Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
...

Dzisiaj jest ten dzien. Wlasnie dzisiaj biore sie za siebie na calego, i to nie tylko pod wzgledem dietowym, ale pod wzgledem calego mojego zycia. Jesli cos sie nie zmieni to moj zwiazek umrze zanim sie rozwinie. Jak kwiat ktorego sie za czesto podlewa lub nie podlewa wcale, lub podlewa czym nie trzeba. I w moim wypadku to opcja trzecie. Podlewam moj zwiazek zazdroscia i brakiem zaufania wymieszanym z garscia tesknoty i szczypta samotnosci. A tymczasem powinnam wymieszac tone zaufania z wiadrem wiary, dodac odrobine dystansu i 3/4 zrozumienia. Dlaczego moj umysl jest taki paskudny, dlaczego ciagle zasnowaja go zle mysli? Nie wiem, ale musze to zmienic, bo wykoncze siebie, jego i caly ten zwiazek, ktory zaczal sie tak pieknie. Dlatego tez po pierwsze musze przestac sprawdzac jego facebook'a (tak tak, robie to regularnie kilka razy dziennie), przestac przesluchiwac go co weekend gdy wychodzi na impreze, nie bede wiecej pytac gdzie idzie, z kim idzie i o ktorej wroci. Jak bedzie chcial to sam mi powie. Ja musze sie nauczyc przestac zadawac milion pytan do...Niestety nauczylam sie tego od mojej rodzicielki, mistrzyni inwigilacji i przesluchan. Musze sie tego oduczyc, bo wiem jak mi dzialaja jej ciagle pytania na nerwy, nawet teraz gdy tylko przyjezdzam do Polski i chce gdzies wyjsc dostaje moje 100 pytan do. Rozumiem dlaczego mojego tak to denerwuje, szczegolnie, ze jego rodzice maja zupelnie inne podejscie. Z drugiej storny mnie denewuje jego brak zainteresowania czymkolwiek, nigdy sie nie zapyta gdzie ide itd. Z jednej strony to fajne, ale z drugiej chcialabym, zeby mi czasem pokazal, ze tez sie martwo. Moj mozg zostal chyba uszkodzony w trakcie procesu wychowawczego. Przepraszam, czy moge zglosic reklamacje?