Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Dzien 145, 146 i 147

Za dużo nie będę się rozpisywać , bo dzisiejszy dzień to na razie jeden z nagorszych w moim życiu. 

Weeken minął szybko i intensywnie. Nie było ćwiczeń ale za to były spacery. A w niedziele po poludniu jeszcze posiedzenie u teściowej. Ale było grzecznie  jedynie co wpadło to kawka 3 w 1 i malutki kawalek serniczka na zimno.

A dziś po prostu armagedon. I z gory proszę abyscie mnie nie osądzały ale muszę się gdzieś wyżalić , bo mnie rozniesie  i broń boże się nie usprawiedliwiam, bo to tylko moja wina i nieuwaga.

Rano starszą wywiozłam jak zwykle do przedszkola, męża wyprawiłam do pracy a młodą nakarmilam i sie trochę pobawilam. Potem stwierdziłam że idziemy na spacer wiec zaczęłam szykowac caly arsenał. Pod koniec młodą wsadziłam do chodaka aby wyjąć wózek z auta a ona żeby w tym czasie nie zawedrowala mi na schody. Wozek wyjety torba spakowana wiec jeszcze tylko do WC i mozemy isć. Jak wchodzilam mloda juz w chodaku stała przy drzwiach wejsciowych. Więc ją trochę odepchnełam i zamknęłam drzwi bynajmniej mi się zdawalo ze je zamknęlam  bo czasem odbijają i się nie zamykaja. Wiec ja pendem do łazienki. Siedze i nagle słyszę płacz mojej córki.  Zrywam sie biegnę a glosem a ona leży na ziemi w chodaku. Drzwi sie jednak nie zamkneły a ona zleciała ze schodów(5szt) na zewnątrz. Prawdopodobnie uderzyła głową o schodek szchody nie wiem nie widziałam. Obecnie jesteśmy na sorze na obserwacji. Miała porobione usg ciemiączka, guza na czole oraz rendgen glowy i klatki piersiowej oraz badanie oczu. Niby wszystko ok. Ma niewielkiego krwiaka i żadnych peknięć nie swierdzono. Choc guza ma solidnego i lekkie odrapania. A teraz jestesmy jeszcze na obserwacji czy przypadkiem nie doznala wstrzasu. Jezeli nic sie nie wydarzy mają nas na wieczór wypisać. Chociaz nie wiem czy nie byłoby lepiej jak bysmy zostali do jutra. Jestem zalamana z bezsilnosci i swojej glupoty. K..wa zawsze ją wypychałam z tego przedsionka do korytarza i zamykałam drzwi i jeden raz tego nie zrobilam i tak to do jasnej ciasnej sie musiało skonczyć. 

Za cholerę nie mogę sobie darowac że dodatkowo nie sprawdzilam tych drzwi albo ze nie wyprowadziłam jej z przedsionka do korytarza i nie zamknęłam kolejnych drzwi. No nie daruje sobie jesli cos jej bedzie. Poza tym nie muszę opisywać szczegolowo rozmowy z moim meżem przez telefon jesli mozna to nazwać rozmową.

Niech to szlak............i tak wyjscie na spacer zakonczylo się szpitalem. 

Chyba w tym wypadku wiadomo co z dietą i cwiczeniami.

Oby nic jej nie było.

Ps. Przepraszam za odnośniki ale w szpitalu nie mam gdzie sie wykrzyczeć i na razie zalewam sie łzami żeby spuscić z siebie ciśnienie.