Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Potrzebuje motywacji, a rodzinka dodatkowo mnie
dobija

Jak w temacie, moja motywacja kurczy się, jest jej coraz mniej.  Muszę dać sobie porządnego kopa bo nie chcę zaprzepaścić tego co osiągnęłam

Weekend kiepski był, przyznaję się do tego, waga podskoczyła (znowu). A już było blisko -10kg. 

Moja mama stwierdziła, że muszę zrobić sobie badania, pytam się na co? a ona: "jak tyle schudłaś to na pewno nabawiłaś się jakiejś anemii, albo czego innego". Nie dało jej się wytłumaczyć, że chudnę z głową , że jem dużo zdrowiej niż kiedyś i że wyniki mam lepsze niż rok temu. Ona niestety uważa, że schudnąć można tylko wtedy kiedy człowiek się głodzi. Nie chciałam się z nią dłużej dogadywać. Na dodatek tata stwierdził, że już za dużo schudłam, że mu się to nie podoba, żebym juz przestała (boziu do anoreksji naprawdę dużo mi brakuje). 

Tata dobił mnie hasłem skierowanym do mojego męża, że piersi to ja już prawie nie mam   Sama to wiem dobrze i nie potrzebuje do tego opini innych.

Ratujcie, potrzebuje motywacji i chęci takich jak na początku