Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Gdzie jest centymetr?!?

No to znów tu jestem. Nie zrobiłam nic rok temu i dalej nie robiłam nic. I się zapuscilam tak, ze jeszcze nigdy tak nie było. 76,4. Jest mi tak wstyd że ostatnio mam rozterki co do spotkań z ludźmi. Po ciąży kupowalam koszulki na chwilę A zostały że mną prawie dwa lata A jak nic z tym nie zrobię to zaraz będą za małe. Trudny to był czas bo i depresja i bardzo wymagające dziecko. Dużo też chorób,, poszukiwań skąd źle wyniki u dziecka itp. Ale to wszystko nie tłumaczy tego że się zapuscilam przeokrutnie. Nie mogę na siebie patrzeć. 

Czuje się ostatnio fatalnie nie tylko z waga, ale też z innymi aspektami. Ciągle przeziębienia, zmęczenie, potępienie, nieregularne miesiączki, niepohamowana chęć na słodycze i węglowodany itp. Na szczęście trafiłam na lekarza który dał trochę nadziei i solidne wskazówki. 

Dietę mam narzucona przez lekarza bez nabiału, cukru i pszenicy. Nigdy nie byłam fanką diet eliminacyjnych Ale teraz jestem tak zdeterminowana w poszukiwaniu lepszego samopoczucia, że postanowiłam na 2 miesiące spróbować i zobaczyć co się będzie działo. Chcąc nie chcąc trzeba będzie o Michel zadbać. Mam problem z ruchem bo nie zawsze mam jak wyjść. Wytachalam steper z piwnicy i na tym etapie mam motywację na 10 tyś kroków dziennie. Jak nie będzie w ciągu dnia to będzie gdzie odkręcić w domu. 

Raz w tygodniu basen. 

Nie zakladam sztywnych ram czasowych bo przy dwójce dzieci już mnie życie nauczyło, że plany sobie A życie sobie. Ale pomiary robię, bo to motywujące (przynajmniej dopóki się chudnie;)

No to idę szukać centymetra....