Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
I zaś...

u mnie jeszcze z 10-15 lat temu łatwiej było. Przycinało się michę, wprowadzało trochę ruchu i waga pięknie spadała a rosła jak faktycznie żarłam jak prosiak wszystko co popadnie i tony słodyczy. Teraz raz ze starsza jestem, dwa, że te choróbska nieszczęsne się przypałętały (które w dużej części na pewno są pokłosiem tryby życia sprzed lat) i niestety jest co jest. Ale nie chcę, żeby to było wymówką jak niektórzy moi znajomi, co to mówią - a ja mam cukrzycę/tarczycę i mi nic nie pomoże, nigdy nie schudnę a mówiąc to wpierdzielają czwarty kawałek ciasta, popijając piwem i zagryzając czipsami a na hasło czy chodzą na spacery do tego pięknego lasu co mają pod domem, to pytają: "Na spacer do lasu? Ale po co?" ;)

Sama jestem ciekawa :) Niestety u mnie nigdy nie spada szybko, chyba że bym się mega głodziła. Mam insulinooporność i Hashimoto i często restrykcyjna dieta + ruch dawała 1 kg miesięcznie w porywach do 1,5 przy dobrych wiatrach :/ IF stosowałam raz w maju i wtedy spadło mi 3 kg w miesiac co było na prawdę dobrym wynikiem, tym bardziej że nie głodowałam. Zaletą tej metody jest na pewno trzymanie w ryzach insuliny, bo masz długo czas gdzie insulina nie skacze. Niestety przy insulinoopornosci po każdym posiłku tonie się w insulinie bo wyrzucane jest jej za dużo i przez to też się nie chudnie. No ale życie. Tak jest i na to nic nie poradzę. Tyłek w troki i trzeba działać bo inaczej szybko przybywa kilogramów niestety. Na pewno dam znać w pamietniku co się wydarzyło po tym miesiącu. Sama jestem ciekawa :)

Wiem, tak by było najlepiej, ale nie umiem się przestawić. Dla mnie czarna kawa jest obleśna :P

Tak, wiem, że pasek nie zgadza się z rzeczywistością ;) Waga zaczęła rosnąć jak zaczęłam brać leki i cały czas się łudziłam, ze to przejściowe więc nie zmieniałam. W międzyczasie poszalałam też dietetycznie a raczej zero dietetycznie i mamy co mamy. Brakiem kontroli w ważeniu się nie przejmuję - jak trzymam dietę to waga spada. To będzie trochę eksperyment. Do tej pory ważyłam się praktycznie codziennie lub co drugi dzień a waga wiadomo ma swoje lekkie wahania a naet małe wzrosty po 300 g z dnia na dzień potrafiły mnie demotywować. Z kolei spadki po te 100-200 g jak się ważysz codziennie, wcale nie działają motywująco. Co innego jak staniesz po tygodniu i widzisz np -0,8 kg. Więc może spadek po miesiącu, który powinien byc większy przecież (zakładając kontrolę nad sobą) powinien jeszcze bardziej ucieszyć :) Nie wiem, sprawdzę. Plus może podświadomość zadziała, że niedługo ważenie i szkoda marnować efekty? Nie wiem, muszę sprawdzić. Nigdy tak nie robiłam. Ale na pewno częste ważenie źle działa na moją psychikę. Skoro całe zycie robię tak i to się nie sprawdza, to trzeba spróbować czego innego :)

Właśnie nie cierpię czarnej kawy ;( Miałam kilka podejść i no nie da rady :P