Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Nosił wilk razy kilka...

...dopóki się ucho nie urwało😉 Mało mnie szlag najjaśniejszy nie trafił po południu. Jak wspomniałam wczoraj o 8 rano już byłam w przychodni ze wszystkimi papierami, dotyczącymi ostatnich " ekscesów" z mamą, zgodnie z zaleceniem ratujących poszłam ustalić dawkowanie insuliny dla mamy. Pani w kartotece wszystko ode mnie wzięła, wysłuchała moich wyjaśnienie dlaczego przyszłam 10 dni po poprzedniej wizycie i powiedziała że lekarz jest od 13, wzięła numer telefonu i nakazała czekać na kontakt. Czekałam, czekałam , czekałam a o 16 30 dzwoni pani i mnie informuje " doktor skontaktuje się z panią we środę" !!!! Koniec...pękłam, wydarłam się : we środę? A jeśli matka umrze? Mówiłam wyraźnie że do szpitala trafiła z " nieoznaczalnym poziomem cukru...czyli z 0" , a pani mi oświadcza " no to co ja pani zrobię, dzwoniłam do doktor do domu , nie ma jej już w pracy" ooooooooooooooooooo......to nikt rano mi nie powiedział że lekarza nie będzie czy po prostu pani doktor sobie olała kartę pacjentki którą " leczy" od lat czy może pani z kartoteki nie wyciągnęła karty i nie dała lekarzowi...po prostu dostałam szału. Oświadczyłam , że tak tego nie zostawię i jeśli nie daj boże coś się wydarzy to podejmę stosowne kroki prawne. Na koniec przeprosiłam za podniesiony głos i podziękowałam za informację. Ale jak wyłączyłam telefon to poleciało tyle kulsonów i do tego, seksualnie wykorzystanych, że zapełniliby chałupę i jeszcze stali na schodach. Oczywiście zaczęła się akcja, gdzie znaleźć diabetologa, który by doraźnie pomógł już ( a może i w przyszłości, bo mam dosyć obecnej lekarki i już jakiś czas temu rozważaliśmy możliwość zmienienia lekarza). Ponieważ mąż Długorękiej chodzi do diabetologa to " w pierwszych słowach" zadzwoniłam do niej, ale szwagierek nie ma telefonu do swojej doktor, a w przychodni, gdzie kobieta przyjmuje prywatnie, już nikogo nie było, więc zadzwoniłam do jednej z moich koleżanek lekarek...też nie pomogła, ale przynajmniej szukała jakiś swoich przeliczników dawkowania insuliny w zależności od poziomu cukru bo miała tatę cukrzyka, nie znalazła, ale podpowiedziała mi , żeby w razie czego kontaktować się z moją koleżanką z ławki licealnej, bo co prawda ona pediatra ale i lekarz rodzinny i prowadzi diabetyków. Długoręka dodzwoniła się do koleżanki, która jest zdyscyplinowanym diabetykiem i okazało się że kobitka akurat jest na rehabilitacji, gdzie mieli jakieś konsultacje z diabetologiem..obiecała zapytać. Miałam też szczęście, że mój wczorajszy wpis przeczytała jedna z naszych Vitalijek i podpowiedziała mi to i owo. Najśmieszniejsze ( a i tragiczne) jest to że w środę to ja już jestem w Krakowie , więc muszę do tych cymbałów zadzwonić w poniedziałek i zmienić numer kontaktowy do " teleporady" , raniutko śmigam do mamy to przesłucham domowników czyj numer podać...najpewniej będzie to siostrzeniec. O i tyle się wydarzyło wczorajszego popołudnia...niech szlag trafi całą tę organizację z gów...i papieru i to nie toaletowego . Jedyna radość ( dla mnie osobiście), że Senat powiedział nie " bezprawnej" kandydatce na RPO. No to teraz trochę przyjemności dla zatarcia żałości. 

O i to by było na tyle w telegraficznym słupie....ba, nawet w skrócie. No to miłej soboty , prażące słonko już na niebaskłonie. Ahoj!!!!