Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Dożynki i przybłąkany mały kotek!!!

Dzisiaj piękna pogoda, słoneczko świeci ale już trochę pod innym kątem. Nie wiem jak wy ale jam mam zawsze uczucie a własciwie odczucia, że wrzesień pachnie inaczej niz sierpień i lipiec, chociaż to przecież jeszcze lato. Kiedyś strasznie nie lubiałam jesieni, nawet samego tego słowa ale od kilku lat jest inaczej - chyba jednak się starzeję ha,ha, lubię ją i cieszę się każdym ciepłym dniem , chociaz powietrze czasami  jest jakoś dziwnie ciężkie i mdłe. Nie lubię listopada, to chyba jedyny miesiąc, który działa na mnie przygnębiająco. Z innych potrafię się jakoś cieszyć. Dlatego cieszę się, że to przecież jeszcze lato. 

U mnie w zeszłym tygodniu były dożynki, piękny korowód, zabawa do 2 rano. Mój starszy syn przyprowadził do domu właśnie nad ranem po dożynkach - kotka. Nie chciał się od niego odczepic i przyszedł za nim do samego domu.  Wszedł na wierzbę - wysoką- i tam czekał do rana. Rano mój syn taki był zadowolony , chociaz zwierzęta to nie jego bajka, że sam nalał mu mleka i go zawołal. Kotek przybiegł, bał się mojej suczki Tiny i znowu uciekł na wierzbę. Jednak do mleka przychodził. Gdy mąż wychodził do pracy pomimo, że go nie znał zaczął sie do niego tulić, do mnie to samo. Kotek to tygrysek z białymi kolanówkami i dużym białym krawatem pod szyją. Myślę, że gdzięś wiosenny przychówek. Ja w domu już mam kota 3-letniego biało-czarnego, więcej białego i nie wiedziałam co zrobić. Wzięłam go jednak do domu i przedstawiłam starszemu kotu - który czuje wielką niechęć do innych kotów a wręcz wielką agresję. Jakież było nasze zdziwienie, gdy ten bez zastrzeżeń przyjął nowego młodszego kota. Najpierw było przywitanie pyszczkami, potem mały zaczął go lizać a teraz robi ze starszym kotem co chce. Wskakuje mu na grzbiet gdy tylko go zobaczy, dusi go - oczywiście dla zabawy, chwyta jego ogon, przeszkadza mu w spaniu, a mój grubasek tak nazwał go kiedyś syn bo kot był dosyć grubiutki, na wszystko mu pozwala. W końcu gdy ma go dosyć to albo szuka cichego kącika albo wychodzi na podwórko. Powiem szczerze jesteśmy pod wrażeniem jego świętej cierpliwości.  To samo nasza suczka ona by się chciała z kotem gonić ale on zaczyna prychać i mój drugi największy nieprzyjaciel obcych kotów, daje spokój i odchodzi. Mój pies ma 5 lat a do wygłupów jest pierwszy. Muszę przyznać , że nie spodziewałam się takiej reakcji, a kotek od początku czuł się u nas jakby tu był od zawsze. Nikogo się nie bał , a pierwsze co zrobił to położył się obok mnie na tapczanie i spaliśmy razem. Jest juz u nas tydzień a wszyscy  czują jakby był u nas od dawna. Mój młodszy syn powiedział - z tym małym kotkiem jest w domu dużo weselej bo nasz pies i starszy kot to najbardziej lubią w domu tylko spać i jeść.  To na tyle i dobrej nocy wszystkim. Pa,pa