Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Fajnie, fajnie...

...a dalej nastrój mam pierdząco-marudzący. W ramach "coś by trzeba na tyłek włożyć" zaszalałam wczoraj ciuchowo. Znowu... Nigdy w życiu nie kupiłam sobie tylu ubrań, jak teraz, w ciąży! Mogę to tłumaczyć, że naprawdę nie mam co ubrać, bo w ciąży jeszcze nie byłam, ale może po prostu mi się zmieniło? Może hormony obudziły we mnie kobietę i polubiłam zakupy? :)Wczoraj nabyłam ciążowe dżinsy z długimi nogawkami (w końcu trafiłam na wąskie na dole a nie na worki) i ciążowe płócienne portki. Białe :) Na lato :) Tak naprawdę, to pojechałam po spódniczkę typu "biurwa", bo zakochałam się w niej jakiś czas temu. Ale M była dopasowana a L była zdecydowanie za luźna. Poczekam aż "dorosnę" do L albo następnym razem też będę dobrze wyglądać w M - wtedy sobie którąś kupię ;) Poza ciążowymi nabyłam "normalne" ciuchy - bluzkę do biura w rozmiarze 42 (białych ciążowych koszulowych NIE MA, są jakieś paski, kwiatki i inne cuda - ciężaruffki nie chodzą do pracy??!!??) i rozszerzaną białą spódnicę w czarne kwiaty w rozmiarze 40. Nie wiem dlaczego, ale kiecka jest strasznie luźna, będę musiała ją zebrać po bokach, żeby móc nosić. Później poluzuję, nie ma obawy ;)

Zakupy jednak nie poprawiły mi dostatecznie nastroju (chociaż strasznie się cieszę z tych ciuchów!!) i dalej siedzę skrzywiona, z nosem na kwintę i oklapniętymi uszkami. Mam nadzieję, że jak Monsz wrócą, to mi się polepszy :)

Wagowo niespecjalnie, wrzuciłam trochę więcej, niżbym chciała. Może tego nie widać przesadnie, ale waga mi nie kłamie. Niestety, wszystko wskazuje na to, że do końca ciąży przytyję ponad 10 kg. Zresztą lekarz też kazał uważać i zmienić dietę - mam ograniczyć węglowodany. Niby jak, kurza twarz, skoro właśnie węglowodany czynią mnie szczęśliwszą? Obawiam się, że to jest prawdziwy powód mojego niefajnego stanu ducha...

I tak sobie siedzę i smęcę...

Buziaki środowe.