Temat: Rozstanie po 18 latach, jak to przeżyć??

Bardzo Ci wspolczuje. Nie wiem co nim kieruje, powinien sie wstydzic. Badz silna I zajmij sie soba. Na takich ludzi jak Twoj maz nie mam slow. Mogl ukladac sobie zycie tak aby byc szczesliwym, myslec wczesniej jakie ma priorytety I nie niszczyc przy okazji zycia Tobie I dzieciom. 

To mega przykre, ale nie popełnij głupoty dawania mu rozwodu bez orzekania o winie! Jakie zostawanie w przyjaźni? przecież to paranoja- czujesz przyjaźń na myśl o tym co ci zrobił i jak będzie teraz wyglądało życie twoje i dzieciaków? Przecież facet zostawia ciebie i dzieci bo mu się znudziło i znalazł młodszą panienkę więc jest to tylko i wyłącznie jego wina za rozpad związku! Koniecznie idź do adwokata, dobry wytłumaczy ci co możesz stracić w efekcie takiej nadmiernej ugodowości...

zakochał się... oddalił sie ostatnio jak wspominałas, miał sporo wyjśc i wpadł w jakąs po uszy. Nie było seksu w domu, znalazł go poza.Typowy samiec. Nie chce miec tylko kochanki, chce wiecej, a przy tym nie chce grac na dwa fronty, dlatego decyzja o odejsciu. No trudno, stało się, musisz to ogarnąc, chcesz czy nie i planowac dalsze zycie w pojedynke. Moze akurat i Tobie "odbije" i odezwie sie syndrom ryczącej czterdziestki i wtedy paradoksalnie podziekujesz męzowi ze dał Ci wolnośc

Trzymaj sie

Dokładnie, zainwestuj w dobrego adwokata i w psychologa, który pomoże dzieciom przez to przejść. To bardzo dobrze, że masz stabilną sytuację materialną, gwarantuję ci, że dzięki temu szybko staniesz na nogi. I bardzo wyraźnie przekaż mężowi, że nie ma co liczyć na żadne powroty w przyszłości. 

Jedno co jest pewne to to, że Ty nie jesteś winna. Najlepiej spuścić uszy po sobie i uciec zamiast przepracować problemy. Nie musisz niczego nikomu tłumaczyć. Wiadomo, że dzieciom, ale może razem to zróbcie, w końcu pomysł nie jest Twój. Znajomych i rodzinę odsylaj do męża po informacje. Ja każdy problem muszę w samotności przemyśleć i nie chce rozmawiać o problemach, przynajmniej dopóki sobie nie poukladam w glowie, albo wcale, także nie widze powodów by zaspokajać czyjąś ciekawość wbrew sobie. Piękna kobieta z Ciebie i jesteś w moim wieku, a ja stara się nie czuję, będzie trudno ale dasz radę. 

bardzo Ci wspóczuję ,ale zobaczysz wycierpisz swoje kiedys bedzie lepiej ,jestes młodą babką :) Czemu jedziecie po jej mężu ,skoro jest nieszczęsliwy w małżenstwie to na siłę ma udawać ,ze wszystko ok.takie jest zycie ...pewnym rzeczy sie nie da czasem poskłądać .Lepiej sie rozejść ,niż miałby mieć kochanki

a Wy co ,jakbyście były nie szczęsliwe w małżenstwie ,tkwiłybyście w tej relacji tylko ze względu na dzieci ,być nieszczęsliwym i życ obok osoby do której już nic nie czujecie?

Jeszcze znajdziesz sobie takiego faceta ze ex mezusiowi kopara opadanie, taka atrakcyjna kobieta, masz mega cialo , dodatkowo pieniadze i jestes spelniona jako mama... zaraz znajdzie sie dookola milion facetow, wiem ze to dla Ciebie szok i ze musi byc Ci bardzo ciezko, bo z tego co piszesz jestes od tego swojego meza wrecz uzalezniona - piszesz ze najlepsze lata za Toba, seriously ? A czemu ?  A moze najlepsze lata dopiero PRZED Toba ? Moze dopiero czeka na Ciebie ten jedyny . Glowa do gory i postaraj sie odciac pepowine , chociaz wiem ze to nie bedzie latwe i wymaga czasu. Mi by sie uruchomil tryb zemsty od razu i tak bym sie zaczela stroic zeby szczena opadla mu. 

masz rację, każdy ma prawo być szczęśliwy i jeśli mnie już nie kocha to lepiej żeby odszedł. Nie zmienia to faktu, że to cholernie boli :((

Bardzo Ci współczuję,jakkolwiek banalnie by to nie zabrzmiało Twój świat runął,ale następny może być znacznie lepszy! Wiem,niestety z doświadczenia, jak wygląda rozwód i wychowywanie dziecka w takiej sytuacji. Przemyśl dobrze rozwiązania prawne,bo z czasem się okazuje,że były mąż to czlowiek z innej planety i wcale nie jest tak różowo mimo "przyjaźni". A papier to papier.Dziwne,że Twój mąż robi taka samą krzywdę swoim synom jak jego ojciec. 

Nie zamałuj się,będzie okropnie boleć w różnych sytuacjach,to jak żałoba, ale to z czasem minie.Uwierz jest wiele ludzi na świecie i możesz jeszcze być szczęśliwa! Trzymam za Ciebie kciuki.

Co mi po ciele, jak moja pewność siebie zawsze była niska, a teraz jest totalnie na dnie :( Może i jestem uzależniona, chociaż nigdy tego tak nie postrzegałam. Po prostu będąc z kimś całe życie, właściwie większość decyzji, ktore nie dotyczą tylko jednej osoby podejmuje się wspólnie (budowa domu, wychowanie dzieci, samochód, zmiana pracy itp). Jestem na tyle samodzielna, że i tak większość spraw papierkowych i organizacyjnych leżało po mojej stronie, więc tutaj nie będę miała problemu. Ale świadomość, że nie mam się z kim podzielić tym co wydarzyło się w pracy albo swoimi obawami odnośnie dorastania synów itp jest przerażająca. Nie mogę tym przecież obciążać w kółko swojej przyjaciółki, bo ona też ma swoje życie.