Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
mam potworną fazę za biegnie :))

Faza jest na sport generalnie ,ale to bieganie ... to głównie dlatego ,że zrobiło się tak cieplutko. Nie sypie śniegiem po oczach ,nie skuwa lodem pod nogami ,nie musi się szłowiek owijać w milion warstw itp. Po prostu czysta przyjemność. Wczoraj do domu wracałam pochmurna bo nie był to dzień biegania. Oczywiście poszłam na siłownię ,chociaż tak naprawdę to byłam na tyle zła że już zaczęły mi się w głowie roić powody dla których musze zostać w domu. Na moje szczęście szybko to zagłuszyłam. Jak tylko wróciłam z pracy od razu mundurek zdjełam ,natychmiast sportowe odzienie i bez zbędnych namysłów wyszłam z domu. Na siłowni mega tłumy ,w zasadzie jak to zobaczyłam stwierdzilam - ok 30 minut bieżni i do domu. Na szczęście bieżnie były zajęte i musiałam kombinować :)) Nim zdażyłam się rozgrzać jakoś się te chłopy rozpierzchły i nie było problemu z realizacją planu. Całkiem niezły sobie dałam wycisk. Do domu wróciłam solidnie zmęczona i dzięki temu dziś nareszcie czuję lekkie zakwasy na brzuchu. A moją podstawową wczorajszą wymówką był bigos perfectfit :) ,czyli po prostu kapusta kwaszona + kapusta biała z drobiowym mięskiem (bez żadnych skór) i małym koncentratem pomidorowym. Oparłam się jednak ,ale po powrocie ...ach co to była z uczta :)))

Dziś mam znowu biegowy dzień ,zatem radość po same pachy. Tylko znowu będę walczć z bigosem. Mimo ,że jest perfectfit to kapusta przed bieganiem jest trochę słabym pomysłem. Zrobię szybciutko krem z brokułów ,a malutką miseczkę bigosiku podaruję sobie na kolację :) Oczywiście te uniesienia fitnesowe nie wzięły sie z powietrza. Kupiłam wczoraj dwie pary jeansowych legginsów. Ja nawet nie marzyłam niegdy ,że w czyms takim będe wyglądac jak człowiek. A wyglądam bardzo jak człowiek :)))  Taki akcent był mi potrzebny bo waga raczej stoi ,centymetry w dół bardzo leniwie ,ale kurde w lustrze mi sie odbija całkiem zgrabna laska :)) Chociaż rozmiar 42 jest dopiero lekko za duży ,i to mnie smuci ,to nie mogę zapominać że jeszcze rok temu rozmiar 46 bywał już za mały. Zapominam o tym czasami ,ale tez czasami sobie przypomnę. Przypadkiem we wtorek ubrałam spodnie dresowe które kupiłam troszkę więcej niz rok temu. Ledwo się w nie wciskałam ,w zasadzie po jednym czy dwóch założeniach oddałam je mężowi. A teraz - totalnie za duże ,a ja kompletnie nie mogłam sobie wyobrazic jak to mogło być ,że ja te spodnie ledwo naciagłam na tyłek. Czasami warto zachować taką rzecz - dla radości i ku przestrodze :)))