nie ma problemu jeśli ktoś chce do pracy wrócić. Może w Warszawie przyjmują do przedszkoli czy żłobków dopiero od 5roku życia i to już matkę w domu wiąże.

ja z rodzenstwem szlismy do normalnego publicznego wiejskiego przedszkola jak mielismy 2 do max 3 lat. warunkiem bylo to, by dzieci byly samodzielne na poziomie starszych dzieci. byla duza grupa 3latkow, wiec tu ani duze miasto nie jest potrzebne, ani to zadna nowosc by takie dzieci wysylac do przedszkoli, bo do przedszkola zaczelismy chodzic 20 lat temu.jak kobieta chce zostaw w domu, partner sie na to zgadza i kasa tez sie zgadza to nie ma problemu. ale jak twierdzi ze jej 14letnie dzieci musza miec obiad i posptzatane po szkole i dlatego moga pracowac to juz jest zwykla niezaradnosc i lenistwo. widze co przez caly dzien robia moje sasiadki wychowujace dzieci - doslownie nic. z reszta i tak by pracy nie znalazly, nie oszukujmy sie ze niepracujace matki to wyksztalcone kobiety z doswiadczeniem zawodowym i fachem w reku, ktore poswiecaja kariere dla dzieci. 

sacria napisał(a):

skrzydlata napisał(a):

a dla mnie dziecko to skarb i kazda wspolnie spedzona chwila jest warta wiecej niz kazdy pieniadz. Dlatego pracuje tylko dorywczo i wiekszosc czasu spedzam z moim maluchem. A jak ktos lubi kiedy omijaja go najpiekniejsze chwile w zyciu to jego wybor.

a dla mnie to co piszesz to masakra... uważam że nie można zatracac siebie i żyć tylko dzieckiem. dziecko będzie starsze i będzie miało swoje życie, a co wtedy z Twoim życiem, skoro najpiekniejsze chwile to te z dzieckiem...? niektóre z Was chyba zapominają że oprócz bycia matkami, jesteście KOBIETAMI, często żonami/partnerkami i to powinno być równie ważne, jak nie ważniejsze.zostanie w domu kojarzy mi się z brakiem jakichkolwiek ambicji i byciem taka "ciepła klucha".

mynte napisał(a):

nihilll napisał(a):

To wybór indywidualny. W Krakowie do przedszkoli chodzą 2latki więc nie ma problemu jeśli ktoś chce do pracy wrócić. Może w Warszawie przyjmują do przedszkoli czy żłobków dopiero od 5roku życia i to już matkę w domu wiąże.

ja z rodzenstwem szlismy do normalnego publicznego wiejskiego przedszkola jak mielismy 2 do max 3 lat. warunkiem bylo to, by dzieci byly samodzielne na poziomie starszych dzieci. byla duza grupa 3latkow, wiec tu ani duze miasto nie jest potrzebne, ani to zadna nowosc by takie dzieci wysylac do przedszkoli, bo do przedszkola zaczelismy chodzic 20 lat temu.jak kobieta chce zostaw w domu, partner sie na to zgadza i kasa tez sie zgadza to nie ma problemu. ale jak twierdzi ze jej 14letnie dzieci musza miec obiad i posptzatane po szkole i dlatego moga pracowac to juz jest zwykla niezaradnosc i lenistwo. widze co przez caly dzien robia moje sasiadki wychowujace dzieci - doslownie nic. z reszta i tak by pracy nie znalazly, nie oszukujmy sie ze niepracujace matki to wyksztalcone kobiety z doswiadczeniem zawodowym i fachem w reku, ktore poswiecaja kariere dla dzieci. 

skrzydlata napisał(a):

a dla mnie dziecko to skarb i kazda wspolnie spedzona chwila jest warta wiecej niz kazdy pieniadz. Dlatego pracuje tylko dorywczo i wiekszosc czasu spedzam z moim maluchem. A jak ktos lubi kiedy omijaja go najpiekniejsze chwile w zyciu to jego wybor.

Cyrica napisał(a):

przypomne, ze w pierwszym posciec bylo pytanie o matki dzieci w wieku wczesnoszkolnym lub poznoprzedszkolnym, takie, ktore sie "zasiedzialy"... doprawdy, nikt nie zarzuci matce niemowlaka ze siedzi w domu z dzieckiem z lenistwa, nie popadajmy w demagogie... :)mnie natomiast zastanawia troche argument "nikt nie bedzie wychowywal mojego dziecka bo ja od tego jestem"... ok, czy aby na pewno?jestem zdania, ze dziecko wychowuje sie w calej spolecznosci jaka go otacza: przedszkole, szkola, grupa rowiesnicza, rodzina, obcy dorosli...  z kazdym ma inne uklady i stosunki i powinno sie o tym przekonac zaczem dorosnie, bo potem zderzenie z rzeczywistoscia moze byc bolesne... rodzic powinien jedynie wypracowac taki autorytet i zaufanie, by przekazac dziecku wartosci i pomagac rozwiazywac problemy bedac bogatszym o dswiadczenia, a nie zeby byc dla dziecka calym swiatem...

aster1987 napisał(a):

mynte napisał(a):

nihilll napisał(a):

To wybór indywidualny. W Krakowie do przedszkoli chodzą 2latki więc nie ma problemu jeśli ktoś chce do pracy wrócić. Może w Warszawie przyjmują do przedszkoli czy żłobków dopiero od 5roku życia i to już matkę w domu wiąże.

ja z rodzenstwem szlismy do normalnego publicznego wiejskiego przedszkola jak mielismy 2 do max 3 lat. warunkiem bylo to, by dzieci byly samodzielne na poziomie starszych dzieci. byla duza grupa 3latkow, wiec tu ani duze miasto nie jest potrzebne, ani to zadna nowosc by takie dzieci wysylac do przedszkoli, bo do przedszkola zaczelismy chodzic 20 lat temu.jak kobieta chce zostaw w domu, partner sie na to zgadza i kasa tez sie zgadza to nie ma problemu. ale jak twierdzi ze jej 14letnie dzieci musza miec obiad i posptzatane po szkole i dlatego moga pracowac to juz jest zwykla niezaradnosc i lenistwo. widze co przez caly dzien robia moje sasiadki wychowujace dzieci - doslownie nic. z reszta i tak by pracy nie znalazly, nie oszukujmy sie ze niepracujace matki to wyksztalcone kobiety z doswiadczeniem zawodowym i fachem w reku, ktore poswiecaja kariere dla dzieci. 

do przedszkola przyjmą tylko 2,5 latki, które umieją się obsłużyć, nie przyjmą do żadnego przedszkola młodsze dzieci, to są kluby, czy złobki, ale nie przedszkole, a pierwszej kolejności idą dzieci rodziców, którzy pracują, więc jak matka nie ma pracy, a chce oddać dziecko do przedszkola i szukać to lipa...mało tego chore jest dla mnie to co jedna napisała, ze gdyby jej mama zrezygnowała z pacy dla niej to by miała wyrzuty sumienia, tylko, że matka chyba ma mózg i wie, że skoro nikt jej nie pomoże, a decyduje się na dziecko to będzie musiała z czegoś zrezygować

Wilena napisał(a):

aster1987 napisał(a):

mynte napisał(a):

nihilll napisał(a):

To wybór indywidualny. W Krakowie do przedszkoli chodzą 2latki więc nie ma problemu jeśli ktoś chce do pracy wrócić. Może w Warszawie przyjmują do przedszkoli czy żłobków dopiero od 5roku życia i to już matkę w domu wiąże.

ja z rodzenstwem szlismy do normalnego publicznego wiejskiego przedszkola jak mielismy 2 do max 3 lat. warunkiem bylo to, by dzieci byly samodzielne na poziomie starszych dzieci. byla duza grupa 3latkow, wiec tu ani duze miasto nie jest potrzebne, ani to zadna nowosc by takie dzieci wysylac do przedszkoli, bo do przedszkola zaczelismy chodzic 20 lat temu.jak kobieta chce zostaw w domu, partner sie na to zgadza i kasa tez sie zgadza to nie ma problemu. ale jak twierdzi ze jej 14letnie dzieci musza miec obiad i posptzatane po szkole i dlatego moga pracowac to juz jest zwykla niezaradnosc i lenistwo. widze co przez caly dzien robia moje sasiadki wychowujace dzieci - doslownie nic. z reszta i tak by pracy nie znalazly, nie oszukujmy sie ze niepracujace matki to wyksztalcone kobiety z doswiadczeniem zawodowym i fachem w reku, ktore poswiecaja kariere dla dzieci. 

do przedszkola przyjmą tylko 2,5 latki, które umieją się obsłużyć, nie przyjmą do żadnego przedszkola młodsze dzieci, to są kluby, czy złobki, ale nie przedszkole, a pierwszej kolejności idą dzieci rodziców, którzy pracują, więc jak matka nie ma pracy, a chce oddać dziecko do przedszkola i szukać to lipa...mało tego chore jest dla mnie to co jedna napisała, ze gdyby jej mama zrezygnowała z pacy dla niej to by miała wyrzuty sumienia, tylko, że matka chyba ma mózg i wie, że skoro nikt jej nie pomoże, a decyduje się na dziecko to będzie musiała z czegoś zrezygować

Dlatego moim zdaniem po prostu kobieta, która wie, że nikt jej nie pomoże, będzie musiała wszystko w życiu robić sama, a nie ma na tyle dobrej pracy żeby móc zapłacić za przedszkole czy opiekunkę powinna na jakiś czas zrezygnować z dziecka. Wiem, że pieniądze wyznacznikiem szczęścia nie są, ale nie rozumiem trochę płaczu osób "pracuję ciężko fizycznie, 800 zł za przedszkole to pół mojej pensji, na nic mnie nie stać, przychodzę urobiona po pracy i nie mam siły się z dzieckiem pobawić" - chyba same sobie taki los zapewniły? Co to za frajda? A potem szarpać się całe życie żeby dziecko miało na książki. Nie wiem, ja bym nie chciała mieć dziecka przed 30tką, może najpierw warto skończyć studia, zrobić wszelkie kursy i certyfikaty jakie się ma w życiu zrobić, znaleźć sobie sensowną pracę, popracować jakiś czas i jak się już ma ogarniętą sytuację to się decydować. I nie mówcie, że nie realne, bo mam właśnie takie przypadki w najbliższym otoczeniu, pracodawca żadnych problemów nie robi, 4 godziny się jest w pracy +/- fizycznie, część roboty można sobie zabrać do domu. No i tak zrobiła moja mama. Miała taką sytuację, że mając dziecko mogła potem normalnie wrócić do pracy, nie rezygnując ani z dziecka, ani z pracy. I przypominam, że wątek jest o dzieciach szkolnych i późnoprzedszkolnych (4-5 lat), nikt nie mówi tutaj o oddawaniu 2-latka do przedszkola, albo niemowlaka do żłobka. 

maharettt napisał(a):

Wilena napisał(a):

aster1987 napisał(a):

mynte napisał(a):

nihilll napisał(a):

To wybór indywidualny. W Krakowie do przedszkoli chodzą 2latki więc nie ma problemu jeśli ktoś chce do pracy wrócić. Może w Warszawie przyjmują do przedszkoli czy żłobków dopiero od 5roku życia i to już matkę w domu wiąże.

ja z rodzenstwem szlismy do normalnego publicznego wiejskiego przedszkola jak mielismy 2 do max 3 lat. warunkiem bylo to, by dzieci byly samodzielne na poziomie starszych dzieci. byla duza grupa 3latkow, wiec tu ani duze miasto nie jest potrzebne, ani to zadna nowosc by takie dzieci wysylac do przedszkoli, bo do przedszkola zaczelismy chodzic 20 lat temu.jak kobieta chce zostaw w domu, partner sie na to zgadza i kasa tez sie zgadza to nie ma problemu. ale jak twierdzi ze jej 14letnie dzieci musza miec obiad i posptzatane po szkole i dlatego moga pracowac to juz jest zwykla niezaradnosc i lenistwo. widze co przez caly dzien robia moje sasiadki wychowujace dzieci - doslownie nic. z reszta i tak by pracy nie znalazly, nie oszukujmy sie ze niepracujace matki to wyksztalcone kobiety z doswiadczeniem zawodowym i fachem w reku, ktore poswiecaja kariere dla dzieci. 

do przedszkola przyjmą tylko 2,5 latki, które umieją się obsłużyć, nie przyjmą do żadnego przedszkola młodsze dzieci, to są kluby, czy złobki, ale nie przedszkole, a pierwszej kolejności idą dzieci rodziców, którzy pracują, więc jak matka nie ma pracy, a chce oddać dziecko do przedszkola i szukać to lipa...mało tego chore jest dla mnie to co jedna napisała, ze gdyby jej mama zrezygnowała z pacy dla niej to by miała wyrzuty sumienia, tylko, że matka chyba ma mózg i wie, że skoro nikt jej nie pomoże, a decyduje się na dziecko to będzie musiała z czegoś zrezygować

Dlatego moim zdaniem po prostu kobieta, która wie, że nikt jej nie pomoże, będzie musiała wszystko w życiu robić sama, a nie ma na tyle dobrej pracy żeby móc zapłacić za przedszkole czy opiekunkę powinna na jakiś czas zrezygnować z dziecka. Wiem, że pieniądze wyznacznikiem szczęścia nie są, ale nie rozumiem trochę płaczu osób "pracuję ciężko fizycznie, 800 zł za przedszkole to pół mojej pensji, na nic mnie nie stać, przychodzę urobiona po pracy i nie mam siły się z dzieckiem pobawić" - chyba same sobie taki los zapewniły? Co to za frajda? A potem szarpać się całe życie żeby dziecko miało na książki. Nie wiem, ja bym nie chciała mieć dziecka przed 30tką, może najpierw warto skończyć studia, zrobić wszelkie kursy i certyfikaty jakie się ma w życiu zrobić, znaleźć sobie sensowną pracę, popracować jakiś czas i jak się już ma ogarniętą sytuację to się decydować. I nie mówcie, że nie realne, bo mam właśnie takie przypadki w najbliższym otoczeniu, pracodawca żadnych problemów nie robi, 4 godziny się jest w pracy +/- fizycznie, część roboty można sobie zabrać do domu. No i tak zrobiła moja mama. Miała taką sytuację, że mając dziecko mogła potem normalnie wrócić do pracy, nie rezygnując ani z dziecka, ani z pracy. I przypominam, że wątek jest o dzieciach szkolnych i późnoprzedszkolnych (4-5 lat), nikt nie mówi tutaj o oddawaniu 2-latka do przedszkola, albo niemowlaka do żłobka. 

Po 1. zrobienie studiow i certyfikatow nie koniecznie gwarantuje dobra prace (czyt dobrze platna).Po2.Jak juz sie to osiagnie to mozna miec 40 lat i menopauze.