Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
No i stoi....

Tak jak przewidywałam 66 kg to kolejny magiczny próg, który na jakiś czas mnie zatrzyma..... ostatnio waga stoi, czasem popełznie trochę w górę, potem trochę spadnie, ale za nic w świecie nie chce pokazać mniej niż 66 kg, nawet o głupie 100 g :)

Co poza tym, zaczął się trzeci tydzień mojej pracy, nawet mi tam całkiem dobrze, za to pojawiają się inne smutki. W Polsce kryzys, nie wiem jak potoczą się losy firmy mojej teściowej, w której zatrudniony jest mój mąż (zwłaszcza wobec niezrozumiałych dla mnie decyzji szefostwa o podwyżce cen towarów, gdy wszyscy tną koszty i chcą kupować jak najtaniej... a ich główne dochody to handel hurtowy). Gdyby, tfu, odpukac coś się stało, to nie wiem, jak sobie poradzimy z tym wszystkim...... Moja pensja absolutnie nie wystarczy....

Może mam skłonności do przesady, ale martwię się co to będzie, wolę widzieć czarny scenariusz, a potem cieszyć się, że go uniknęliśmy, niż mówić, że wszystko bedzie dobrze i nagle musieć sobie radzić w sytuacji absolutnie podbramkowej.... bo nawet na zamrożone w ziemi pieniądze nie bardzo będzie można liczyć, bo kto kupi???

Ech, wyżaliłam się.... ide do niuni :)

Pozdrawiam :)