Temat: Spowiedź po latach.

Salemka napisał(a):

.Śmieszy mnie sama idea spowiedzi, ale jeszcze bardziej wybiórcza wiara... Znam sporo osób, które uważają się za praktykujących katolików, ale spowiedzi nie uznają :D

ozfiolkow napisał(a):

Salemka napisał(a):

.Śmieszy mnie sama idea spowiedzi, ale jeszcze bardziej wybiórcza wiara... Znam sporo osób, które uważają się za praktykujących katolików, ale spowiedzi nie uznają :D

Niestety z religii też wybieram tylko to, co mi odpowiada i z czym mogę się zgodzić. Zazwyczaj są to tzw.  prawdy uniwersalne, a już "nauki Kościoła" zupełnie nie maja na mnie wpływu.

Tula. napisał(a):

ja byłam 3 dni temu ze względu na chrzciny na których zostałam chrzestną. Poznałam naszego nowego proboszcza, dusza człowiek, normalnie z nim porozmawiałam a nie za pomocą formułki:)

Salemka napisał(a):

ozfiolkow napisał(a):

Salemka napisał(a):

.Śmieszy mnie sama idea spowiedzi, ale jeszcze bardziej wybiórcza wiara... Znam sporo osób, które uważają się za praktykujących katolików, ale spowiedzi nie uznają :D

Niestety z religii też wybieram tylko to, co mi odpowiada i z czym mogę się zgodzić. Zazwyczaj są to tzw.  prawdy uniwersalne, a już "nauki Kościoła" zupełnie nie maja na mnie wpływu.

No to o czego potrzebny Ci Kościół? Można trzymać się zasad moralnych i być dobrym człowiekiem bez niego

Potrzebuję wierzyć w coś jeszcze, np. w coś co może dawać nadzieję, kiedy nic już nie ma. W opatrzność boską? Że Ktoś jednak nade mną czuwa? Że kiedy umrę to nie zniknę na zawsze? Że to co mnie spotyka w życiu ma jakiś sens?

Jak ktoś chce to może sobie wierzyć w tzw. "czarna dupę" - o ile jest mu to do czegoś potrzebne :). Mi akurat odpowiada to co wyżej.

cancri napisał(a):

Dla mnie taka spowiedź na łonie natury, jest totalnie bez sensu.Nie jest problemem powiedzieć "obraziłam koleżankę",bo w głowie to każdy powtarza sobie 100 razy jak mu z tym źle.Wyczynem za to jest pójście, i głośne przyznanie się do tego,powiedzenie, jak bardzo się żałuje tego, co się zrobiło,i proszenie o przebaczenie.Tak w głowie spowiadamy się co 5 minut."Zjadłam ciastko, to było złe, amen".

ozfiolkow napisał(a):

Potrzebuję wierzyć w coś jeszcze, np. w coś co może dawać nadzieję, kiedy nic już nie ma. W opatrzność boską? Że Ktoś jednak nade mną czuwa? Że kiedy umrę to nie zniknę na zawsze? Że to co mnie spotyka w życiu ma jakiś sens?

Salemka napisał(a):

cancri napisał(a):

.Bo tak to ani wedle swojej wiary nie jesteś godna życia wiecznego, ani nie jesteś 'wolnym' duchem, ze tak powiem. To takie zawieszenie. Moim zdaniem oczywiście. Mam nadzieję, że Cię nie uraziłam.Bardzo szanuję głęboko wierzących ludzi.

Bez przesady :) Każdy punkt widzenia jest ciekawy.
(coś mi tu "słabo" się cytuje)

Agneees napisał(a):

Nie byłam u spowiedzi od mojego bierzmowania... Czyli ponad 10 lat. Ja mam spory problem ze swoją wiarą... Wierzę, ale kompletnie nie uznaje Kościoła, jako instytucji. Nie podoba mi się co się dzieje w Kościele, gdzie się wtrąca i co wymyśla. Czasami nachodzi mnie ochota, żeby iść do pobliskiej Katedry. Usiąść i pomyśleć. Takie miejsca maja w sobie specyficzną energię.Spowiedź? Najpewniej pójdę do spowiedzi przed własnym ślubem, nie wcześniej ;-) Musze do tego znaleźć odpowiedniego Księdza.