Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Piątek

Menu: zupa z dyni z pieczarkami, ryzem, warzywami i ziemniakami, sałatka z ziemniaków i buraka, kefir, banan, orzechy włoskie. Od kilku dni piję wodę mineralną z sokiem bez konserwantów. Nawet mi to smakuje. Moze zapomnę dzięki temu o napojach gazowanych, które uwielbiam mimo tego, ze są szkodliwe. Samej wody czy wody z listkami mięty itp nie przełknę. Nie lubię też mineralnej bez gazu. Mnie jedzenie i picie musi smakować, bo nie tknę nawet gdy jestem głodna. 

Taka wybredna jestem prawie całe życie. Juz w piątej klasie wróciłam z koloni 5 kg szczuplejsza i tak później było co roku. Gdy miałam 16 lat i byłam w internacie mdlałam z głodu, a nie jadłam. Jedzenie było paskudne, bo był kryzys i jadłam w zasadzie tylko bułkę z dzemem na śniadanie. Po trzech tygodniach zrzuciłam 10 kg i w domu mnie nie poznali. Później woziłam jedzenie z domu i wychodziłam na obiady do miasta. Żyłam bigosem, kopytkami z sosem pieczarkowym i fasolką po bretońsku no i tymi bułkami. Z internatu musiałam zrezygnować po pół roku, bo też nie spałam. Od dziecka miałam własny pokój i koleżanki mi przeszkadzały. 

To też był powód, że nie skończyłam studiów. Te kierunki, które mnie interesowały były daleko, a akademik nie wchodził w grę. Z kolei na wynajęcie samodzielnego pokoju w Krakowie nie było funduszy, bo rodzice kończyli rozbudowę domu w górach, a tata był na rencie. Mama nie pracowała na etacie, a ja na pracę i studia nie miałam energii. No i pracy wtedy praktycznie nie było, bo było totalne bezrobocie. Na studia jakiekolwiek tylko dla uzyskania magistra szkoda mi było czasu i zachodu. Wyszłam więc za mąż i przeżyłam dwa koszmarne lata na utrzymaniu męża. Teraz kierunki, które mnie interesowały czyli malarstwo albo bibliotekarstwo są juz blisko. Gdybym miała 15 lat mniej pewnie bym skończyła. Może nawet oba.

Takie zabawki będę miała w tym roku na stroiku. Zrobiłam wczoraj. Dziś kolejne...