Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Piątek

Na programatorze. Jaką masz pralkę?

Oj, to rzeczywiście max 1000 obrotów. I tyle ma większość programów. Jeśli wybierzesz 4 to będzie jeszcze mniej. Niewielkie pole manewru. Prawdopodobnie nie można zwiększyć.

Nie, że olała medycyne, ale procentową szansa była nikła, poniżej chyba pięciu i po chemiach iluś nic. Więc zaczęła wizualizować. Medycy w szoku.

„Jestem wdzięczna za raka” to tytuł niesamowitej publikacji 📖📖📖 napisanej przez niesamowitą kobietę i pacjentkę naszej pracowni BioSkaner. #Sylwia_Pogorzelska, autorka książki, dzieli się z nami kawałkiem swojego życia, trudnymi momentami podjęcia decyzji o rodzaju leczenia, o wszelkich działaniach, które pozwolą jej wyzdrowieć. Wyzdrowieć ❗️❗️❗️❤️ Sylwia według statystyk medycznych miała 1% szans na całkowite wyleczenie. Tymczasem jest zdrową, aktywną kobietą, która swoje zmagania, doświadczenia oraz umiejętności przekuła w pomoc innym osobom stawiającym czoła chorobom nowotworowym. Na stronach swojej książki, w często zabawny sposób, pokazuje nam jak ciężka choroba, która nas dotyka może być przełomem w naszym życiu, może być punktem zwrotnym w naszej historii. Wszystko zależy od tego jak będziemy potrafili unieść to co nas spotyka, co z tym zrobimy i jaką energię temu nadamy. Medycyna robi co w jej mocy, aby leczenie chorób nowotworowych przynosiło jak najlepsze efekty. Badania naukowe pokazują jednak, jak ważne jest nasze nastawienie do tego co nas spotyka, jak ważna jest nasza chęć życia i plany na przyszłość. Pozytywne myśli i emocje wpływają na nasz organizm wielopłaszczyznowo. Wzmacniają nasz system odpornościowy, regulują gospodarkę hormonalną, wpływają na możliwości regeneracji każdej komórki w naszym ciele. Książka stanowi doskonały obraz tego, jak z sukcesem można połączyć leczenie konwencjonalne i naturalne, wspierane właściwą dietą oraz pracą z własnymi emocjami. Jeżeli macie wśród swoich bliskich osoby cierpiące na choroby przewlekłe, choroby nowotworowe lub sami szukacie pomocy dla siebie, ta książka jest dla Was 👌👌👌. Wspólnie z Sylwią, mamy dla Was w prezencie 20 egzemplarzy książki „Jestem wdzięczna za raka” Pierwsze 20 osób, które: 🍀 polubi nasz profil, 🍀 udostępni oraz polubi ten post, 🍀 napisze dlaczego ta książka powinna trafić w jego ręce, otrzyma bezpłatnie jej egzemplarz. Zapraszamy!!! #Jestem_wdzięczna_za_raka #książka #lubimy_czytać #Sylwia_Pogorzelska

No raczej.

Nic nie tracisz wyobrażając sobie dzień po dniu zdrowe kręgi. Przy tym działając, joga i ruch.

Nie

U mnie w domu na te ziemniaczane mowiono kopytka a na te z serem kluski leniwe

U nas dokładnie tak samo :)

Dokładnie, to były dwa odrębne rodzaje klusek u nas - kopytka z ziemniaków do sosów mięsnych i grzybowych i pierogi leniwe, z masełkiem, cukrem, a u męża jeszcze z cynamonem. Leniwe nazywano pierogami, chociaż były de facto kluskami, bo właśnie stąd pochodzi nazwa - jak pierogi z serem, ale bez lepienia, więc pierogi leniwe.

Ja też wychowana na kluskach leniwych twarogu- z jajkiem i mąką. A kopytka to całkiem inna bajka, z samych ziemniaków, z mąką ziemniaczaną, bez żadnego sera. Pierwsze na słodko, drugie wyłącznie na słono, z sosem, z grzybami, czy odsmażane.