Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Melduję się :-)))))

Przed wypisem z kliniki , skorzystałam jeszcze rano z godzinnego treningu na szynie ortopedycznej oraz doskonaleniu umiejętności chodzenia po schodach bardzo mi na tym zależało !! Wizyta ortopedy podniosła mnie na duchu , bo zmieniając mi po raz ostatni opatrunek , potwierdził , że rana wygląda bardzo dobrze ,i powinna się szybko zagoić !!! Za tydzień mam zdjąć staplery , zrobić zdjęcie i wysłać emailem , bo wtedy będzie mógł dokładnie ocenić gojenie rany !!! Do domu dostałam zalecenia dalszej rehabilitacji , codziennych zastrzyków przeciwzakrzepowych i tabletki przeciwbólowe w razie potrzeby oraz leki obniżające obrzęki kończyn dolnych !!! Przez 4-6 tygodni muszę zapomnieć o prowadzeniu samochodu i to jest najbardziej dotkliwe ograniczenie , ale przeżyję ..Klinika pożegnała mnie takim postnym śniadankiemzjadlam kromkę ciemnego chleba, a bułeczki zapakowalam na drogę , na szczęście , bo oczywiście mój mąż wyjechał o 6- tej bez śniadania ,idiotyczne przyzwyczajenia i gdyby nie te bułeczki , to do piętnastej byłby bez jedzenia . Ostatnio , jak mnie przywoził do Poznania zrobił podobnie i o 16:30 jak wrócił do domu , dostał wewnętrznej " dygotki" z powodu spadku glukozy !! Przecież w takim stanie mógł zasłabnąć za kierownicą i nie chcę myśleć co by się mogło wydarzyć !!! 

Tym razem zadbałam  , by coś zjadł , bo chciałam bezpiecznie i w jednym kawałku wrócić do domu !!! W Kołobrzegu byliśmy o 15:00 ,po 4 godzinach jazdy 10 km przed Kołobrzegiem w Dygowie zorganizowali nam objazd do trasy Koszalińskiej , bo na tym odcinku wydarzył się wypadek i drogę zamknięto !! Trasę przeżyłam w miarę dobrze   Bo nasz " kościelny" samochód jest bardzo przestrzenny, po odsunięciu fotela i jego rozłoźeniu , jechałam prawie w pozycji leżącej , mając pod chorą nogą podloźone poduszki . Troszkę gorzej było po wyakowaniu wszystkich " maneli" / zrobił to mąż/ , wszystkie ciuchy wylądowały do prania i trudno było mi sobie wyobrazić , by tak leźały kilka dni !!! Przy pomocy męża , dokonałam segregacji i siedząc na wysokim stołku uruchomiłam pralkę , zaraz zakończy się drugi wsad i będzie wyprane !!! Wieszanie na suszarkach  załatwi mój mąż , jest już przeze mnie od lat wyszkolony, źe wszystko ma wisieć równo , pod linijkę , bo jeśli nie , to ja i tak wszystko poprawiam , a on tego nie lubi , więc wiesza porządnie !!! Ja czuję się nieżle , oby nie było gorzej , to szybko dojdę do siebie :-))) . Już jutro wszystko wróci do normy , ja będę " zalegać" w łóżku i zdrowieć , taki przynajmniej mam plan . Pozdrawiam Was z Kołobrzegu i jeszcze raz życzę Wesołych Świąt