Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
środa

Aronek zrobil duże postępy. Juz ostatnio gdy go głaskałam pokazywał brzuszek. Wczoraj polizał Krzyśka. Dziś lub jutro moze miałam zacząć zaznajamiać go ze stadem. Bałam  sie troche kontaktu z Kajtkiem i Rozi. Kajtek jest ciekawski i lubi pogonić ale niegroźnie. Rozi jest ostra choć tez tylko straszy. Na razie chciałam wstawić Kajtka w transporerku do niego. Niech by sobie posyczały i poznały się. Później miała być kolej na Rozi. Jeszcze w tym tygodniu chciałam by dołaczył do nas w pokoju. Na razie oczywiście w transporterku. Tymczasem po polizaniu Krzyśka plany sie zmieniły. Wzięłm go do naszego transporterka i przyniosam do pokoju. Obyło sie bez problemów. Niby burczał i syczał, ale akcji nie było. Nie walił łapą w transporter i nie rzucał się. Leżał spokojnie. Koty nie bardzo sie nim interesowały. Obserwowały z daleka. Pikuś się bał, a on był nim bardzo zainteresowany. Dziś dalsze przyzwyczajanie. Wypuszczę gdy przestanie burczeć.

W najbliższym czasie muszę kupić lek na robaki, bo trzeba go podać stadu. Niby robaków nie widać, ale zawsze podaję profiaktycznie.

Dziś moze wezmę się za kurs rysunku, bo jeszcze ostatniej lekcji nie skończyłam. Na razie zgraam sobie zdjęcia Jana Pawała II i będę ćwiczyć. Chodzi głównie o zmarszczki, bo one są tematem lekcji. Oprócz tego będzie chyba praca nad obrazem.

Znowu było spięcie z Sebastianem. Poszło o mięso z sarny. Kolega mu ostatnio przywiózł zamrożone, a Sebastian schował do zamrażarki i mnie tym chciał uraczyć. Tym razem to podroby i polędwica.  Nie zgodzilam się. Chciał, zebym mu zrobiła pierogów z dodatkiem kapusty i zgodzilam sie o ile ugotuje i zmieli w domu, bo ja obrzydliwa jestem. To podobno cuchnie jak diabli. Może sobie przywieźć, ale trochę, bo ja mam w zamrażalinku grzyby, chleb i moje warzywa. Nie wyrzucę tego. Zadowolony nie był. On u mnie głoduje ponoć, bo mu nie gotuję tego co lubi. On je strasznie tłusto- zupy na mięsie, sosy na smalcu. Do miski sałatki ładuje pól słoika majonezu. Ja nawet tak gotować nie potrafię i nie chcę się uczyć. Zup na mięsie i kościach w życiu nie robiłam, bo się brzydzę. Czasem dodaję do kartoflanek odrobine boczku czy kiełbasy. 

Umówilam się do psychologa. Tym razem porozmawiam o Adrianie. 

Kupiłam trochę kwiatów, bo na konto mi wpłynęło trochę więcej piniędzy z pracy. Zadzwoniłam do pana, który mnie rozlicza i okazało się, ze sie pomylił. Zrobi korektę, ale w przyszłym miesiącu. Na razie pieniądze zatrzymałam...

Myślałam, ze nie mam problemu z lękiem, ale to nie jest prawdą. Po przeczytaniu roździału w psychopatologii okazało sie, że mam i to fobię. Jako młodsza osoba ciągle sie o siebie bałam o swoje zdrowie. Bałam się, że umrę na raka, zawał, tężca i było wzywane pogotowie, bo wpadałam w panikę. To mi przeszło ale nadal nie przejdę kładką nad drogą, nie wsiądę do samolotu. Boję sie wysokości, jazdy windą, szybkiej jazdy samochodem, czy małych zamkniętych pomieszczeń. Mam też chyba lekką fobię społeczną, bo nie wyobrażam sobie bym miała przemawiać przed większym zgromadzeniem nieznanych ludzi. Nauczyłm sie z tym żyć, ale niektórych sytuacji unikam. Zrezygnowałam ze zrobienia kursu prawa jazdy, zrezygnowałam z wieczorków poetyckich i z podroży. Przyhamowałam też moja naukę malarstwa, bo nie wyobrażam sobie nawet wernisażu. Nie mam zamiaru tego leczyć w moim wieku. Te ograniczenia nie unieszczęśliwily mnie. Nadal żyję i cieszę się życiem...