Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Koszmarny zabieg i wielka zmiana, czyli mało
przyjemny wpis, który da Ci do myślenia :P

Obrazek pochodzi z: https://vitalia.pl/

Zacznę z (nomen omen) grubej rury :D

3 tygodnie temu miałam zabieg usuwania hemoroida. To bardzo ciekawe, bo chyba rzadko się to zdarza u osób w moim wieku...No, chyba że jest tutaj ktoś poniżej 30-tki, który ma to już za sobą - ręka w górę! Wiedziałyście, że ten problem dotyka co drugiego Polaka?!

Jeśli uważasz, że ten temat Cię nie dotyczy, polecam przeskoczenie tekstu prawie na sam koniec. Tam znajdziesz 7 punktów, które z pewnością Cię dotyczą - koniec kropka!

Te osoby, którym nic w tej materii (jeszcze) nie dolega, mimo wszystko zachęcam do dalszej lektury. Ku przestrodze.

W gruncie rzeczy mi też nic nie dolegało. Ot, jakiś kawałeczek skórki wystający tam, gdzie nie trzeba...no i od czasu do czasu jakieś zmagania w toalecie. Ale bez żadnych bóli, krwotoków i innych strasznych rzeczy o których tyle się naczytałam w necie.

Lekarz uznał, że póki problem się nie rozwinął i póki pierwszy poród daleko przede mną, lepiej to usunąć dla świętego spokoju. Bo w ciąży lub/i po porodzie podobno byłby jeszcze większy koszmar. 

Prawdę mówiąc, święty spokój to ja miałam PRZED zabiegiem, po którym bezpowrotnie się ten spokój skończył :P Ale chyba na dobre mi to wyjdzie...

Gdybym wiedziała, jak bardzo będzie bolało samo to znieczulanie igłą prosto w d*** (darłam się na cały szpital), chwytałabym się wszelkich możliwych sposobów, by wyleczyć się innymi, mniej inwazyjnymi metodami. Choć to podobno pic na wodę, a i usuwanie chirurgiczne wcale nie gwarantuje, że problem nie powróci!

Byłam wściekła na lekarza, bo ani słowo nie padło na temat odpowiedniego przygotowania do zabiegu - a powinno być takie, jak do kolonoskopii, czyli totalne wyczyszczenie jelit i zakaz jedzenia już w przeddzień zabiegu. Dlaczego? Ano wyobraź sobie, że dzień po zabiegu, nieprzytomna z bólu, musisz się wypróżnić organem, który jest jedną palącą z bólu raną...

Od moczenia tyłka w zimnej wodzie - w celu chwilowego złagodzenia bólu - nabawiłam się chronicznego bólu gardła :P

Po dwóch dniach bezskutecznych wysiłków w toalecie wpadłam na genialny pomysł - "załatwiania sprawy" w misce z ciepłą wodą! To był przełom! :D Mimo, iż nadal z wielkim bólem, ale jednak - zaczęłam powoli pozbywać się nagromadzonego balastu.

I wówczas przeżyłam szok. Bo pomimo tego, że przez 3 dni od zabiegu ból nie pozwalał mi jeść, tego "balastu" było...BARDZO, BARDZO DUŻO.

Okazało się, że przegłodzony organizm wreszcie pozbywa się jakichś zaległych śmieci, które leżały sobie w moich jelitach cholera wie, odkąd.

I tak oto schudłam 3 kilo w 3 dni :-O

Kiedy po paru dniach ból powoli zaczął ustępować (pomijając dalsze problemy w toalecie i uzależnienie od miski :D), apetyt wrócił ze zdwojoną siłą. Nie znaczy to jednak, że ja wróciłam do starego sposobu jedzenia - nie dlatego, że postanowiłam się zdrowo odżywiać, ale dlatego, że MOJE CIAŁO MI NA TO NIE POZWALA. 

W miniony weekend mijały 3 tygodnie od zabiegu, zaszalałam i pozwoliłam sobie na kiełbaskę z grilla, piwo i frytki (ale nie wszystko na raz). Nieświadoma tego, ile bólu będzie mnie to kosztowało w toalecie. Co ja sobie właściwie wyobrażałam?! Nazajutrz moja d*** boleśnie sprowadziła mnie na ziemię... :D

I bardzo dobrze. Mam nauczkę. I tą nauczką chcę się podzielić również z tymi z Was, które nie skarżą się na żadne jelitowe dolegliwości. Proszę, przeczytajcie tekst poniżej.

Mimo pewnych bolesnych ograniczeń (bo nadal się goi), cieszę się z obecnego - pozabiegowego - stanu. Oto dlaczego:

1. Moje ciało buntuje się, gdy za długo siedzę. Zaczynam czuć dyskomfort i pieczenie. Podświadomie czuję, że powinnam się poruszać, a gdy już zaczne - mój organizm dość szybko reaguje i "wygania" mnie do toalety. Mam wrażenie, że zabieg wyostrzył pracę "w tamtych rejonach". Muszę się posłusznie dostosować, ale dzięki temu nabieram szacunku do własnego ciała.

2. MUSZĘ pić więcej wody i jeść ostrożniej. Muszę, bo inaczej organizm bardzo szybko  "zemści się" bolesnym zatwardzeniem. Cieszę się z tego, bo teraz rozumiem i widzę na własnym przykładzie, jak wiele zmienia właściwe nawodnienie ciała.

3. Każdorazowa toaleta powinna być zwieńczona PODMYCIEM SIĘ. Wiedziałyście o tym, zdrowe Panie?

4. Zamiast  wysilać się ponad miarę w toalecie, należy codziennie ćwiczyć mięśnie Kegla i odbytu. A na sedesie wrzucić na luz :) Jak ma wyjść, to wyjdzie. Nie wychodzi? Patrz punkt 1 i 2 :)

5. Powolny powrót do "normalnego" jedzenia uświadomił mi, że dotychczas bardzo często się przejadałam. Jedząc ostrożniej i uważniej łapię się na tym, że szybciej jestem najedzona. A zresztą odkąd jestem po zabiegu, napychanie się jedzeniem ma swoje nieuniknione konsekwencje - ból i krew w toalecie. Dzięki temu te 3 kilo które spadły ze mnie w pierwszych dniach po zabiegu nie wróciły, gdy zaczęłam znów jeść, bo teraz organizm sprytnie wymusza na mnie umiar w jedzeniu. I bardzo dobrze.

6. BARDZO WAŻNE - zrób wywiad rodzinny pod kątem hemoroidów!!! W moim przypadku to była najwyraźniej złośliwość genów, ale też pamiątka po kilkuletnim maratonie słodyczowych wyżerek :( Szanujmy swoje ciała, "wyłapujmy" każdą krew w stolcu - to już bezwzględny sygnał, by natychmiast pójść do lekarza.

7. Nie bójmy się kolonoskopii i gastroskopii - mam te dwa zabiegi za sobą i powiem Wam, że to był PIKUŚ  w porównaniu z usuwaniem hemoroida i jego następstwami. Po kolonoskopii i gastroskopii niemal od razu wraca się do normalnego życia. Po usuwaniu ma się tydzień wyjęty z życia :( Dlatego zastanówcie się, co się bardziej opłaca i co jest bardziej "PRO" - profilaktyka, czy prokrastynacja? (U mnie ta profilaktyka była, ale niestety już trochę za późno. Gdybym parę lat temu wzięła sobie do serca punkt 1,2,3 i 4, prawdopodobnie nie musiałabym przeżywać tego całego koszmaru).

Na koniec zachęcam do komentowania - jeśli macie podobne doświadczenia, chętnie je poznam :)