Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Terapia grupowa przy zaburzeniach odżywiania i in.

Mam wrażenie, że ona jest mniej elastyczna niż powinna być. Ogólnie tam jeszcze kilka rzeczy nie gra.

Myślałam o tym, gdy siedziałam tydzień na chorobowym z grypą. Bardzo wtedy mi się głowa uspokoiła. Wydaje mi się, że póki chłopaki w pracy myślą, że ich kolega wyleciał bo jedna wredna laska się na niego niesłusznie uwzięła, to nic się nie zmieni. Firma miała zrobić spotkanie w tej sprawie, ale nic się nie dzieje. Mogę siedzieć w domu, ale póki będę wracać do tak negatywnie nastawionych jednostek w załodze - dziękuję bogom za Ukraińców bo ich taki szit nie interesuje i są dla mnie neutralni - to nic się nie zmieni. A ci wrogo nastawieni są z tych facetów, co to uważają, że jak się kobieta stawia po macankach to coś z nią nie tak, bo przecież to tylko żarty, że to nic takiego, że to ona jest problemem. Przekonania plus niska inteligencja sprawiają, że trudno dyskutować na argumenty. teraz jeszcze z urlopu wrócił jeden Polak, który zaczął mieszać i wtrącać się w moje relacje z innymi pracownikami. Obrażać się w ich imieniu - dosłownie. Jak próbowałam mu uzmysłowić, że jego w tych relacjach nie ma, to się na mnie wydarł. Siedzenie w domu tego nie naprawi. A zmieniać pracy nie chcę.