Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Jak zacząć, czyli ciągłe wymówki

Nie ma to jak odchudzać się w myślach. Chociaż ja uwielbiam sobie wyobrażać siebie ważącą 55-60kg w obcisłej sukience lub w bikini na plaży (tak będzie przyszłego lata!)
Najzabawniejsze są wyobrażone mini tych, którzy tak bardzo mi dogryźli z powodu mojej tuszy. Otóż ja i Rufus ( tak nazywam mój tyłek, bo on ciągle za mną chodzi, jest wszędzie!) jesteśmy ze sobą w stałym konflikcie. Bo kiedy jak powiem sobie: Idę ćwiczyć! to on przykleja się do łóźka i stwierdza, że to wspaniały moment na drzemkę!

Zaczynając poważnie, mam 22 lata i ważę 95 kg. Mam dość własnego ciała, nie mogę na siebie patrzeć. A najgorsze jest chyba to, że nie mam wsparcia w mojej Drugiej Połowie. 
"Ja kocham Ciebie taką jaka jesteś. A jak schudniesz to piersi Ci spadną i pupa...."
Doceniam każde z tych słów, Ale nie mogę się zgodzić z tym, że jak tak dalej pójdzie to nie zmieszczę się już w nic co mieści się w mojej garderobie.
Zamierzam ćwiczyć z Ewą, która jest fenomenalna. Ale jak narazie zaczynam się zmieniać. Zaczynam pić minimum 2 l wody dziennie.