Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Świątynia

Dzisiaj na mojej tablicy pojawił się piękny motywator 

Moje ciało to świątynia więc muszę o nie dbać ...

Ja jeszcze mogę to sobie sparafrazować świątynia to miejsce zadumy i kontemplacji, święte miejsce i tu powinna się pojawić refleksja nad moim podejściem do własnego ciała. Pamietam jak dobrych pare lat temu zawsze miałam obiekcje do moich ud i chociaż patrzę na siebie z tamtych lat i te moje obiekcje były bardziej wydumane to gdzieś pojawia się ziarno niepewności. Skąd była ta moja niepewność ? Brak akceptacji? Krytyka nad wyrost? A teraz spojrzę na siebie teraz i tu powinna pojawić się podwójna refleksja - gdzie zgubiła się tamta ładna dziewczyna? No właśnie a może zawsze była ładna ? Świątynia Boga  jest piękna i my nią jesteśmy... tekst dawnie zasłyszanej piosenki idealnie pokazuje w jakim kierunku należy iść. 

W gąszczu moich zdjęć oto ja sprzed 80 lat temu- śmiać mi się chce teraz ż moich kompleksów- miałam fioła na punkcie swoich za grubych ud. Ciągle widziałam w nich jakiś problem i może dlatego wszędzie nosiłam spodenki o pół numeru za duże ( taka była refleksja mojego pana męża jak zobaczył to zdjęcie) 

Dziś połowa tygodnia diety za mną.  Póki co idzie mi dobrze, wszystko mi smakuje i nie uciekam się do innych podjadanek. Trzymam się twardo i dzielnie.  Jutro moje pierwsze ważenie i mierzenie. Nie spodziewam się cudów zwłaszcza iż dziś zaczął mi się okres. 

Pozdrawiam wszystkich wieczorową porą