Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Strach od rana ... - EDIT

                                           
Dzisiaj strach mnie paraliżuje od rana. Już niedługo jadę na wizytę do urologa z pełnym pakietem badań w ręku. Po przejrzeniu wszystkiego ma postawić diagnozę czy to jest nefropatia cukrzycowa bo niewątpliwie z nerkami coś jest nie halo bo są powiększone. Jak sam stwierdził nie chciałby żeby to było to bo jest strasznym powikłaniem. Powiem Wam szczerze że denerwuję się od rana. Niby tłumaczę sobie że nie będzie tak źle ale jednak nerwy są straszne. Nawet owsianka na śniadanie staje mi w gardle. Mam do siebie ogromna pretensję, że sama sobie zapracowałam na tą moją cukrzyce i wszystkie choroby metaboliczne. Bezkarnie zajadałam się smakołykami i rozgrzeszałam się mówiąc "jestem w ciąży i wolno mi jeść", później było dojadanie po dziecku, później już poszło jak lawina. Teraz spojrzałam prawdzie w oczy ja po prostu byłam strasznym żarłokiem i tyle. Teraz kiedy nie jem tego co domownicy tylko stosuję moją dietkę lodówka jest zawsze pełna mimo że kupuję tyle co zawsze. Wniosek wysuwa się tylko jeden. To ja pożerałam wszystko jak odkurzacz a później dziwiłam się że tak tyję. Zdarzało się że jadłam nawet o 22 co teraz jest nie do pomyślenia. Kolację lekką jem najpóźniej o 18 i śpię później spokojnie i rano jestem wypoczęta. Zmieniłam radykalnie swoje nawyki nie tylko żywieniowe ale diametralnie przeorganizowałam swoje życie. Zdrowe żywienie, higieniczny tryb życia i mnóstwo uwagi poświęcam teraz swojemu wyglądowi. Same plusy dla mnie tylko czy nie jest już za późno ... na to by być zdrową. Mam nadzieję że nie. 

Mam również nadzieję że dostanę drugą szansę od losu i obiecuję uroczyście  NIE  ZMARNUJĘ TEJ SZANSY . Zawalczę o siebie i swoje zdrowie.

EDIT:

Lekarz nakrzyczał na mnie że doprowadziłam swój organizm do takiego stanu. Mówił także, że sama jestem sobie winna i teraz mam się wziąć za siebie bo rozpoczyna się nefropatia cukrzycowa. Wyniki na szczęście tragiczne nie są ale także cudu nie ma. Proces ten może się zatrzymać a nawet cofnąć ale jedynie w takim wypadku kiedy moja aktywność fizyczna bardzo wzrośnie. Obiecałam panu doktorowi to oraz to że do kolejnej wizyty znacząco schudnę  co odciąży moje nerki. Okazuje się że zgromadzony tłuszcz uciska na nerki i nerwy obwodowe.Kolejna wizyta za 2 miesiące więc muszę spinać pośladki i zasuwać do przodu. Już nie chcę takiego wykładu wysłuchiwać drugi raz.