Temat: korzyści z e spaceru...

KOCHAM CHODZIĆ! 

W naturze najlepiej, ale każdy rodzaj chodzenia dobrze mi robi na wielu poziomach.

Przede wszystkim - poprawia nastrój. Już samo wyjście z domu, na odkrytą przestrzeń, widok pól, dróg, lasów i horyzontu - sprawia, że zaczynam się czuć fenomenalnie. Co mnie czasami zaskakuje, bo bywają dni, że nie chce mi się, wręcz się zmuszam do wyjścia, mam podły humor, ale jak wyjdę taka anty - nastawiona do świata i widzę po raz setny to samo - TAK! Wszystko się zmienia. Czasami muszę przejść się dłużej dla poprawy humoru,k a czasami wystarczy już tylko to, co opisałam wcześniej.

Chodzenie daje mi poczucie wolności. Wszystko to, co w jakiś sposób mnie przytłacza w codzienności (nudna rutyna, obowiązki, humory innych, praca) zostaje daleko z tyłu, kiedy idę w las lub w pola. Przestrzeń to wolność, a ja mam wrażenie, że jestem wtedy w centrum własnego życia. Ja i natura.

Czasami zapominam się w tym chodzeniu, głowa się uspokaja, natłok myśli ustaje - idę - jest to forma medytacji w ruchu. Fenomenalnie mnie uspokaja, daje taki powiew świeżości wobec powtarzalności życia. Obserwuję otoczenie, dostrzegam drobiazgi, kolory drzew, ich fakturę, ptaki, czasami chmury potrafią tworzyć wspaniałe show kształtów i barw na niebie. Słońce o różnej porze dnia ma swoje różne odcienie. Wszystko to jest na wyciągnięcie ręki i tylko dla mnie ;)

Chodzenie wycisza układ nerwowy i znika stres, spada poziom kortyzolu, jeżeli życie doprowadziło do tego, że został on permanentnie podniesiony. Chodzenie w naturze potrafi też obniżyć ciśnienie u ludzi z nadciśnieniem, efekt nie jest stały, dlatego warto chodzić częściej. Nadciśnienie jest związane dość często z insulinoopronością (świetnie wyjaśnia to dr B. Bikman), a chodzenie to forma ruchu, która uwrażliwia komórki na działanie insuliny, pomaga obniżyć poziom cukru we krwi - to wszystko od strony fizjologicznej pomaga przeciwdziałać nadciśnieniu.

Chodzenie w naturze zwiększa kreatywność, pojawiają się nowe pomysły, mózg działa sprawniej. Dzieje się to poprzez dotlenienie, ale też wyciszenie układu współczulnego (odpowiedzialny za reakcje walcz - uciekaj) i tym samym aktywację układu przywspółczulnego odpowiedzialnego za relaks i wyciszenie. Kiedy nie musisz stawiać życiu czoła i zmagać się ze stresującymi obowiązkami, masz więcej przestrzeni w głowie do nowych pomysłów, które wpadają w chwilach błogości, braku jakiejś zbyt absorbującej czynności. Najwięksi filozofowie stosowali chodzenie i rozprawianie jednocześnie. Najstarsze uniwersytety w Europie mają obszerne dziedzińce, po których spacerowali wykładowcy wraz z uczniami, rozprawiając o tym, co ich pasjonowało.

"Chodzenie ma w sobie coś, co pobudza i ożywia mą myśl; nie jestem prawie zdolny myśleć, kiedy siedzę w miejscu; trzeba, by ciało było w ruchu, aby pobudzić mój umysł" - to słowa Jeana-Jacques Rousseau, który uwielbiał się włóczyć. Nie on jeden: Kant, Rimbaud, Nietzsche, Thoreau, Kierkegaard. Arystoteles znany był z ciągłych przechadzek z uczniami i prowadzonych w tym czasie rozpraw filozoficznych - nazywali się parypatetykami - "ludźmi lubiącymi się przechadzać podczas rozmowy". Także chodzenie to też część życia największych umysłów świata.

Chodzenie w lesie pobudza układ immunologiczny, zwiększa liczbę komórek antynowotworowych NN (natural killers) w związku z wdychaniem leśnych fitoncydów i monoterpenów, bakterii glebowych. Po deszczu w lesie jest mnóstwo jonów ujemnych, które wspierają nasze zdrowie - poczytaj sobie o tym. Możesz nawet spacerować po lesie w pewien specyficzny sposób (shinrin-yoku, po polsku "kąpiel leśna") uaktywniając wszystkie zmysły. Korzyści jest też całkiem sporo. Tu pisałam jakie.

Chodzenie wzmacnia cały układ ruchu człowieka, kości, mięśnie, wiązadła, ścięgna oraz układ krwionośny - tak w bardzo wielkim skrócie. Chodzenie to najprostsza, najlepsza i darmowa forma "konserwacji" na stare lata, jeżeli kogoś przerasta inna forma ruchu. Kiedyś, gdzieś przeczytałam zatrważający wniosek, że niektórzy ludzie chodzą mniej od skazanych w więzieniach, którzy mają obowiązek wychodzenia na spacerownik.