Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Again and again...

Chyba nikt nie zauważył mojej nieobecności. Ale to nic 

Update: Urodziłam w 2014 roku zdrową dziewczynkę i jestem dumną mamusią już ponad dwa lata. Jestem dowodem na to, że osoba chora na cukrzycę może urodzić zdrowe dziecko. Cieszę się ogromnie i dziękuję Bogu za ten dar. Wierzę, że w przyszłości będę miała szansę zostać mamą po raz drugi a może i nawet trzeci 

Moja waga osiągnęła największy skok. Ale chyba trochę zmieniły mi się priorytety w życiu i przestałam się tym szczególnie przejmować. Ale mając już 90 kg na liczniku poczułam się naprawdę źle bo coraz ciężej mi się było poruszać i nie wyobrażałam sobie kolejnej wymiany ubrań na większe. 

Jestem teraz na etapie 1500 kcal, ale oczywiście tak kolorowo nie jest bo zjadam dziennie o 100 kcal za dużo... najczęściej jest to jednak o 200-300 kcal za dużo a nawet o 400. Jednak udało mi się spaść z 90 do 87,5 kg więc jakieś postępy są i chyba to działa. Jednak już czuję, że mam dość. Tak to jest, że wiedząc iż jesteśmy na diecie czujemy się ograniczani i wcześniej czy później nie wytrzymujemy tego. I tak mam od zawsze. 

Ale tym razem tłumaczę sobie, że ja wcale nie chcę tak żyć. W sensie jeść przetworzone jedzenie: naładowane tłuszczami i cukrem. Chce z tym skończyć raz na zawsze bo prawda jest taka, że czuję się lżej i lepiej bez tego typu jedzenia. Ciągnie mnie też w stronę wegetarianizmu i to nie z powodu mody, ale z tego że naprawdę czuję się lepiej jedząc same warzywa i owoce. Jednak nie potrafię na razie zrezygnować z mięsa ponieważ za bardzo mi smakuje. Ale może to musi we mnie dojrzeć, to postanowienie. Może muszę do tego dojść stopniowo. Zobaczymy co czas przyniesie.

Tym razem zdaję się na czas i będę cierpliwie czekać gdyż... 

Za rok o tej samej porze? 

Jak to będzie gdy będę walczyć każdego dnia? 

Na pewno lepiej niż gdybym nic nie zrobiła. 

I to mnie motywuje!