Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Dostaję małpiego rozumu -((((

Oj Krysiu, serdecznie Ci współczuję. Przy Twoim charakterze to musi być męczarnia ;-). Ale może ta 7 nieco to osłodzi?

Właśnie z braku zajęcia powinnaś się "udzielać" na witali! :-))) Paluszki byś czymś zajęła! Możesz też zająć się robótkami! :-)))

To teraz wyobraź sobie siedzieć w blokach np na 3 piętrze, dopiero można fioła dostać.....już niedługo wyjdziesz na ogród. Ważne że się goi, ze nie boli......my to mamy robale w d.... Pie i nic nie poradzisz. Trzymaj się kochana Buziaki

Ależ ja Ciebie rozumiem, boję się na zapas sytuacji, gdy bym była uziemiona w domu, nie daj boże w łóżku. Ale masz już z górki, najważniejsze- zabieg- za Tobą. Idzie ku lepszemu, wytrzymasz, musisz! Buziaki

Az musialam siegnac do zrodel (na szczescie jest internet!) z tym kopcem Kosciuszki. Krysiu, juz z gorki, najgorsze (operacje) masz za soba.

Krysiu, podajmy sobie rączki, u mnie też 80 na liczniku, ale mnie to nie cieszy, a może jednak tak? W końcu były jakies tam świeta... Krysiu, wytrzymaj, Twoja sytuacja jest przeciez dobra, a będzie jeszcze lepsza!! A jak tylko sie ociepli zejdziesz do ogrodu, posiedzisz w słoneczku i poobserwujesz kwiatki, to będzie sielanka, bo przeciez nic nie będzisz robic , całkiem bezkarnie, tylko cieszyc oczka wiosną:)) Nosek do góry:)) Cmok, Krysiu:))

Bardzo dobrze Cię rozumiem. Nie cierpię u siebie takiej bezradności i tego, że na wszystko muszę uważać. Jestem w takim stanie zła jak osa. Pozdrawiam zatem Oso Krysiu serdecznie i życzę Ci, żeby czas rehabilitacji minął jak najszybciej . Buziaczki

Rozumiem Cię Krysiu doskonale z tą bezczynnością . Trudne to jest , gdy człowiek dotychczas był jak tornado dosłownie ... ja jestem dosłownie kilka dni w domku i mogę przecież coś w nim robić , chociażby prasować - jednak szlag mnie bierze , że muszę się oszczędzać jednak iii na treningi nie chodzę ... to jest jakby "kara" , tylko za co? to nie wiem , hihi :) A u Ciebie słyszę , że SIÓDEMKA na wadze jest tuż , tuż = jeeej , ale pięknie Ciebie ubyło , chylę czoło kochana :) Jutro będzie dobrze , zobaczysz - chociażby troszkę bolało (czego przecież nie wiem) , to pomyśl jednak o tym , że już to wszystko za Tobą iii należy to zrobić , czyli zdjąć te "klamry" ....... w takim przypadku jednak nie nastrajaj się , że nie będzie bolało , lepiej myśleć w ten sposób , a potem być mile zaskoczonym ... Kochana , przecież Ty mieszkasz w prywatnym domu , więc jak tylko się ociepli -co nastąpi przecież - to będziesz mogła wyjść do ogrodu === iii cieszyć się każdym dniem :) Twój mąż zapewne rozumie tą obecną sytuację , ale wiesz co - może porozmawiaj z nim na ten temat (czyli Twoich złości) i zawsze mu słodko dziękuj za to , co robi ......... poczuje się doceniony , a nie odrzucony :) Pogódz się Krysieńko z tą obecną swoją sytuacją - a lżej będziesz to znosić (bezczynność) . Lepszych dni Ci życzę i bezbolesnego ściągania tych klamer :) Trzymaj się cieplutko i zdrowo :))) przytulam i mocniutko ściskam :)))

Zdrówka:)))