Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Pierwsze wyjście z mroku.

Powoli zaczyna zmierzchać. Pralka o zmywarka wstawione, chłopaki na bilardzie, więc jest czas, gdy sama mogę być w domu. 

Weekend był sportowo owocny. Zrobiłam dwa treningi po 5km. Czas makabryczny, ale nadwagą jest, kondycji nie ma. Grunt, że jestem w stanie pół godziny biec bez przerwy. Trzeba dalej trenować i będzie lepiej. Musi być progres... Chciałabym do końca marca przebiec 10km w max 1:10h. To już będzie coś od czego można zacząć. Półmaraton 15.06. Trzeba zacisnąć żeby i trenować. 

Jutro po pracy pójdę do lekarza, żeby zobaczyła te moje cukrowe wyniki i wszystkie inne które zrobiłam (rezonans głowy, kolonoskopię i gastroskopię). Zobaczymy, co powie. Jak byłam w górach to przy podejściach bardzo bolało mnie pod zwbrami- robiła się taka kulka, która bolała niemiłosiernie. Nie wiem, czy to kwestia mniejszej ilości tlenu i niedokrwienia, ucisku przez plecak i moja tusze, albo wszystkiego razem, albo to coś innego. Zobaczymy.. Grunt, ż

e badania wyszły dobrze.

W pracy jeszcze chwila luzu zanim przyjedzie dużo pracowników, więc skupiam się na przygotowaniach. Dostałam asystentkę, więc przygotowuję ją, abym miała z niej największy pożytek i aby ona przygotowana była na najgorsze, żeby się potem nie zniechęciła. Bo asystentka to skarb! 

Czekam na wiosnę, pierwsze żonkile i kilogramy w dół. 

Milego tygodnia Wam życzę! Spokojnego i z czasem dla siebie!