Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Wago! ruszaj w dół .

Dzisiaj już czwartek. jak ten czas leci!  Wczoraj miałam dzień na słodkie. Niepotrzebnie do chleba kupiłam kołoczyki z ... truskawkami.  Najpierw wydawało mi się , że nie mam na nie ochoty, ale gdy przyszedł głód zjadłam i nawet się dobrze czułam- po słodkim czasami żle się czuję.  Widocznie organizm tego potrzebował.Nie miałam żadnych wyrzutów sumienia.  Tak, że wieczorem na pewno w sumie miałam  1800cal.  Postanowiłam, że 1500 cal to max.  Cóż zrobić dzisiaj nowy dzień i wszystko można zacząć od początku.    To jest zawsze zaleta nowego dnia.

 Kiedyś bym szalała, rwała włosy z głowy , traciłabym chęć do dalszej diety ale teraz już nie. Kiedyś gdy byłam młodą dziewczyną i po ciąży przybyło mi 5-6 kg, to życzliwe sąsiadki a i teść dogadywali mi strasznie jak to przytyłam,jaka to jestem gruba  ciekawostką jest to że teściowa miała co najmniej 50 kg nadwagi  ,strasznie się tym przejmowałam, płakałam w poduszkę, wstydziłam się wyjśc na ulicę, mieszkam na wsi.  To powodowało, że zajadałam stres i kilogramów przybywało.   Gdyby wtedy znalazła się chociaz jedna osoba np. moja mama i powiedziała mi jesteś dalej ładna i zgrabna to wszystko potoczyłoby się inaczej. 

Dopiero po 40-tce jak zmarł teść zaczęłam się mniej przejmować. -  Z teściową też kontaktu prawie wcale , była tak samo zła jak teść-.Starałam się ładnie ubierać, dużo uśmiechać i ludzie się przyzwyczaili.   Teraz robię to tylko dla siebie!  Chociaż b. chciałabym schudnąć te 10 kg ale z uśmiechem na twarzy.