Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
środa

Od kilku dni wychodzę na dwór.Trochę pracujemy, a troche odpoczywamy. Otwieram się z powrotem na przyrodę - czuję wiatr na twarzy, słyszę ptaki, widzę rośliny rwące sie do życia po zimie. Mam już czosnek niedźwiedzi i szczypiorek. Mam piórka cebuli. Pokazują sie zioła. To wszystko mi sprawia przyjemność. Obejście opanowuję powoli. Krzysiek nawet specjalnie sie nie wscieka. Chętnie jest na dworze, ale ze mną. Gdy ja jestem w domu, a on ma pracować na dworze jest zły.

Prace na podwórku posuwaja się do przodu. Pracujemy jednak krótko to i postęp mały. Dziś Krzysiek sprzatnie gałęzie z sadu, a ja zrobie porzadek na jednej rabacie. To będzie tyle.

Post znoszę dobrze jeśli chodzi o głód i bardzo źle jeśli chodzi o nastrój. Jestem przygnębiona i smutna. Nie zdawałam sobie sprawy ile zadowolenia przynosiło mi jedzenie. Teraz jest ono raczej bez smaku i jest mi z tym źle. Chciałabym dodać oliwy albo śmietany, a nie wolno. Brakuje mi tez kawy. Tego ceremoniału picia, delektowania sie i zapachu. Nie kupiłam kawy orkiszowej i to był chyba błąd. Coś mi się widzi, że gdybym zdecydowała się na Dąbrowską byłoby tak samo. Ciągle sie waham. Te wahania to już trzeci rok chyba.

Pisanie dziennika wdzięczności z uwzględnieniem pracy nad emocjami przynosi efekty. Jestem spokojna i bardziej świadoma siebie. To niesłychanie wzbogaciło moje zycie. Mam jednak trochę problem z nazywaniem emocji zwłaszcza pozytywnych.