Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Ustalam nowy plan

Hej. No nie powiem, dosrałam sobie z grubej rury ;) Do tego stosuję dietę redukcyjną. Teraz wylicza mi 1480 kcal. I jestem na niej jakiś miesiąc, ale codziennie przekraczałam.. do ok 400 kcal za dużo. I odkąd dodałam tego posta to miałam jakąś załamkę i nie poradziłam sobie psychicznie z tym planem (kolejny dzień 2500 kcal!) bo nie powiem, masz absolutną rację, że to za dużo na raz. Tylko, że zdaję sobie sprawę z tego jak się kończy pobłażanie sobie i stopniowe wprowadzanie w moim przypadku. Chyba muszę z grubej rury bo inaczej czuję, że nic z tego. Więc módl się za mnie dziewczyno bo potrzebuję teraz cudu żeby nie pęknąć. Ale jest motywacja! I powtarzam sobie, co by nie było.. idę cały czas do przodu. Dziś już tylko o 100 kcal za dużo.. i kolejny durnowaty pomysł - nic nie jeść po 17. Chcę wytrwać z tym chociaż z 3 miesiące a potem przesunę czas na 18. Potem na 19 i 20 max. No i oczywiście chodzi mi o to żeby na razie zrzucić jak najwięcej kilo, nieważne w jakim czasie mi się uda (tzn nie za szybko a poczekam jak trzeba), a potem stabilizacja. Stopniowo zwiększać kalorie i już nigdy nie wracać na tę złą drogę jedzenia co popadnie i ile popadnie. Żeby jeść zdrowo i pozwalać sobie na więcej bardzo rzadko. Trzymaj kciuki :*

Dziękuję kochana za wyczerpujący komentarz. Nawet się wzruszyłam, że ktoś się mną przejmuje i tak niesamowicie mi doradza. Zgadzam się z Tobą w 100 %. Masz rację co do dziennego zapotrzebowania na kalorie, masz rację co do jedzenia protein w postaci mięsa, masz też rację co do jedzenia do godz 17 ( że to głupota ). To prawda, że na kolację trzeba jeść lekkie rzeczy, to ma jak najbardziej sens. Cały czas szukam swojego złotego środka. I wiem, że robię czasem źle, ale czasem już sama nie wiem co jest dla mnie najlepsze i się motam pomiędzy swoimi decyzjami. Dlatego jak napisałaś to trochę mi mina zrzedła bo wiem w głębi duszy, że nie robię tego właściwie.. a Ty mi jeszcze bardziej otworzyłaś oczy. ... mój mąż właśnie smaży jajecznicę - zabiję go ;]... O tym jedzeniu do 17 słyszałam od dziewczyny, której udało się schudnąć 45 kg i stąd się tak zawzięłam.. ale szczerze powiedziawszy jeżeli to się nie sprawdzi to nie będę się męczyć i postaram się jeść do tej 20 przynajmniej. Dlatego wszystko na razie testuje. Na razie drugi dzień wytrzymałam (brawo ja :P). Co do kolacji to zrezygnowałam na razie z chleba czy innych węglowodanów złożonych (ciężko nazwać kolację o 17 eh). Co do słodyczy to pozwalam sobie na kawałek placka domowego z kawą jak na razie i to mnie chyba trzyma. Psychicznie tak nie wysiadam. Mięso jem bo jednak teraz na diecie daje mi rzeczywiście energię a nie tak dużo kalorii. Ryby tylko w piątki jadam i chyba jednak tak zostanie. Na śniadanie co się okazuje jednak chleb razowy z omletem się lepiej sprawdza niż słodki szejk po którym mam większy apetyt choć nie powiem, że go nie uwielbiam :) Także jem też to co mi smakuje tylko trochę mało tych kalorii. Jak sama sobie wyliczyłam to powinnam jeść 1778 kcal dziennie żeby teraz chudnąć, ale mam apkę w tel, która mi wylicza 1480 kcal przy umiarkowanym ruchu i przy chęci chudnięcia 0,5 kg tygodniowo. Więc się jej na razie trzymam, ale skoro mi tak zaniża będę zawsze miała tego świadomość, że jak zjem te 300 kcal za dużo to nie będzie źle, ale w ryzach będę się lepiej trzymać - tak myślę. No i ostatnia kwestia. Zawsze mogę zmienić ilość kalorii gdy nie będzie mi to odpowiadać. Teraz dopiero po wielu latach zrozumiałam w tej tępej łepetynie, że ja mam predyspozycje do tycia i zmiana stylu odżywiania musi się zmienić na dobre, więc jestem tego świadoma. I wiem już teraz, że jak skończę chudnąć to chcę nadal ograniczać niezdrowe tłuszcze i słodycze do minimum znajdując zamienniki i jednocześnie nie czując się przy tym gorzej. Bo wiem, że robię przysługę sobie, swojemu zdrowiu i samopoczuciu. Więc dużo jeszcze przede mną, ale jak wypracuję dobrą dietę to chcę żeby była ze mną do końca życia :) Chcę trochę spaść z wagi na początku i jednak zależy mi na tym by było to szybko, bo pod koniec grudnia chcę się starać o dziecko. I potem będę dalej liczyć kalorie z tym, że uwzględnię ciąże i wtedy będę jeść tyle ile należy. Po prostu już mam doświadczenie z dietami i nawet kiedyś liczyłam kalorie tylko, że przez cukrzycę bardzo zwolnił metabolizm i do tego spadki cukru nie pomagają kiedy rzucam się na jedzenie bo mózg potrzebuje cukru. Stąd te moje skrajnie wyczerpujące starania bo mam już dosyć czekania na cud, że waga w końcu ruszy. Dlatego zmniejszyłam dawkę insuliny, cukry tak nie spadają i mało insuliny sprawia że czuję się lepiej i stąd mam nadzieję, że w końcu mi się uda. Ale nic na siłę. Jak nie wytrzymam to wrócę do większej dawki kalorii, i będę jeść normalnie kolację. Ale co mi szkodzi spróbować. Zawsze mogę zmienić taktykę. Najważniejsze, że mam świadomość żeby jak się nie powiedzie to próbować do skutku na inny sposób :) Dzięki jeszcze raz. Buźka :*