Temat: Zaproszenie bez dziecka

mogło być też tak, że przy personalizacji zaproszeń wypadło im kompletnie z głowy dlatego próbowali jakos wybrnąć ;)

i tak mi przyszło jeszcze do głowy po ostatnich odpowiedziach, że jak ktoś traktuje rodzinę i przyjaciół jako statystów do swojego życia, to to ma wczesniej czy później swoje konsekwencje. 

Wyjątkowo zgadzam się z Cyricą. Po co to wieczne rozważania, roztrząsania, analizy słowotwórcze, rozbiory zdań - wszystko to skorygowane przez współczynnik mowy ciała i wyrazu twarzy innych osób. Skąd w ludziach ta potrzeba ustalenia sobie w głowie własnej reakcji, bo "nie wiem, co mam myśleć" (i jeszcze pytania obcych o podpowiedź!).

Młodzi powiedzieli jasno, że decyzję w sprawie zabrania dziecka pozostawiają wam. I tyle. Zatem podejmiecie decyzję. I tyle.

Wyraźnie zostało powiedziane, że bierzcie albo nie - decyzja wasza. Nikt nikomu nie zabronił a w tą stronę dyskusja zmierza.

Ja swoich dzieci nie brałam na wesela, bo nie widzę potrzeby. Jest alkohol, są różne zachowania w zależności od rodziny, przypadku itp - nie widzę potrzeby żeby 5 latek musiał w tym uczestniczyć i obserwować podchmielonych gości. Dla mnie to też średnia zabawa, gdzie zamiast skupić się na rozmowie z dawno nie widzianą częścią rodziny, tańcu, muszę mieć oczy w okół głowy i zmyć się o 22.00. Ale to ja - innym nie bronię. Na swoje wesele jak zapraszałam, to sami goście mówili, że "Ale co? Dzieciaków nie bierzemy nie?". Wzieli jedni, bo mieli dziecko 3 miesięczne, więc też nie dziwię się, że nie chcieli zostawić go w domu, choć nie uważam, że spędzenie wielu godzin w naparzającej decybelami muzyce, było dla tego dziecka jakimś super przeżyciem - wręcz odwrotnie, ale ich sprawa. Za to biorę dzieci na poprawiny i do mnie też przyprowadzili. Dzieci uszczkną trochę namiastki wesela (też zazwyczaj jest muzyka, tańce, obiad, ładnie się człowiek ubiera), ale poprawiny są krótsze, dzieci się nie wymęczą, kogo mają zobaczyć zobaczą, nie ma już wielkiego chlania po kokardy więc i bardziej kulturalnie jest. A też mają wspomnienia "wielkiej imprezy".

W tym wypadku jest raczej małe przyjęcie, które kończy się wcześnie, więc nie miałabym oporów żeby dzieci zabrać (jeśli nikt wyraźnie by tego nie zabronił). A jakby zabronił to bym się absolutnie nie obraziła, tylko odstawiła dzieci do dziadków i tyle. Ale ja też nie mam jakiejś wewnętrznej potrzeby spędzania z dziećmi 24h/dobę choć i tak uważam, że na tle znajomych, to spędzam z dziećmi masę czasu, bo rzadko gdzieś wychodzimy z mężem sami. Więc jak się to wesele raz na kilka lat trafi, to nic się nie stanie jak się rozdzielimy, a wręcz ja łaknę takich spotkań bez dzieci, bo nie często mam okazję w takich uczestniczyć.

Nie wiem po co to roztrząsać...

Mloda para (pewnie bezdzietna jeszcze)prawdopodobnie zapomniałam o dziecku bo jest w miarę świeżym członkiem rodziny. I też jak ktoś nie ma dzieci to one nie są dla niego centrum świata(jak dla rodziców). 

No i próbowali z tego wybrnąć , jak macie wątpliwości to niech brat brata dopyta i tyle... Dla większości ludzi nie mających własnych dzieci lub bliskich maluchow w rodzinie- dzieci to trochę nieznana materia, dla rodziców jest zupełnie inaczej. 

Ale po co się dopatrywać drugie dna w prostym komunikacie to nie wiem. 

Nawet nie chodzi o zapomnienie - uznali być może, że dziecko, które obecnie ma roczek, półtora itp, to szkrab na tyle mały i "przypisany" do rodziców, że nie ma potrzeby wyszczególniać go imiennie w zaproszeniu. Tak czy inaczej jest składową zapraszanej pary, która sama zadecyduje - znając najlepiej siebie i swojego malucha - czy należy zabrać go na imprezę. I potwierdzili to młodzi w bezpośredniej rozmowie. Po co dalej drążyć?

No nie wyobrażam sobie, żeby mój brat się tak mógł zachować. Byłoby mi przykro. Co do samego zapraszania bez dzieci - nie mam nic przeciwko, uważam że każdy ma prawo podjąć taką decyzję (tak samo w drugą stronę, każdy zaproszony bez dziecka ma prawo nie przyjść). Ale to trzeba powiedzieć wprost i tyle. Jeżeli to miała być próba zaproszenia bez dziecka, ale tak żeby wprost tego nie powiedzieć - bardzo słabe. Takie traktowanie najbliższej rodziny jak wroga trochę, którego trzeba próbować wykiwać i nim manipulować. A jeżeli zapomnieli w ogóle żeby dziecko wpisać - równie słabe. Siedziałam nad swoimi zaproszeniami i sprawdzałam wszystko po dziesięć razy, właśnie żeby nie było błędów, nikogo nie pominąć, żeby nikomu nie zrobić przykrości. A tak zapomnieć, że siostra ma jeszcze dziecko, i nie zadać sobie trudu żeby dopisać, poprawić, czy po prostu wypisać nowe zaproszenie (to chyba taki standard, że się bierze więcej na wypadek właśnie pomyłek)? - bardzo lekceważące podejście. 

Jeśli dzieci sa zaproszone, to uważam, że popełnili gafę nie wpisując ich na zaproszenia. Ale skoro wspomnieli, że wy decydujecie, to może nie warto za długo o tym rozmyślać, tylko zrobić jak uważacie. 

Ok. Teraz już wiem, że są osoby, które uwielbiają nurzać się w teoriach i którym takie roztrząsanie dobrze robi na wątrobę. Czwarta strona wątku i już zidentyfikowaliśmy w rodzinie wrogów i manipulantów.

Keyma, na bogów, przyjęcia dla dorosłych zaczynają się po 20.00 i podaje się na nich alkohol.

Na przyjęciu kończącym się o 17.00 spodziewałabym się symbolicznego szampana i tyle. W opisanej sytuacji nie MA NIC ZWIĄZANEGO Z NIECHĘCIĄ do kogokolwiek, nie projektuj.

Zapraszający zostawili zapraszanym decyzję, czy chcą przyjść z dzieckiem, czy bez. Ja bym pewnie na ten obiad dziecko zabrała, chyba że jest kompletnie nieogarnialne, nieprzyzwyczajone do obcych, wyjść etc - więc to istotnie decyzja rodziców, jak wolą. Tyle