Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
gdzie to się wszystko do cholery podziewa???

Hej, jeśli cm spadają to się nie przejmuj. Serio, wiem że to trudne ale nie właź na wagę:)

ćwiczysz, więc możliwe,że to przez mięśnie waga stoi :) najważniejsze,że po ubraniach widzisz różnicę. A mężulek może z czasem się i do biegania przekona :) może na początek zacznij go wyciągać na jakieś spacery

NigdyNieKochalam napisała to co ja myślę :) może uda Wam się niebawem pobiegac razem...A ja nie cierpię grubasów ... bo sama jestem i byłam zawsze gruba i wkurza mnie ten wszechogarniający tłuszcz ... a grubych dzieci i zwierzaków szczególnie mi żal...bo to akurat nie ich wina :-( a grubość spowodowana lekami lub chorobą nie jest tak powszechna jak tłustość z zaniedbania...(pewnie dostanę od kogoś w łeb za taką postawę...ale trudno)

Kochana Moja ! Mięśnie ważą więcej niż tłuszcz, lecz zajmują mniejszą powierzchnię, dlatego waga stoi a po ubraniach widzisz różnicę ! ;) Jestem pewna, że jeszcze chwila i ta wredota wreszcie da za wygraną... ;) Słońce, jak na razie ciesz się ze wspólnego wypadku na basen- pamiętaj...od czegoś trzeba zacząć ! ;) Więc dobre i to. ;) ;***

U mnie waga też stoi. W zeszłym tygodniu niby spadła a w tym znowu mam +1kg więc bilans jest na zero. Znowu siódemka znikła :( A co do meża - mam to samo w domu, Mój ma BMI wskazujące na otyłość. Nie widać tego po nim ale waga nie chce kłamać. Próbuję go odchudzić ale wszystko klęka jak on potem wieczorem zrobi sobie 'kanapeczki' i całą paczkę żółtego sera i wędliny do tego zje :( Musimy pracowac nad pudełkami naszych mężczyzn choć póki co brak mi pomysłu. Mój mówi że po weselu się weźmie bo teraz już itak nie ma sensu... Ehhhh...

Kochana rozumiem Cię bez słów...moja wredota pokazała mi dzisiaj tylko 100 gram mniej (po całym tygodniu bo ważę się zawsze w poniedziałki przed jedzeniem) i się tak wkurzyłam, że masakra....Nie poddajemy się i walczymy Kochana dalej i to jest najważniejsze, cieszę się że u Ciebie nie ma problemu z organizacją sportowej aktywności...Masz zupełną rację, o to pudełko trzeba dbać jeżeli chce się być zdrowym. Mąż zaczyna od basenu z Tobą więc kto wie, może za jakiś czas sam dojrzeje do biegania z Tobą...a nie próbowałaś mu zasugerować delikatnie, że brakuje Ci towarzystwa??:)) Pozdrawiam i trzymaj się:))

ja omijam ostatnio wagę szerokim łukiem bo mnie strasznie denerwuje;-) z mężem u mnie podobnie,mam go tylko na weekendy w domu i ciężko go wyciągnąć na coś więcej niż spacer, no ale lepsze to niż nic;-) udanego dnia

Ja tam mogę ważyć o 100kg, aby ładnie wyglądać w rozmiarze 40, a nawet 38 i to jest mój cel, nikt nie musi mnie na rękach nosić... Basen jest pierwszym krokiem i to milowym.

myślę,że to mięśnie bo nie siedzisz z założonymi rękami czekając na cud, prawda? A mąż? dobrze,że wyszedł z propozycją basenu bo może go zaszczepisz :) ja chciałam męża namówić na jakąś aktywność, ale nie wyszło...

Spokojnie waga zacznie spadać... albo to mieśnie albo zastój... wszystko trzeba przeczekać :) A co do męża... wiesz może ten basen to pierwszy krok :) dobrze ze wyszło to od niego :P

buduja sie miesnie, zacznie spadac, zobaczysz:-)

fajnie że ubrania mniejsze już są a waga..... dogoni rozmiary spokojnie. Mięśnie ważą więcej a mają mniejszą objętość .

myślę, że waga w końcu poleci, ale najwazniejsze że Ty czujesz się ok i widzisz różnice chociazby po ubraniach..... cyferkami się nie przejmuj..... a mąż z czasem dojrzeje i sam niedługo będzie wyciągał cię na spacery..... u mnie przynajmniej tak było..... na poczatku partner patrzył na moje dokonania z lekką dozą nieśmiałości i nie wierzył w to że mi się uda.... teraz jak już widać efekty sam zachęca mnie do większej aktywności, a że bez niego samej mi smutno więc ćwiczy ze mną

u mnie stoi na 80 kilo, choć dzisiaj ujrzałąm kawałek siódemki na chwilkę, ale jej jeszcze nie uznaję, zobaczymy jutro, jak dziś z białkiem dowalę :)