Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
A więc..

uwaga...od a więc się nie zaczyna ale ja sobie pozwalam na to od czasu do czasu ...a więc ...tak wyglądałam na dzień wczorajszy , na dzisiejszy też tak wyglądam ...tylko bardziej upocona po siłowni i po dachowaniu 

sprawdziłam wczoraj metkę portek w które się oblekłam ...48 :D 

Dzisiaj bardzo mi się spodobała " złota myśl" na dole budynku , po drodze do windy, którą jadę do katowni. " Jeśli nie masz nastawienia na dzisiejszy trening - zmień nastawienie" , powiedziałam panią w recepcji że ta idea mi się bardzo podoba i ją kradnę , na co usłyszałam " ale pani jest zawsze dobrze nastawiona do treningu, pani zawsze jest uśmiechnięta jak przychodzi" no i co tu powiedzieć ...na taką opinię?

Ok, sprawa wizerunku ( reprezentacyjnego, bo przecie szłam reprezentować nasze stowarzyszenie na zlocie prawie czarownic i czarowników z NGO) załatwiona, trening omówiony to teraz wchodzimy do chłodnych wnętrz katedry. W przeciwieństwie do katedry Santa Maria del Mar tu prawie wszystkie kaplice są okratowane, stąd zdjęcia nie oddają  całego uroku tych miejsc, ale chcąc zrobić ekstra zdjęcia musiałabym po pierwsze primo..dopchać się do krat, po drugie primo wściubić między nie obiektyw a sprawdziłam i niektóre pręty są bardzo wąsko osadzone i nie dam rady tego zrobić, po trzecie primo byłam z Olą i nie chciałam tam spędzić całego dnia , żeby nie stracić skalpu z powodu mojej pasji do fotografowania szczegółów...doszłam do wniosku , włócząc się po Krakowie, że jak chcę się zajmować fotografowaniem szczególików, które mnie fascynują ,, winnam wybierać się samotnie ...żeby nikogo nie irytować czasem mojej wędrówki i postojami.. 

Zatem ....nurzajmy się w chłodzie i podziwiajmy marmury, złoto, heban i inne cuda i cudeńka. 

Myślę , że w tych " skrzyneczkach" złożone są szczątki ważniejszych osobistości, tutaj na ścianie są dwie marmurowe płyty z przedstawicielami jakiegoś książęcego rodu - datami ich urodzin i śmierci. 

tu udało mi łapsko wsadzić za kraty 

w podziemiach katedry jest grób patronki czyli św. Eulali, choć jak wyczytałam w Historii Barcelony , żadnych szczątków owej świętej tu nie złożono, no ale....wiara jest wiarą. 

tutaj spoczywa ani chybi mumia jakiegoś arcybiskupa ale napisy na płytach są tak stare że ledwie widoczne ...owa postać złożona jest w jednej z maleńkich bocznych kapliczek.

a  do tej kaplicy wpadłam w poszukiwaniu Oli, która mi się zdematerializowała, natrzaskałam zdjęć..po czym wychodząc z Holką usłyszałam " tu nie wolno fotografować" na szczęście zakonnica, która szła w naszą stronę nie kazała mi usunąć zdjęć z aparatu, ale faktycznie na drzwiach do kaplicy jak byk stał znaczek ...zakaz fotografowania. 

A takowe cudo znajduje się w nawie głównej ...uczyniono tu jakby pokój wypełniony rzędami krzeseł z hebanu cudnie rzeźbionymi ( każde krzesło rzeźbione w inny wzór) nad krzesłami wiszą herby rodowe ( domniemywam że to miejsca dla " znamienitych" ale jeszcze nie wiem ..czy dla przedstawicieli cywilnych, czy już dla kościelnych. Ławki takowoż są pięknie zdobione , a świecznik ...jest słusznych gabarytów ...bo większy niż ja tzn. wyższy...ale myślę że i cięższy.